zaterdag 29 december 2012

Oliebollentocht 2012 (en achterlichtdrama)

Vandaag was het dan zover: de tweede editie van de Velomobielen Oliebollentocht in Zwolle. Het betreft de 17e editie in de lijst met oliebollentochten voor velomobielen. Vorige keer in Zwolle was in 2003. Toen stond de teller tussen de 50 en 60 velomobielen. Vandaag mochten we er tussen de 150 en 160 van maken.

Ik ben al redelijk bijtijds opgestaan. Ik moest de kar nog klaar maken voor velomobieltransport. Afgelopen jaren was dat om Quemo en Quesjer naar de startplaats te brengen maar omdat dit jaar een 'thuiswedstrijd' was, was dat niet nodig. De aanhanger moest worden klaar gemaakt om eventueel gestrande velomobielen op te pikken. Gebeurt niet snel maar de kans bestaat. Achteraf was het gelukkig niet nodig.

Na ontbijt naar binnen te hebben gewerkt en de kar te hebben opgebouwd en meegegeven aan degene die ermee zou rijden, ben ik naar de startplaats gegaan. Er waren al redelijk wat velomobilisten aanwezig.
Ik heb me eerst maar eens vermaakt met helpen dirigeren van auto's en fietsen. De verkeersregelaars waren er nog niet maar het was gelukkig ook nog niet druk met aanrijdende deelnemers. Enige tijd later kwamen de verkeersregelaars, die hun nut absoluut hebben bewezen. Fietsende velomobilisten werden netjes geholpen de drukke straat over te steken waarbij het autoverkeer even moest wachten. Verder werden mensen die met de auto kwamen (velomobiel erin, erop of erachter of een combinatie daarvan) werden netjes doorverwezen naar de beschikbare parkeerplaatsen want op het terrein van De Vrolijkheid (startlocatie) was niet voldoende parkeerplek voor auto's, aanhangers EN dan nog eens 150+ velomobielen. De auto's moesten daarom toch een andere plek opzoeken.

Om ongeveer 11:00h ging de tocht van start. Groep 1 zou 29 km/h kruissnelheid aanhouden, groep 2 (waarvan ik voorrijder was) met 27 km/h, groep 3 met 25 en groep 4 met 23 km/h.
Ook nu werden we netjes begeleid door de verkeersregelaars bij het oversteken van de drukke straat. En niet veel verder stond een ander koppeltje regelaars om (brom)fietsers tegen te houden en ons aanwijzigingen te geven en indien nodig, te helpen met keren in de krappe bocht die wel te nemen valt maar met toch even onoplettendheid vaak niet te halen valt met een Quest. Een beetje hulp is dan welkom.

Het 'keerpunt' gaf blijkbaar veel oponthoud. Ik deed als voorrijder rustig aan maar desondanks was er blijkbaar een fors gat gevallen in de groep. Als voorrijder van zo'n enorme lel fietsen ben ik geen ervaringsdeskundige. Een sliert van 58 velomobielen achter je aan is nogal wat. Rijden ze achter elkaar, dan heb je een treintje van toch al snel 500 meter! (nee, ze zijn geen 10 meter lang maar houden vaak wel die afstand aan). ik kreeg dus te horen dat ik nóg rustiger aan moest doen en nóg langzamer optrekken. Best lastig als je normaal gewoon flink de pedalen in het rond beweegt.

Bij aankomst in Hasselt hebben we even gewacht om de groep weer bij elkaar te krijgen. Ook wilde iemand vanaf de molen wat foto's schieten van de groep. Lastig want de volgende groep zat ons op de hielen. We zijn rustig verder gereden door Hasselt en daarna door naar Zwartsluis. Maar bij verlaten van Hasselt stonden weer 2 verkeersregelaars om ons een ongehinderde doorgang te geven.

In Zwartsluis was de route gewijzigd (had ik al over geschreven). De nieuwe route kwam door de winkelstraat. Ik gokte dat dat nog wel eens een puinhoop kon worden. Ik zag het al voor me: winkelstraat op zaterdag tegen het middaguur. En dan 4 groepen van elk 40 velomobielen door dat winkelende publiek. Maar de realiteit was anders. Het was in Zwartsluis in de winkelstraat op zaterdag rustiger dan een zondag in Zwolle, terwijl dan de winkels niet open zijn. Dat was dus een grote meevaller.

In Zwartsluis werden we weer geholpen door verkeersregelaars. Deze keer moest de groep velomobielen zich eerst opstellen, waarna de hele club in één keer over kon steken in zo min mogelijk tijd.

De route liep daarna door naar Belt Schutsloot, waar we pauze hebben gehouden. Ook daar hadden de verkeersregelaars een duidelijke taak gekregen: Velomobielen in groepen parkeren zodat vertrek na de pauze ook probleemloos kon verlopen.

Na Belt Schutsloot ging de tocht naar Genemuiden. Voor de zoveelste keer kon de stoet velomobielen zonder problemen een drukke N-weg oversteken met dank aan de verkeersregelaars. Toen was het door naar de pont van Genemuiden.

Onze groep was te groot voor de pont. Verkeersregelaars hielden auto's tegen om de pont vol met velomobielen te proppen. Op de pont heb ik even contact gehad met het thuisfront want die wilden wel graag weten wanneer we in Zwolle aan zouden komen om ons te zien.

Na Genemuiden ging de tocht door naar Hasselt. En wederom werden we ondersteund door verkeersregelaars. Via het industrieterrein zijn we naar de dijk gereden en van daaruit naar Zwolle.






Vlak voordat we bij het eindpunt waren, mochten we nog één keer gebruik maken van de diensten van de verkeersregelaars. De velomobielen mochten héél even het asfalt voor zichzelf opeisen en de rijbaan nemen (mag veel vaker volgens de wet maar in dit geval moest autoverkeer wachten).

Bij de Vrolijkheid konden we genieten van oliebollen en erwtensoep.
Organisator Quesjer: bedankt. Verkeersregelaars: bedankt. Vrolijkheid: bedankt en natuurlijk ook alle andere mensen die hebben meegewerkt: bedankt. Maar ook alle deelnemers die het met z'n allen toch groter en gezelliger maken: bedankt.

Het was een prachtige dag. Weinig lekke banden, weinig problemen, heerlijk weer, temperatuur was bijna hoog te noemen. Ik heb genoten.

Na de maaltijd en wat kletsen ben ik naar huis gegaan. Toen kwam een kleine domper die eraan zat te komen. Bij het omlaag klappen van m'n fietsstuur zag ik m'n achterlicht nog éven wat stuiptrekken, waarna deze volledig de geest gaf. Ik heb gelukkig nieuwe LEDs in huis maar moet ze dus wel monteren en daar heb ik hélemaal geen zin in. Waardeloze rotklus waarbij de top van de fiets af moet. Dat wil zeggen: veel boutjes en moertjes losschroeven op lastig te bereiken plekken. Top lossnijden, oude kit verwijderen, oude LEDs verwijderen en ook de kit waarmee ze vast zitten, nieuwe LEDs solderen en daarna vastktiten in de fiets. Dan een nacht wachten en de top weer op de fiets kitten en ook weer al die rotboutjes en moertjes vastschroeven. Gelukkig heb ik nog een week vakantie. Hopen dat de temperatuur in de garage aangenaam genoeg is.......

En toch was het dus een mooie dat.

[edit]
Foto's die m'n vrouw geschoten heeft

vrijdag 28 december 2012

OBT 2012: Puntje op de i

Quesjer heeft z'n uiterste best gedaan om de Oliebollentocht 2012 in Zwolle uitstekend voor te bereiden. Hij heeft heel weel mensen aan het werk gezet. Zo'n beetje alles is geloof ik wel in kannen en kruiken. Maar de route moest nog wel opnieuw verkend worden. In ieder geval om te zien of er geen onverwachte zaken zijn. En er is toch een kinkje in de kabel. Een Questrijder uit Hasselt heeft ons daarop gewezen. In Zwartsluis is een 'afrit' van een bruggetje verwijderd, waardoor een bocht naar links gedraaid moet worden, die met een Quest niet te nemen valt. Dus moest de route aangepast worden. De route sluit nu aan op de richting die het meest logisch is als je vanaf het bruggetje komt: rechtdoor. In plaats van langs Zwartsluis gaan we er nu doorheen. De aangepaste route valt te rijden maar wel vraag ik me af hoe het gaat bevallen. Veel aandacht zullen we ongetwijfeld wel krijgen.

Vanavond niet te laat naar bed en morgen vroeg op. Ik heb een gezellige dag voor de boeg. Het weer lijkt ook mee te gaan werken. Helemaal goed dus. Ik heb er zin in!

zaterdag 15 december 2012

Volgende problemen dienen zich aan

Toen ik vandaag bij het werk vandaan wilde vertrekken, zag ik een volgend euvel.
In de staart van m'n Quest heb ik 4 rode Luxeons zitten voor het achterlicht. Één van de twee die achteruit gericht zijn, gaf bijna geen licht meer. Aan het einde van de rit gaf hij duidelijk weer meer licht maar toch wel zichtbaar minder dan de andere 3 Luxeons. Deze Luxeon gaat dus de geest geven. Ik heb dat al vaker gehad in het verleden, zowel met de Luxeons in de neus als in de staart.

In beide gevallen heb ik 1W varianten vervangen door 3W Luxeons. Die laatste lijken langer te blijven werken. Maar goed, ik mag helaas dus toch weer aan het klussen.
M'n dashboardkastje heeft overigens ook al tijden last van slecht of niet functionerende LEDs. Wellicht dat ik die ook maar eens aan ga pakken. Maar wanneer?........ géén idee. Eerst maar een stel nieuwe rode Luxeons bestellen.

[edit]

Setje van 4 Seouls P4 rood op ster besteld.

maandag 10 december 2012

Lek 37 en 38 en Winterslaap

Wat een k#$%&#$%dag. Ik roep deze dag officiëel uit tot pechdag.

Op het werk liep het allemaal verre van vlot. Na het werk had ik het in de planning om even nieuwe reedcontactjes te halen en een nieuwe stift waarmee ik boutjes kan borgen. In de stad rijd ik lek. Maar ach, ik heb een reserveband in m'n fiets liggen. Dus fiets op z'n kant, band eraf, andere band om de velg, pompen en rijden en.....weer uitstappen want dezelfde kant staat weer plat, nu met andere binnenband en andere buitenband.
Maar helaas door m'n reservebandjes heen. Goed, nog wel een 26" liggen maar dat gaat niet passen om een 20" velgje. (en ja, ik ken de 'worstentip' wel maar een dikke 50-60 mm band gaat niet passen in een 35mm bandje)
De oorzaak ligt denk ik bij mij: ik heb verzuimd de band nog even te masseren voordat ik hem ging oppompen.

Dan maar plakken. Maar helaas, tube bijna leeg maar toch nog net genoeg. Plakker erop maar helaas, wil niet hechten. Omdat het ook wat sputtert, kan ik de band ook niet fatsoenlijk droog krijgen dus einde verhaal.

Intussen heb ik trouwens nog wat onverwacht commentaar gehad. bij het verwijderen van de eerste lekke band.
Een oudere man en vrouw zien mij met m'n fiets aan de gang en maken een opmerking in de geest van dat hij kapot is. Ik geef aan dat het maar een lekke band is. 'Ochjee' is de reactie. Maar ik geef aan dat zo gepiept is (niet wetende wat zou volgen). Maar de man sloot af met 'Maar ze zien je tenminste wel goed!' Ehm..... ze zien me goed? 'Je hebt een mooi fel lampje aan de voorkant'. De man en vrouw waren vanaf de voorkant aan komen lopen. Als de fiets schuin opzij hangt of op z'n kant ligt, dan kan je onder bepaalde hoeken recht in de lamp kijken. En ja, dat is héél fel. Maar goed, toch een verfrissend momentje vandaag. Géén standaard 'ze zien je niet' commentaar.

Terug naar het bandenverhaal.

Vanaf de plek van lekrijden is het een kilometer lopen naar m'n vaste fietsenmaker. Daar 3 bandjes gehaald en direct ook Elite Racer Sealant. Het vullen van de band heb ik direct gedaan zodat ik tenminste niet wéér moet vervangen. Maar het eenvoudige klusje van vullen gaat ook al verkeerd. Witte meuk spettert over de toonbank heen.
Gelukkig kennen ze me daar en worden niet witheet en smijten me ook niet met kop en kont de deur uit.
Net de band gevuld met de witte vloeistof, zie ik op het doosje staan 'maat 451' en nog wat breedtematen en zelfs een exotische 430 ofzo maar m'n vertrouwde 406 staat er niet tussen. Ik zal toch niet de verkeerde band hebben? Ik draai de binnenband rond op zoek naar de getallen maar toch een lichtpuntje: het is gelukkig wel een 406 bandje.

Ik ga naar buiten, druk de oude buitenband met gevulde binnenband om de velg, masseer deze keer maar wel en pomp de boel op. Ik kan gelukkig naar huis. De andere boodschappen heb ik geen zin meer in. Die komen een andere keer wel.

Thuis vul ik een 2e binnenband met de sealant want ik moet wel een reserve in m'n fiets hebben. Eenmaal gevuld wil ik hem in de buitenband leggen....... past niet. Ik kijk op de band en ver^@#$@$%!@# Dat is dus WEL een 451. En de 3e band die ik heb ook al. Nu zit ik dus met een 451 band met Sealant erin maar die kan dus niet meer terug. De andere zal geen probleem zijn. Maar goed, geen resevebandje dus. Ook ben ik vergeten een nieuwe tube lijm te halen.

Ohja, m'n fietscomputer.... die doet het weer!. Alleen ben ik vanmorgen wel weer 2x gestopt want de magneet liep aan tegen het dwarsprofiel van de veerpoot. Na wat verschuiven en verdraaien van de magneet was het bij de 2e keer 'op hoop van zegen' dat hij het zou doen en dat de afstand tussen magneet en sensor niet te groot zou worden. Maar ook dat viel gelukkig mee.

Soms zit het mee, soms zit het tegen. Vandaag zit alleen heel wat tegen helaas (vandaag speel ik pessimistje)

Ik vind dat het tijd wordt dat mensen ook een gedeeltelijke winterslaap gaan houden. Gewoon pas wakker worden als het licht is en naar bed als het donker wordt.

Welterusten.

zondag 9 december 2012

Fietscomputer kabelbreuk?

De oude sensor van m'n fietscomputer heb ik verwijderd en de nieuwe gemonteerd.
Uiteraard heb ik de oude wel bekeken op kabelbreuk. Maar van kabelbreuk is niet echt sprake. Kan ook niet echt want ik heb tamelijk dik audiosnoer gebruikt.


Duidelijk is wel dat de isolatielaag om beide draden gewoon door is.Maar ook is te zien dat het koper vanbinnen nog goed genoeg is en zeker dik genoeg.

Mijn gok is dat niet kabelbreuk maar kortsluiting een probleem is. De aders van beide draden lijken elkaar niet te kunnen raken maar wellicht dat de pekel van de afgelopen dagen een belangrijke rol gespeeld heeft.

M'n fiets heb ik nog niet getest (behalve dat ik m'n linker wiel van de grond getild heb en een zwieper gegeven, waarna de teller begon te werken). Morgen zien wat er gebeurt tijdens het rijden want pas bij rijden begon het probleem zich duidelijker voor te doen.

zaterdag 8 december 2012

Fietscomputerperikelen: Wie wat bewaart.....

Wie wat bewaart...... heeft rommel. Maar ook: wie wat bewaart, die heeft wat.

Omdat ik nog niet weet wat de oorzaak is van mijn fietscomputerperikelen en ik geen zin heb om tijden in een koude garage aan de gang te gaan, heb ik besloten om het gewoon wat rigoureus aan te pakken. Omdat ik de oorzaak toch zoek in kabelbreuk (en met mij meerdere mensen, dank voor het meedenken) heb ik maar weer een nieuwe sensor gemaakt. Er zit momenteel al een meer 'hufterproof' sensor in m'n fiets, gemaakt van een reedcontact, een aluminium U-profieltje, snoer en een vracht 2-componentenlijm. ik heb gewoon een nieuwe gemaakt. zoals ik al zei: wie wat bewaart.....
Het eerder gebruikte U-profiel vond ik eigenlijk niet 'diep' genoeg en omdat ik toch vaak problemen heb om de sensor dicht genoeg bij de spaken/magneet te krijgen, kan er best een iets dikker stukje profiel gebruikt worden.
In de garage heb ik altijd wel restanten liggen van één en ander klusprojectje. Zo ook een mooi stukje profiel waar ik een stukje vanaf gezaagd heb en vervolgens stevig met de Dremel heb bewerkt. Daarna een stuk snoer (wat ik ook altijd heb liggen) wat ik voorzie van een nieuw reedcontact (heb ik doorgaans ook wel liggen). De volgende stap was het reedcontact in het profiel lijmen. Deze keer geen tweecomponentenlijm maar smeltlijm; gaat veel sneller en valt mooi te vormen zolang het nog wat zacht is.

Resultaat:





Straks nog monteren in de Quest.

Iemand die ziet wat voor afvalprofiel ik gebruikt heb?

vrijdag 7 december 2012

Fietcomputerperikelen

Gisteren heb ik al wat zitten frutten aan m'n magneet en sensor van m'n fietscomputer in de hoop hem weer aan de praat te krijgen. Magneet omhoog, magneet omlaag, sensor omhoog, sensor omlaag. Maar helaas, niets hielp.

Vanmorgen was het nog altijd foute boel. Omdat ik toch later moet beginnen op vrijdag, ben ik onderweg een paar keer uitgestapt om de boel nog eens onder handen te nemen maar niets hielp. Ook heb ik de fietscomputer een paar keer van z'n houder getrokken en weer terug geplaatst in de hoop dat het slecht contact was maar ook dat heeft niet geholpen.

Zou de magneet misschien z'n werking verliezen? Maar ook die gedachte is verdwenen. Inmiddels denk ik dat ik het in iets anders moet zoeken. Om m'n kilometers een beetje bij te houden, heb ik m'n GPS aangezet en ook direct om te zien wat de snelheid van m'n fietscomputer nou in werkelijkheid doet op dit moment.

Dat de fietscomputer een lagere snelheid aangeeft is heel normaal als bijvoorbeeld de magneet wat te ver van de sensor af zit. Maar hoe ga ik verklaren dat de snelheid van m'n fietscomputer soms ineens 5 km/h hogere snelheid aangeeft dan ik in werkelijkheid rijd? Ik begin te denken aan kabelbreuk waarbij er soms géén contact is (lagere snelheid of snelheid 0) of soms in rap tempo door trillingen van de fiets wel/geen contact maakt, waarbij dan de sensor van één magneetbeweging 2 signalen doorgeeft aan de fietscomputer, die op z'n beurt dat weer interpreteert als hogere snelheid.

Waarom gebeurt dit nou met deze koude, natte (welliswaar mooie!) bende buiten?

donderdag 6 december 2012

Sneeeeeeuw

Ik hoop dat Sinterklaas een beetje goed de avond van 5 op 6 december is doorgekomen want gisteravond begon het fraai te sneeuwen. Mooie dikke vlokken kwamen naar beneden. Maar gelukkig heb ik geen Klaas van het dak zien sodemieteren.

Maar vanmorgen lag het 'pak' er nog. Goed, héél dik was het niet maar voor zo'n eerste sneeuwbui ook echt niet kinderachtig; de hoeveelheid was toch echt dik genoeg om fatsoenlijk de ondergrond te bedekken.

Maar toen kwam de rit naar het werk. Ik had nog niet de moeite genomen om de Kojak van de achtervelg te trekken en er een gripbandje op te monteren. Met name bij het optrekken was wel merkbaar dat er totaal geen profiel op de Kojak zit want het wiel laten slippen was geen probleem.
Omdat ik ook vanmorgen geen tijd had om de band te verwisselen voordat ik naar het werk ging, heb ik maar een Furious Fred in m'n fiets gemikt. Op het werk heb binnen de band vervangen. Heel wat prettiger dan in m'n eigen koude garage.

Bij het oppompen van de band kreeg ik het idee dat de drukmeter van m'n fietspomp niet helemaal fris meer is. De band mag maximaal 5 bar hebben maar bij 3 bar op de meter kreeg ik al de indruk dat ik al heel wat verder was dan 3 bar. Bij 4 bar ben ik gestopt met pompen; ik vond het welletjes. Eerdaags toch maar eens een andere meter erop drukken om te zien wat die voor druk aangeeft.

Verder is er nog een ander metertje waarmee ik aan de slag moet. In bochten naar rechts was m'n snelheid volgens m'n fietscomputer ineens 0 km/h. Waarschijnlijk dus de sensor of magneet die niet meer goed op z'n plek zit. Dit soort klusjes doe ik liever in een lekkere lentezon bij een aangenaam temperatuurtje waarbij je je jas buiten niet meer aan hoeft te doen. Maar helaas hebben we niet alles voor het kiezen.

Maar voor morgenochtend ben ik nu beter voorbereid. Furious Fred mag me weer de winter doorhelpen.

dinsdag 20 november 2012

Zeilen?

Met de Alleweder heb ik een aantal keren mogen 'zeilen'. Bij lekker wat wind onder een gunstige hoek wilde de Alleweder voelbaar wind 'oppakken' en versnellen.
Met de Versatile heb ik dat eigenlijk nooit gemerkt. Goed, wind in de rug en dan de klep openslaan en je hebt een prachtig zeil wat je op een dijk langs open water wel geweldig kan gebruiken om zonder trappen vooruit te komen. Maar verder heb ik van het zeileffect weinig gemerkt.

Dan de Quest. Ook bij deze fiets heb ik nooit het zeileffect gevoeld zoals bij de Alleweder het geval was. Toch heb ik de indruk dat ik wel aan het zeilen geweest ben, of op z'n minst enig effect heb gehad.

Vanmorgen ging het op weg naar het werk aangenaam vlot. Ondanks slechte conditie (wegens weinig fietsen in de herfstvakantie en ook nog eens een aantal dagen niet fietsen wegens de slijmbeursontsteking) kon ik met aangename inspanning met 40 kilometer per uur tussen Zwolle en Hattemerbroek over het betonnen fietspad rijden. Er stond duidelijk wel een stevige wind want ik werd een paar keer toch wel voelbaar opzij gedrukt. Omdat ik me wat verbaasde over de snelheid in combinatie met het zijdelings weggedrukt worden vroeg ik aan fietsende collega's hoe het met de wind was. Die bleek vrij fors te zijn maar ook vanuit een ongebruikelijke hoek. Variërend van opzij tot schuin linksvoor (dat zou zuid tot zuidoost moeten zijn en als ik op Weeronline kijk, lijkt dat aardig te kloppen).

Forse wind schuinvoor en toch 40 km/h (hoger dan verwacht gezien omstandigheden) zou toch kunnen betekenen dat ik aan het zeilen geweest ben. Dit voelde overigens totaal anders dan met de Alleweder.

Nog een opmerking tussen neus en lippen door:

De nieuwe fietssnelweg langs de Willemsvaart werd vandaag geasfalteerd. Hoi! Eindelijk van dat geschraapte asfalt af.

donderdag 15 november 2012

Fysiotherapeut

Vandaag heb ik de gok gewaagd om met de Quest naar het werk te gaan. Instappen heb ik behoedzaam gedaan door me gewoon omlaag te laten glijden in plaats van mezelf in de fiets te tillen met m'n armen.
Racekap plaatsen moet ik wel een beetje mee uitkijken omdat ik m'n schouder dan nog lichtelijk voel

De rit naar het werk was niet zo slopend als met de verkeerd afgestelde Versatile maar niet zo gek veel sneller. Goed, 1 km/h gemiddeld harder is fors wat natuurlijk (26,5 tegenover 25,5) maar niet iets waarvan ik zeg dat de Versatile de oorzaak is geweest van de slopende rit; eerder de matige afstelling.

Op het werk aangekomen heb ik ook voorzichtig gedaan bij uitstappen. Maar ook dat lukte, waarbij ik wel meer m'n benen heb gebruikt in de geest van wat Peter in een reactie op een eerder bericht schreef. Het blijft overigens nog wel even uitkijken.

Vanavond ben ik bij de fysiotherapeut geweest. Na een intakebabbeltje over gegevens, verzekeraar, etc. en de klacht en wat de afgelopen week gebeurd is (qua herstel) heeft de therapeut met een echoapparaat m'n schouder bekeken. Vochtophopingen kon hij al niet meer vinden. Pezen en aanhechting was ook allemaal in orde. Hij heeft wat lopen drukken en trekken aan m'n arm en schouder. Alleen toen hij m'n schouder van voren en achteren met de hand beetpakte, voelde ik aan de voorkant nog pijn op een plek die ik vorige week bij de dokter ook voelde.

Ik moet nog een weekje diclofenac blijven slikken; niet 3 maar 2 tabletten per dag en 3 paracetamol in plaats van 6. Terugkomen hoef ik niet meer.

Ook wel interessant vond ik de oorzaak. Maar die heeft hij me niet kunnen geven. De medische wetenschap schijnt er niet helemaal over uit te zijn of het één concrete oorzaak heeft. Bord schrijven, typen of 'muizen', het hoeft allemaal niet de oorzaak te zijn. Het kan een wat 'hoekige' constructie te zijn in m'n schouder waardoor de slijmbeurs wat meer heeft moeten werken. Het kan komen door misschien toch een keer een nacht verkeerd te hebben gelegen. Zeg het maar.

Hoe dan ook, het herstel valt me tot dusver reuze mee. Ik ben er nog niet vanaf maar ik kan m'n arm weer vrij normaal gebruiken en dat is me veel waard. Vorige week maakte ik me werkelijk zorgen of ik wel de oliebollentocht met m'n Quest kon meerijden maar die zorgen zijn nu toch verleden tijd.

woensdag 14 november 2012

Slopende rit

Gisteren ben ik eindelijk weer eens met de fiets naar het werk geweest. Ik heb hiervoor de Versatile van m'n vrouw versteld. Hoewel de zitting heel gemakkelijk te verstellen is in zithoek en in afstand tot de trapas, kreeg ik hem voor mij niet perfect ingesteld. Afstand tot de trappers was geen probleem maar de zithoek wel. Toen ik hem een paar keer lager had gesteld en in de buurt kwam van wat ik prettig vind, zat ik met m'n achterwerk op de bodem in plaats van dat ik in de spanzitting hing. Bij mijn Versatile had ik onder de voorkant van de zitting wat extra busjes om zo de zitting van voren te verhogen zodat de achterkant verder omlaag kon zonder op de bodem te komen. Maar helaas, dat kon nu dus niet.

Tijdens het verstellen betrapte ik mezelf er trouwens op dat ik ineens weer náást de fiets stond. Ik was tijdens het verstellen dus ingestapt en ook uitgestapt zonder ook maar één moment aan m'n schouder te denken. In en uitstappen is dus volledig zonder pijn gegaan. Goed teken dus. Maarja, de Versatile is een stuk beter in- en uitstappen dan een Quest.

Terug naar de zitting. Niet goed afgesteld dus. Uiteindelijk had ik de zitting te rechtop staan maar een tikkie te ver van de trappers af zodat ik wel wat schever kon zitten maar m'n onderrug/achterkant van m'n achterwerk maakte zo geen contact met de zitting. Echt comfortabel fietsen was dat dus niet.

Snelheid lag ook niet daverend hoog. Maar waar lag dat aan? Aan de fiets? Aan de instelling van de zitting? Aan het feit dat ik onlangs vakantie heb gehad en toen een week niet heb gefietst, even wel gefietst heb en toen dus weer een week niet gefietst vanwege m'n schouder? Of lag het aan de 3 diclfenac en 6 paracetamol die ik dagelijks naar binnen werkte.

De rit naar het werk was in ieder geval een behoorlijke slooptocht. Toch heb ik het niet onaardig gedaan gezien de genoemde punten. Teruggaande heb ik toch nog met een gereden gemiddelde van meer dan 25 km/h gereden en met soms kruissnelheden van toch 33 km/h. Met een niet goed afgestelde Versatile, lichaam vol medicijnen, weinig conditie niet slecht.

Met m'n schouder gaat het echt in rap tempo de goede kant op. Ik ben er nog niet maar ik kan hem nu grotendeels weer normaal gebruiken. De Quest heb ik nog niet geprobeerd maar dat ga ik morgen toch maar eens voorzichtig proberen (tips van Peter in gedachten houdend)

dinsdag 6 november 2012

Auw....

Lang niks van me laten horen. Het fietsen is nog altijd wel doorgegaan. Zo heb ik momenteel dagelijks te maken met werk aan de weg op 2 plekken. De Willemsvaart (het weggedeelte, niet de vaart zelf) wordt omgebouwd tot fietsstraat. Afgeschraapt asfalt is waar we als fietsers nu al een week op mogen rijden. De eerste rit over dat schraapsel deed me denken aan een lekke achterband. Bij gebrek aan goede veer/demper aan m'n achterbrug begon m'n achterwiel blijkbaar net voldoende te 'stuiteren' om geen lekkere grip te hebben waardoor de staart wat aan het 'schuiven' gaat.

Verder vindt er een forse reconstructie plaats om het verkeer weer wat vlotter te laten lopen aan de noord-oost-zijde van de gracht.

Maar dan de titel. Auw slaat op het gevoel in m'n rechter schouder. Oorzaak is onbekend maar m'n sportcollega's weten me onafhankelijk van elkaar te vertellen dat zeer vermoedelijk m'n slijmbeurs ontstoken is. M'n arm krijg ik zijdelings nauwelijks omhoog; als ik hem over een hoek van 45 graden omhoog kan draaien, dan vind ik het mooi. Naar voren gaat het omhoog werken van m'n arm een stuk beter maar ook niet daverend.

Hoewel je echt wel je handigheidjes ontwikkelt als je in en vooral ook uit een Quest wil komen, die normale handigheidjes werken nu niet en is met name het uitstappen een enorme onderneming.

Op zoek naar nieuwe handigheidjes dus.........

donderdag 18 oktober 2012

Fietssnelweg Hanzeboog Zwolse kant

Een paar dagen geleden kreeg ik een mailtje over de nieuwe fietssnelweg bij de Hanzeboog. Ik kreeg het verzoek om ook eens de fietssnelweg te proberen. Vanmiddag heb ik dat na het werk gedaan.

Aan de Gelderse kant heb ik eerst het fietspad richting de Hanzeboog gereden. In de andere richting was ik daar al eens geweest dus helemaal nieuw was het niet voor me.
Bij de voet van de Hanzeboog aangekomen moet je voorrang verlenen aan fietsers die tussen de Hanzeboog en Hattem rijden. Best jammer want het is wel prettig als je met een vaartje tegen de brug op kan rijden. Maar goed, niet iedereen kan tegelijk voorrang hebben.

De brug zelf is bekend terrein en ook de slinger direct na de brug. Het blijft jammer dat ze zo'n knullige bocht hebben geplaatst maar goed, na een bocht naar rechts en een afslag naar links zit ik dan eindelijk op de fietssnelweg.

Mijn eerste indruk: 'zo, da's best breed'. Het totale stuk beton van links naar rechts (voor samen 2 richtingen fietsen) is echt mooi qua breedte. Ik schat de totale breedte op 4,5 meter. Mogelijk is het 5 meter. Op één richting kunnen denk ik 3 velomobielen strak naast elkaar fietsen. Je hebt dan geen ruimte meer over, maar toch. De breedte viel mij reuze mee. Ik had namelijk een foto gezien waarop de breedte aanzienlijk minder lijkt.

Inderdaad, geen oranje Quemo onder in beeld maar een witte Quest. Niet mijn fiets, niet mijn foto. Maar als je deze foto bekijkt, lijkt het om de één of andere reden heel wat smaller dan ik het ervaren heb.

Maar dan komen we direct bij het volgende vreemde punt. De foto heb ik een paar keer goed moeten bekijken om nou te bepalen wat ik daar op het midden van het fietspad zie, links van de 2 fietsers en de witte Quest.
In eerste instantie meende ik op de foto een 20 centimeter hoge betonnen rand te zien. Maar na betere bestudering lijkt het toch een stuk lager te zijn; enkele centimeters maar wel een centimeter of 20 breed. Dat maakt de situatie al heel anders.
Maar ik heb de 'middengeleider' (lijkt wel héél officiëel natuurlijk.... snelweg met middengeleider)  vanmiddag ook maar eens aan een test onderworpen. Met m'n Quest was het geen probleem om erop te rijden. Ik heb overigens alleen het linker wiel erop gezet. Het achterwiel heb ik er niet op gewaagd om 2 redenen. 1) mogelijk dat de bodem over de betonrand zou gaan schrapen en 2) mocht ik het achterwiel er niet op kunnen krijgen, dan wordt het een gevaarlijke situatie met omslaan als mogelijk gevolg.
Mijn linker voorwiel wilde zicht er gemakkelijk op laten drukken maar dat komt doordat het rechter voorwiel netjes de fiets op z'n plek hield. Met het achterwiel is dat een ander verhaal.

Het was vandaag rustig maar zou ik moeten inhalen en daarbij met één wiel op die betonnen rand moeten gaan rijden, dan is dat met m'n 3-wieler geen probleem. Ik moet er echter niet aan denken dat dat met een 2-wieler moet. Ik ben bang dat, net als met het achterwiel van m'n Quest, dat dat géén goed idee is. Ik vraag me werkelijk af waarom ze in hemelsnaam die rand hebben aangebracht. Wat is het nut? Frontaaltjes met 120 km/h vermijden? Nee, dat zal het niet zijn; we hebben het hier over fietsers. Een logischere reden lijkt me de hordes schoolgaande fietsers. Zeker groepen gebruiken gewoon de breedte die ze kunnen nemen. 2 meter breed? Dan 2 meter breed rijden. 5 meter breed? Dan ook 5 meter breed rijden. Dat gaat met die middengeleider niet zo best lukken.

De meeste fietsers zullen in dezelfde richting rijden ('s morgens richting Zwolle, 's middags de andere kant op) maar ook zijn er natuurlijk altijd mensen die de andere kant op moeten, die zouden dan mogelijk in de problemen komen. Maar hé, laten we wel zijn: de Hanzeboog is smaller en die heeft géén middengeleider.
Ik kan dus wel een reden verzinnen voor dat rare ding op het midden van het fietspad maar het werkelijke praktische nut lijkt me overdreven. Ik verwacht eerder problemen: Fietser haalt 2 andere fietsers in. De fietsers die ingehaald worden, slingeren wat, om welke reden dan ook. Inhalende fietser moet daardoor wat uitwijken naar links, komt met z'n banden langs die opstaande rand en verliest balans. Valt vervolgens op de tegenovergestelde richting. Dan hopen dat er geen tegenligger met redelijke vaart aan komt zetten (brommer, velomobiel, racefietser, ....)
Mijn idee? Leg er eerst maar gewoon een normale stippelstreep neer of desnoods een strook irritant, maar niet gevaarlijk te berijden wegdek wat niet uitnodigt om er overheen te rijden maar wat wel de mogelijkheid biedt indien nodig.

Ook op de foto is te zien wat voor 'kater' je overhoudt aan het einde van de fietssnelweg. Heb je mooi vaart (in mijn geval 40 km/h), mag je ineens in de ankers omdat de snelweg ineens ophoudt te bestaan en je rechtsaf moet buigen. Ik hoop dat er nog plannen zijn om de fietssnelweg wat mooier aan te laten sluiten op het fietspad naar de tunnel die even verderop ligt.

Fietssnelweg? Mooi ding maar wel met 3 schoonheidsfoutjes.... begin, einde EN over de volle lengte in het midden. Hoewel de term 'schoonheidsfoutje' bij dat laatste alleen op het uiterlijk slaat maar zeker niet op het doel en nog minder op de mogelijke gevolgen van dat ding.

vrijdag 21 september 2012

RIS en meer

Zomaar even wat dingen van gisteren en vandaag.

Gisteren zag ik op meer dan 500 meter afstand een racefietser rijden in dezelfde richting als ik. Direct had ik een leuk doel: de racefietser inhalen. Na zo'n 2 kilometer fietsen zat ik achter hem en kon ik hem voorbij steken. Snelheid lag dus zeker 33% hoger dan de zijne.
Toen ik hem eenmaal voorbij was, wilde hij aanhaken maar bij 40 km/h haakte hij toch af terwijl ik doorversnelde naar 45 km/h. Jammer dat ik geen werkende camera meer heb.

Vanmiddag stond ik bij verkeerslichten stil naast een stel slimme pubermeisjes. Slim? Ja, want het leek ze ook wel wat om in zo'n fiets te rijden 'Daar wil ik wel een keer in rijden'. Ik had de racekap op en oordopjes in en kon niet alles horen maar toch wel redelijk wat. Toen ze bedachten dat ze er wel eens in zouden willen, kwam de volgende gedachte: 'Hoe komt hij in dat ding?'. Leuk gesprekje tussen deze jonge dames onderling.

Verder heb ik vanmiddag nog een jong knulletje afgeblaft. hij was met z'n vriendjes aan het voetballen toen hij mij zag naderen. Hij zette het op een sprinten om zeker 50 meter te overbruggen om bij de weg te komen waar ik zou passeren. Ik had verwacht dat hij joelend langs de weg zou blijven staan maar nee, hij sprong voor m'n fiets om met gespreide benen in mijn richting te gaan staan 'pieuw pieuw pieuw' te doen alsof hij mij wilde tegenhouden en wilde beschieten. Onschuldig bedoelde actie vast en zeker maar toch..... Ik ben vol in de ankers gegaan terwijl hij toch maar wat opzij sprong. Toen duidelijk was dat ik niet doorreed maar echt tot stilstand kwam, zette hij het op een sprinten richting zijn vriendjes. Ik heb de racekap verwijderd en hem toch even nagebruld dat hij dat niet weer flikt om voor voertuigen te springen. Ik kreeg, terwijl het overduidelijk geschrokken knulletje nog altijd richting z'n vriendjes rende, wel een bevestigend commentaar. Les geleerd zo te zien maar hopen dat hij het ook onthoudt.

Tot slot nog een leuk berichtje. Na vandaag maar weer eens de auto vol te hebben gegooid en daarbij te zijn geschrokken van de benzineprijs van meer dan €1,70 per liter (ja ik gebruik de auto ook wel eens), ben ik voor de gein eens aan het rekenen geslagen. Hoe zit het met mijn 'winst' voor het gebruik van de velomobiel en/of ligfiets?

Met Alleweder, Versatile en Quest heb ik de afgelopen jaren meer dan 50.000 kilometer gefietst. Tja, welke brandstofprijs moet ik hanteren gedurende die kilometers/jaren? Nu 1,70 maar hoe was het een jaar of 8 geleden? Ik doe even een optimistische schatting van €1,50 gemiddeld voor de literprijs gedurende die jaren.
Ik heb dan al zo'n 5800 euro bij elkaar gefietst. Daar koop je geen Quest of Versatile voor Maar.....

Alleweder gekocht, daarna met leuke winst verkocht (heb er wel flink aan moeten sleutelen en investeren maar uiteindelijk toch nog wat aan overgehouden; die heb ik in ieder geval wel gratis gereden). Toen Versatile gekocht en later verkocht. Wel met verlies. Daarna Quest gekocht.
Als ik inkomsten en uitgaven (nog even verder zonder onderhoud/banden/etc) even bij elkaar raap, dan heb ik nu m'n Quest voor minder dan 4600 euro. Gewoon nog een tijdje doorrijden en dat gaat nog wel naar 0 euro toe. Maar zou ik hem nu dus voor 4600 euro verkopen, dan zou ik gratis gereden hebben.

Ja, er zijn meer factoren die meewerken of juist tegenwerken zoals gezondheid (geld  waard), onderhoud (kost geld), minder onderhoud aan auto (levert geld op), meer boterhammetjes eten (kost geld), veel plezier (niet in geld uit te drukken maar zeker geld waard). Maar ik houd het optimistisch. ik vind dat ik inclusief afschrijving nu wel gratis gereden heb. Elke kilometer gaat nu toch wel zo'n beetje geld opleveren.

zaterdag 8 september 2012

Toertocht van het Velomobile Seminar

Vandaag was de toertocht van het Velomobile Seminar in Dronten. Vanmorgen ben ik aangehaakt bij 5 andere velomobilisten op weg naar Dronten.

In Dronten aangekomen was het al een behoorlijke drukte.

Na een praatje van de Burgemeester, de telling (geen recordaantal maar toch bijna 80 velomobielen als ik me niet vergis) en een praatje van de (ik meen) burgemeester, zijn we op pad gegaan richting Kampen. Na Kampen ging het door naar Schokland. Op Schokland hebben we van een lunch mogen genieten, waarna we nog een uur rond mochten wandelen en het museum bekijken. Nou ben ik niet zo van de musea dus heb ik gezellig met andere velomobilisten gekletst.



De route ging daarna door naar Urk. Maar bij Nagele werd onze tocht bruut 'verstoord'. Je hebt altijd baas boven baas. Ook al ben je met 80 velomobielen, tegen een gelijk aantal vrachtwagens kan je niet op. Blijkbaar was er vandaag ook een toertocht voor mensen met een verstandelijke handicap; zij mochten met de vrachtwagens meerijden. Wij moesten de stroom vrachtwagens kruisen en dat is natuurlijk geen goed idee. We hebben daarom de stoet trucs afgewacht.

In Urk (tja.... of OP Urk natuurlijk) hebben we weer een lekkere versnapering gehad. En natuurlijk wordt ook daar weer flink wat afgekletst.


Na Urk ging de route terug naar Dronten via de Ketelbrug. Nu werd de stoet opgesplitst in 2 groepen; de 'snelle' groep die zo'n 30 km/h zou rijden en de langzame groep die met 22 tot 25 km/h zou rijden.
Ook al is m'n conditie niet daverend, ik heb toch gekozen voor de snelle groep want ik had nog energie zat.

Bij de Ketelbrug reed ik André Arjan V. in z'n elektrisch ondersteunde Orca voorbij. Ik zei hem dat ik hem tegen de helling op wel weer zou zien. Ik was in de veronderstelling dat hij met z'n constante 27 km/h mij wel in zou halen maar dat was niet het geval. Wel kwam een flink eind op de helling ineens een andere Orca me voorbij rijden.... nee niet rijden maar voorbij STUIVEN. Ik was blij met m'n 22 km/h die ik  nog op de teller had maar vergeleken met die witte Orca leek ik wel stil te staan. Het betrof Johan V. in een Orca die eveneens elektrisch ondersteund was maar met 27 km/h? Echt niet!

Vastbesloten om Johan weer in te halen heb ik meer vermogen in het omhoog trappen gestopt dan eigenlijk prettig is maar omdat de brug enorm hoog is, is het omlaag rijden een mooi vooruitzicht.
Eenmaal over het hoogste punt heen heb ik de tourkap op de fiets gelegd om door te trappen naar 68 km/h. Onderaan de brug wist ik de 60 km/h nog een forse tijd vast te houden. Na een forse tijd en honderden meters (voor m'n gevoel meer dan een kilometer) wist ik eindelijk Johan in te halen. Johan moest later toch bekennen dat zijn Orca niet op 27 km/h begrensd was maar op 45 km/h.
Als ik dagelijks die Ketelbrug zou moeten rijden, zou ik mogelijk ook wel voor een elektrisch ondersteunde Orca gaan want wat een klerebrug.......

Terug in Dronten hebben de velomobilisten nog weer flink wat gelegenheid gehad om lekker te ouwehoeren. Op een gegeven moment was het tijd om naar binnen te gaan voor de maaltijd. Eerst aan de bar nog even een heerlijk groot, koud glas bier gehaald.
De maaltijd bestond uit 2 Pasta's waarvan de ene vegetarisch was. Verder was er zuurkool met apart spekjes en worst. Ik heb genoten van de zuurkool met spekjes en worst.

Na de maaltijd gaf een velomobilist aan dat hij vertrok naar Almelo. Dat is over Zwolle dus ben ik met hem meegereden.

Na 140 kilometers met prachtig weer en veel plezier ben ik thuis gekomen.
Heerlijk dagje.

vrijdag 7 september 2012

Maximaal scheermesje

Tja, waar slaat die titel nou op? Het gaat over m'n nieuwe telefoon.

Even een paar stappen terug in de geschiedenis.
Ik ben voor navigatie gestart met een HTC Touch Cruise. Een klein Windows Mobile 6.1 toestel met best goede GPS aan boord. Klein schermpje maar ik heb me uitstekend vermaakt met dat ding totdat de rekenkracht met nieuwere software toch duidelijk te kort begon te schieten.
Na de Touch Cruise volgde een paradepaardje van HTC: de HD2. Echt een beremooi toestel. Degelijke behuizing, accu was best aangenaam. Stuk sneller, meer geheugen en Windows Mobile 6.5 aan boord en een betere camera. Maar  toch wel een minpuntje wat betreft de GPS, die was duidelijk minder nauwkeurig dan de Touch Cruise.
Desondanks heb ik me ook met de HD2 uitstekend vermaakt. Prettig toetsel. Zeker na de upgrade naar Android was het net alsof ik een nieuw toestel had. Het 2 jaar oude toestel sloeg geen gek figuur tegenover nieuwe modellen, die soms zelfs nog trager waren ook al waren ze 2 jaar jonger.

Afgelopen zomer heeft mijn HD2 echter wat vreemde dingen gedaan en dan met name op het gebied van draadloze verbinding. In de vakantie hing hij aan een USB-lader, toen deze laatste besloot buiten z'n specificaties te gaan roken. Laat elektrische apparatuur nou op rook werken dus helaas, rook eruit, lader kaduuk (onder duidelijk te horen en duidelijk te zien: ferme flits en een donker huis door doorgeslagen stoppen als gevolg). Sindsdien heeft m'n HD2 dingen gedaan die niet gebruikelijk waren voor die tijd. 2x is m'n accu op miraculeuze wijze héél vlot leeg gegaan. Vermoedelijk was dat het gevolg van een weggevallen telefoonverbinding, waarna het toestel ijverig ging zoeken maar geen verbinding kon krijgen. Dit vroeg dermate veel energie dat de accu echt in no-time leeg was. Maar ook WIFI leek niet helemaal optimaal te zijn. Het kan toeval geweest zijn want die leeglopende batterij heb ik maar 2 keer gehad maar helemaal naar m'n zin was het niet.

Ik ben op zoek gegaan naar een nieuw toestel. Na lang zoeken ben ik op een nogal vreemde eend in de bijt uitgekomen; een toestel, wat zeg ik, merk, wat op de Nederlandse markt bijna niet te krijgen is: Motorola.
De keuze is gevallen op een Motorola Razr Maxx (Motorola 'scheermesje maximaal'). Het ''Razr' zal slaan op de dikte van het toestel, het 'Maxx' slaat duidelijk op de bruut zware 3300 mAh accu die hij aan boord heeft terwijl z'n dikte op het dikste punt een tikkie dikker is dan een iPhone4 en op het dunste punt net zo dik.

Vandaag heb ik m'n scheermesje voor het eerst gebruikt. Na een nachtje laden heb ik hem vanmorgen direct aan het werk gezet met GPS. Direct navigatiesoftware aan en scherm aan. Eerst de kinderen naar de BSO gebracht, toen naar het werk gefietst. Na meer dan een half uur werk met GPS was de accu maar nauwelijks leeg gelopen. Vandaag op het werk flink mee gespeeld en ook op de terugweg weer met GPS aan het spelen geweest. Nu, 12 uur en 17 minuten later en dus intensief gebruik, is de acculading nog 50%. Bizar gewoon.

Hoe bruut?


De GPS maakt gebruik van...... tja, Amerikaanse satelieten van het 'Global Position System' maar ook van het minder nauwkeurige Glonass. Misschien wel minder nauwkeurig maar meer satelieten om gebruik van te maken om toch de nauwkeurigheid nog wat hoger te kunnen maken.

De nauwkeurigheid van m'n Touch Cruise was ik echt te spreken over. De HD2 dus wat minder maar nu met de Razr Maxx? Man, dat ding werkt mooi. En de nauwkeurigheid vind ik zéér aangenaam; beter nog dan de Touch Cruise. Een Android APP geeft een nauwkeurigheid van 3 meter aan. Zeer acceptabel wat mij betreft. Als ik ook de opgenomen tracks bekijk, dan vertonen die bij de HD2 nogal wat 'zigzaggen' terwijl die bij de Razr Maxx vrij netjes 'vloeiend' lopen.

Verder schijnt de Razr Maxx ook nog eens enigszins bestand te zijn tegen water. Verder voelt de behuizing ook aangenaam solide aan. Hoewel slechts één dag in gebruik en dus wellicht voorbarig: fijn ding!

dinsdag 4 september 2012

Lek 36: 23030 km

Vandaag kwam een lek aan het licht.

Tijdens een bocht naar links voelde de fiets niet stabiel genoeg aan. Hij leek licht te dweilen.
thuis heb ik de band even ingeknepen om een schatting te maken van de bandenspanning. Deze was duidelijk geen 6 bar maar bedroevend zacht was hij zeker ook niet. Bij oppompen (er zat nog iets van 4 bar in) begon de Racer Sealant uit een klein gaatje te komen. Lek dus.

De Kojak buitenband was overigens afgeschreven.

maandag 3 september 2012

Vakantiekilometers

De vakantie is voorbij. Aan het begin heb ik aangegeven dat ik gemiddeld minimaal 100 kilometer per week wilde rijden. De eerste 3 weken is het praktisch niet van fietsen gekomen helaas. Verder hebben we ook een paar enorm warme dagen gehad, niet echt weer om even lekker een eind te fietsen vind ik.

Mijn score is dan ook niet dat wat ik wil. Ik heb uiteindelijk 450 kilometer gereden en dat valt te voelen aan m'n conditie want die is behoorlijk bedroevend.

Hopelijk gaat m'n conditie me niet opbreken komende zaterdag als ik zo'n 130 kilometer ga fietsen. Maar we zullen zien.

zondag 26 augustus 2012

Remkabel en camera's

Vanmorgen heb ik even een remkabel vervangen. Afgelopen week had ik ineens geen steun meer aan het stuur. Inderdaad, het gaat om de remkabel die het stuur omhoog houdt en niet 1 van de Jagwire kabels van de voorremmen. Gelukkig is zo'n kabeltje redelijk vlot te vervangen.

Qua kilometers gaat het niet echt vlot trouwens. M'n vakantie zit er bijna op maar heb bij lange na geen 700 kilometer gereden. Dat is aan mijn conditie goed te merken. Maar goed, m'n vakantie was er niet minde goed om gelukkig.

Verder heb ik me vandaag ingeschreven voor de toertocht van het Velomobile Seminar 2012. Ik ben benieuwd hoeveel velomobilisten er op zullen komen draven.

Van video-opnamen zal het niet zo vlot meer komen. Destijds heb ik een 3-tal goedkope HD-camera's gekocht via E-bay. Helaas hebben ze het allemaal begeven. Met name de degelijkheid is het probleem.
Waar ze allemaal kapot aan zijn gegaan weet ik zo niet meer maar de laatste heeft de USB-aansluiting kapot, een ander exemplaar had ineens enorm beroerd beeld met strepen en allerhande vreemde kleuren. Hoe de 1e kapot is gegaan, weet ik niet meer maar ook die leeft niet meer. Toch maar eens gaan sparen voor een degelijke 'echte' actioncam. (twijfels blijven tussen GoPro en Contour)

vrijdag 10 augustus 2012

Dom

Tja, hoe moet ik het anders noemen dan 'dom'. Bij mij onderhoudswerkzaamheden aan m'n fiets heb ik een domme fout gemaakt.

Na wat onderhoud had ik verwacht dat m'n fiets vlotter zou rijden maar echt vlot ging het niet; niet vlot genoeg in ieder geval. Het had natuurlijk m'n conditie kunnen zijn. Maar dat verklaart niet waarom m'n fiets op het grootste voorblad meer weerstand leek te hebben dan op het middelste voorblad. Voorheen ging het trappen juist lichter als ik van middelste blad naar het grootste schakelde.
Ook hoorde ik mijn ketting tijdens het trappen wat aanlopen tegen de voorderailleur. Ik heb getracht wat te verstellen maar niet teveel want het kon nooit ineens enorm afwijken leek me. Na 2 klikjes van de stuurversteller te hebben gedraaid, bleef de ketting aanlopen.

Toen heb ik de ketting maar eens gevolgd. Die maakte wel een vreemde bocht naar links, waarbij ook de ketting tegen de linker kant van de derailleur aanliep. Verder ging de ketting met het tempo van m'n traptempo heen en weer. Een beetje op en neer ken ik wel maar zeker 1,5 cm heen en weer vind ik toch vreemd. Geen wonder want ik had de Jagwire buitenkabel langs de buitenkant van de ketting laten lopen, waardoor deze dus steevast naar links getrokken werd. Dit heb ik opgelost met een nieuwe binnenkabel (en natuurlijk de buitenkabel langs de juiste route laten lopen).

Verder heb ik de sporing nog een keer gecontroleerd. Die was niet daverend ondanks dat ik hem onlangs nog heb afgesteld. Na bijstellen en weer meten was het weer niet geweldig. Oorzaak was simpel: lichte slinger in m'n linker voorwiel. Ik heb beide voorwielen gericht en op nieuw uitgelijnd. Dat ging heel wat beter.
In het proces is wel een spaaknippel afgebroken. Die spaak heb ik dus moeten vervangen. Bleek ik geen reservespaken te hebben voor mijn wielen met grotere trommelremmen. Hier kwam ik ook pas achter toen de spaak op z'n plek zat en zo'n 1,5 mm onder de nippel uit stak. Deze heb ik weggedremeld.... hoewel...... niet geDremeld want m'n Dremel heeft de geest gegeven. De stuurelektronica had kuren. Na wat pogingen de boel te repareren heb ik maar gegrepen naar m'n Aldi-kloon.

Verder heb ik nog wat nippels 'vermoerd'; de nippelsleutel heeft er geen grip meer op. Maar die vervang ik wel een volgende keer als ik m'n wielen moet richten.

Om m'n voorraad spullen aan te vullen ben ik even naar Dronten gefietst. Van de heenweg heb ik geen gegevens maar van de terugweg wel. Bijna 35 km/h gemiddeld (rijsnelheden van 40 tot 45 km/h) lijkt er meer op.

zondag 5 augustus 2012

Verstekeling

Vandaag heb ik een 'vakantieritje' gemaakt om mijn wekelijkse kilometers een beetje op peil te houden. Normaal rijd ik zo'n 100 kilometer per week voor woon-werk-verkeer. Die kilometers wil ik in de zomervakantie ook maken om m'n conditie niet teveel te laten kelderen.
De eerste 3 weken zitten erop. Afgelopen week zijn we weg geweest, waardoor er van fietsen niets terecht is gekomen. De 2 weken daarvoor heb ik ook niet echt veel gelegenheid gehad om te fietsen in verband met diverse dingen die geregeld moesten worden. Gelukkig heb ik de fiets wel een aan tal keren k unnen pakken maar aan 100 km per week gemiddeld zat ik helaas bij lange na niet.

Vandaag ben ik even op en neer gereden naar Apeldoorn. Gewoon even dom doorjakkeren langs het Apeldoorns kanaal; goed voor 84 kilometer voor het retourtje.. Ik zit nu naar schatting op 200 kilometer, wat 300 zou moeten zijn. Ik moet dus nog een inhaalslag doen.

De rit begon vanmiddag niet best. Ik heb nieuwe schoenen en nieuwe SPD plaatjes. Dit was de eerste keer dat ik met deze combinatie inklikte. Omdat mijn oude schoenen en plaatjes enorm versleten waren, klikten ze vlot in. Nu, met de nieuwe, ongesleten zolen en dikke plaatjes, ging het inklikken met de linker voet blijkbaar niet soepel genoeg want bij de eerste beweging die ik maakte, klikte mijn linker voet los, waardoor ik met m'n hiel snoeihard tege n de rand van het instapgat knalde. Dat deed best pijn. Wat zou ik doen? Fiets in de garage en gaan zitten huilen in een hoekje of toch maar proberen te fietsen in de hoop dat de beweging m'n hiel goed zou doen. De keuze was snel gemaakt: fietsen!.
De eerste kilometer voelde ik m'n hiel goed maar daarna zakte het snel weg.

Ik heb met racekap gereden. Wel heb ik 2 magneet'blokjes' (PVC buisje van zo'n 1,5 cm lengte met 2 magneten erin) tussen de body in de racekap gezet aan de voorkant voor extra ventilatie. De warmte is me enorm meegevallen. Wel moest het vizier daarvoor ook maximaal open.

Dit geopende vizier had wel als gevolg dat ik bij Hattem ineens een enorme hommel (geel-zwarte met witte kont en dan een erg grote variant) in m'n racekap. Veel insecten vliegen met de stroomlijn zo over de racekap heen maar dit zwaardere dier heeft het toch gepresteerd om bij me in de fiets te belanden. Gelukkig ben ik voor hommels niet bang. Prachtige diertjes zijn het. Maar dan nog kunnen ze gemeen steken.
Het dier dwarrelde eerst omlaag richting m'n buik maar vloog vervolgens omhoog, waar hij in de luchtstroom terecht kwam onder de racekap, waardoor hij regelrecht door de tochtkier tussen kap en rolbeugel naar buiten gedirigeerd werd.

Verder ben ik op de terugweg op de gevoelige plaat vastgelegd door een Britse auto. Eerst bleef hij een tijdje naast me rijden (ik had zo'n 35 km/h op de teller). De snelheid heb ik vervolgens opgevoerd naar 45 km/h.
Na wat foto's en/of filmpjes met een mobiele telefoon van hun, zijn ze doorgereden. Maar even later, bij een zijweg, stond de wagen langs de kant van de weg. De  (ik denk) bestuurder (degene die rechts in de wagen zat en al eerder de camera in z'n hand had) was uitgestapt en filmde in het voorbij gaan.

M'n conditie is niet echt daverend te noemen. Heengaande zo'n 31 km/h gemiddeld gefietsts, teruggaande dacht ik meer te gaan rijden maar helaas..... 28 km/h. Ik had weinig puf meer. Neem daarbij regenval waardoor het zicht minder werd en ook nog eens zout zweet wat in m'n ogen drupte en het plaatje is compleet. M'n kilometers heb ik wel nodig om een beetje conditie te houden.

Op naar de volgende kilometers.

donderdag 26 juli 2012

Groot onderhoud

Zomervakantie dus een mooi moment om m'n fiets maar eens onder handen te nemen.... hoewel..... met deze warmte houd ik het niet lang vol en daarom doe ik het in etappes.

Wat heb ik inmiddels gedaan:

  • Remmen helemaal uit elkaar gehaald, ontvet en opnieuw ingevet
  • Voorwielen gecontroleerd op spaakbreuk en.... géén spaakbreuk maar mooi strakke wieltjes. Lang leve de ringetjes achter de spaakkoppen
  • Wielen uitgelijnd
  • Her en der wat klittenband opnieuw vastgelijmd
  • Kleine beschadiging aan de rand van het ene voetengat voorzien van wat tweecomponentenlijm
  • Ene wielkast aan de binnenkant voorzien van een stevige laag tweecomponentenlijm omdat daar flink wat slijtage zichtbaar was door het wiel wat soms aanloopt in heel strakke bochten. Even wat nieuw materiaal aangebracht wat weg mag slijten.
  • Nieuwe Jagwire remkabels (binnen en buiten) gemonteerd
Niet gedaan:
  • veerpoten uit elkaar halen; dat heb ik nog niet zo lang gelede ngedaan
Nog te doen:
  • Ketting smeren
Wat betreft de elektronica, dat gaat enorm goed. Alleen 2 LEDjes op het dashboardkastje doen het niet maar dat is geen probleem. Verder blijft alles helemaal naar behoren werken.

Nu nog een moment (en puf) vinden om de ketting aan te pakken.

maandag 9 juli 2012

RIS en BIS in één

Vanavond moest ik naar het werk. Ik had me voorgenomen om het rustig aan te doen en niet bezweet aan te komen in verband met een formele aangelegenheid. Maar helaas........

Ik was nog maar een paar honderd meter van huis toen ik een racefietser voor mij langs zag schieten. Dit leek een vlotte rijder te zijn. RIS begon acuut op te spelen dus ben ik er achteraan gegaan.
De racefietser, in groen/geel tenue met de naam Dickhof erop, had inderdaad flink de vaart erin want ik moest boven de 40 gaan rijden om op hem in te lopen.

Na een paar honderd meter was de lol voorbij want er kwam een splitsing waar ik normaal links ga en ik verwachtte dat de racefietser rechts zou gaan want Dickhof is een rijwielbedrijf in Gelderland, dan is rechtsaf de meest logische route. Dat was ook mijn vaste woon-werk-route tot ik de Quest kreeg.
Ik besloot m'n oude route maar weer eens te rijden. Niet ideaal voor een Quest vanwege een paar ferme slingers en bochten op de route en 1 brug extra maar ik kon RIS niet weerstaan.

Omdat de bewuste afslag haaks naar rechts is tussen fietspaaltjes door en daarna door een bussluis, was het lastig voor mij om de racefietser bij te houden. Even later een rotonde, gevolgd door een brug.
Vlak voor de brug zat ik achter hem maar het leek erop dat hij mij in de smiezen had want hij trapte hem aan. En met z'n veel lichtere fiets komt hij dan een stuk vlotter boven.

Vervolgens kon hij aanhaken bij een brommer van één of andere bezorgchinees. Na de brug volgden nog wat forse bochten die ik bij lange na niet op volle snelheid kan nemen. In mijn achteruitkijkspiegel zie ik een andere racefietser maar snel blijkt dat daar geen eer aan te behalen valt. Ik zie hem vlot kleiner worden in m'n achteruitkijkspiegels.

Maar daarna volgt een stuk mooi asfalt, rechtuit. Dus daar heb ik weer vaart gemaakt in de hoop in te lopen. Verkeerslichten.... brommer met racefietsaanhanger (dat is dus RIS en BIS in één) kan in één keer doorrijden maar ik, met zeker 100 meter achterstand, kan dat ook. Dan die walgelijk vreemde constructie bij Boels waar het fietspad ineens stopt en op de weg uitkomt met paaltjes en vluchtheuveltjes om fietsers maar zeker op de juiste plek te laten rijden en zeker niet de bochten af te laten snijden. Hup, meter of 30 verderop weer het fietspad op met dezelfde ongein aan paaltjes en vluchtheuvels (in het verleden heb ik er eens een filmpje van gemaakt). Daarna nog een haakse bocht naar links en het is de volgende brug die we omhoog moeten rijden.

De racefietser doet het op dat moment rustiger aan. Boven aangekomen gaat de brug net open, waardoor wij moeten wachten. Enige tijd later staat ook de andere racefietser te wachten tot de slagbomen weer omhoog gaan.

Op het moment dat de bomen de weg vrij maken, trap ik de Quest weer aan om even later haaks rechts te moeten. Dag snelheid. Bult omlaag maar onderaan een, voor die snelheid, te scherpe bocht naar links met hobbelige gladde klinkers. Ik neem de bocht wat te optimistisch maar houd de fiets op de weg. Daarna asfalt met flauwere bochten dus kan ik weer vaart maken.
De Dickhofracefietser probeert aan te haken, of in ieder geval te volgen. Dat doet hij op een paar meter achter mijn staart. Maar 45 km/h, wat hij bij de brommer wel kon vasthouden, lukt bij mij niet. Hij zakt af.

Katerveer. Ik moet rustig aan doen vanwege 2 bochten, hobbelige klinkers en een bruggetje waar je geweldig overheen kan 'springen' als je te hard gaat. Na de 2e bocht rijd ik al omhoog richting de Spoolderbergweg; de weg naar de Oude IJsselbrug. In m'n achteruitkijkspiegels zie ik géén van beide racefietsers.... jammer......

Vervolgens rechtsaf de Spoolderbergweg op. Deze bocht kon ik in het verleden met de Quest niet nemen zonder door de berm aan de linker kant te gaan. Tegenwoordig is de weg wat breder, waardoor ik de berm niet hoef te gebruiken. Maar omdat de bocht meer dan 90 graden naar rechts draait, moet ik rustig aan doen. Ik kachel met 26 km/h tegen de brug op, als ik dan toch de racefietser zie naderen. Eenmaal boven op de brug zit hij achter mij en gaat hij in m'n wiel rijden..... voor zover dat kan.....

Het waait vandaag stevig en we gaan de brug omlaag. Maar dat is wel tegen de wind in. Tot m'n stomme verbazing zakt hij met 38 km/h op de teller al weg. En bij de verkeerslichten is het feest helemaal voorbij want de racefietser gaat richting Hattem; ik moet rechtdoor. Graag had ik gezien wat deze knakker op het rechte stuk had gedaan maar helaas. Rijden kan hij wel, dat mag gezegd worden.

Wat betreft die wind. Vanmiddag ben ik even naar de winkel geweest voor boodschappen. In de winkelstraat mag je niet fietsen. De Quest heb ik aan de hand meegenomen met de racekap op de neus ge'magneet'. Een windvlaag van links heeft het voor elkaar gekregen om de racekap een centimeter of 10 naar rechts te drukken. Dit is de eerste keer dat de wind vat heeft gekregen op m'n met magneten bevestigde racekap. Maar goed, op de neus zit hij maar op 4 plekken met magneten vast en kan de wind er gemakkelijk onder komen. Anders is het als de racekap op het instapgat ligt. Dan zijn er 12 plekken waar de kap op de fiets gemagneet wordt. De fiets zal eerder omver vliegen dan dat de kap los laat vermoed ik.

Maar goed, de avondrit naar het werk is geëindigd met een nat shirt. gelukkig had ik vandaag al droog spul op het werk neergelegd.

vrijdag 6 juli 2012

Babbeltje met een ruiter

Vandaag moest ik voor het werk op een andere plek zijn dan normaal. Niet zo gek ver weg; paar kilometer maar. Toen ik vanaf de locatie terug naar het werk reed, ging ik door een stuk bos. Daar kwam ik 2 ruiters tegen. In de meeste gevallen zet ik m'n fiets dan aan de kant zodat de ruiters kunnen passeren met de minste kans op op hol geslagen paarden.

Doorgaans wordt het door ruiters enorm op prijs gesteld als je op deze manier actie onderneemt. De man op het voorste paard was zeker blij. Hij geeft aan dat hij al eens een paard 7 kilometer verderop teruggevonden had na een ontmoeting met een ligfiets (met vlaggetje).


zondag 1 juli 2012

Ik had je niet gehoord

'Ik had je niet gehoord' was het excuus voor een ouder heerschap om klakkeloos z'n fiets naar links te sturen zonder te kijken, zonder aan te geven.

Eergistermorgen had ik net de kinderen weggebracht en was ik op weg naar het werk.
Op het fietspad (2 richtingen) voor mij reed een man op fiets. Leeftijd? Jaar of 65 schat ik. De man reed lekker breeduit maar ach, breed zat daar en het was nog enorm rustig.
Zoals wel vaker op vrijdag had ik weinig conditie en reed daarom rustig.
Op het moment dat ik het heerschap voorbij ging rijden, kwam hij fors naar links waarbij hij tegen de rechterkant van de neus van Quemo aan kwam. Ik ging vol in de ankers in de hoop de schade te kunnen beperken. De man stopte ook toen hij na m'n gil en het toch wat vreemde gedrag van zijn fiets (doordat er een Quest tegenaan zat te drukken).

Mijn eerste vraag was teleurgesteld 'Waarom kijkt u niet om en waarom geeft u geen richting aan als u afslaat?' (nou MAG hij daar niet afslaan omdat het een voetpad is maar vele fietsers doen het wel om de één of andere reden terwijl het geen tijdswinst of afstandswinst oplevert; wellicht wilde hij niet afslaan maar zwalkte hij gewoon nonchalant heen en weer).
Na ook een opmerking 'dat was schrikken hè?' van zijn kant kwam ook de opmerking dat hij mij niet hoorde aankomen. Ik heb gereageerd dat dat voor alle fietsers geldt en dat je daarvoor dus om moet kijken.

Ik stapte uit om m'n fiets te bekijken. Een fors deel van de neus was zwart. Ik wijs naar het zwarte gebeuren op de fiets. 'Dat komt niet van mij hoor' is z'n reactie. Ja m'n neus...... dat komt dus van het rubber van z'n achterwiel en begin te poetsen en laat hem weten dat dat WEL van zijn fiets afkomstig is.
Gelukkig laat het rubber zich gemakkelijk wegpoetsen van de gladde lak. Wel zijn er 2 krassen zichtbaar. Niet dramatisch, zeker niet na diverse andere krassen, waaronder ook diepe krassen en laat het er maar bij zitten maar vraag de man wel om de volgende keer toch maar om te kijken en richting aan te geven. Zowiezo wel handig want bij een Prius zou hem ook zoiets kunnen overkomen want ook die kunnen geluidsloos aan komen rijden weet ik uit ervaring (ooit wandelend langs een voorrangsweg een zijweg overgestoken waarbij 'ineens' een Prius naast me stond; totaal niet aan horen komen. Waar hij vandaan kwam weet ik niet want ik had gekeken maar mogelijk niet goed genoeg; maar kern van het verhaal is dus dat die (nagenoeg) geluidsloos aan kunnen komen rijden).

Een klein krakje meende ik rijdens de aanrijding ook te horen maar ik heb wat dat betreft niets terug kunnen vinden. Wie weet dat het zat in zijn achterspatbord.

Verder nog een opstekertje voor mezelf.... in plaats van te koken van woede, in plaats van de man de huid vol te schelden ben ik rustig gebleven.

Bison Poly Max Crystal

Enige tijd geleden heb ik geschreven over het aanbrengen van een rand kit aan de onderkant van het deksel van m'n racekap. Ook heb ik geschreven over Bison Poly Max.

De eerste kit die ik kocht was transparante Poly Max. Daarmee heb ik jaren geleden de bedrading vastgekit in m'n Quest. Later heb ik diezelfde kit gebruikt om de magneten aan de body en het deksel te monteren. Maar een groot succes was dat niet want die kit droogt vrij langzaam, waardoor ik nogal wat problemen heb gehad om de magneten goed aan het deksel te krijgen.

Oplossing daarvoor was een sneller drogende Polymax, te herkennen aan een geel icoontje met een klokje erop op de rode verpakking. Aanraakdroog na 2 uur. Met die kit ging het aanbrengen van de magneten uitstekend. Helemaal mooi is dat deze, welliswaar tikkie duurdere kit, volledig kleurloos opdroogt, waar de normale variant gelig opdroogt.

Toen ik de rand kit wilde aanbrengen, had ik niet veel meer in de koker zitten. Ik ben wel gestart met het experiment maar kon het niet voltooien. Daarom ben ik op pad gegaan naar nieuwe kit. Eerst maar naar de Gamma. Daar aangekomen zie ik een schap met énorm veel keuze. Diverse kleuren, diverse soorten, waaronder ook de sneldrogende variant maar........ niet kleurloos. Wel zag ik een nieuwe variant staan met de naam Poly Max Crystal. Maar dat wil ik niet, ik wil sneldrogend dus ga ik weer weg.

Op naar de volgende toko: de lokale ijzerhandel waar ook gereedschap en allerhande andere klusdingen verkocht worden. Helaas, in het schap maar weinig Poly Max producten en de mijne staat er niet bij. Dus ga ik naar de balie om te vragen of ze die kit ook hebben. Ze kennen de kit niet en vragen of ik met de oude koker langs kan komen zodat ze met de streepjescode kunnen zoeken. Dus ik naar huis om de koker op te halen en even later weer in de winkel te verschijnen.
De kit is nu snel gevonden in het systeem. Direct wordt een doos van 12 stuks besteld maar ik moet wel 2 weken geduld hebben want van Bison hadden ze net de vorige dag een levering gehad.

2 weken later verschijn ik weer in de winkel om mijn sneldrogende kit op te halen die net binnengekomen was. Krijg ik een tube in m'n handen gedrukt met daarop niet het gewenste gele icoontje met klokje erop maar de Crystal.

Om een lang verhaal kort te maken: de Crystal is blijkbaar de nieuwe naam voor de sneldrogende variant waarbij ze het sneldrogende icoontje maar hebben laten vervallen op de verpakking.

De kap heeft inmiddels zijn mooie kitrandje gekregen zodat het deksel naadloos aansluit op de body. Verder heb ik toch nog 2 magneten extra aangebracht want aan de zijkanten vond ik de kap niet mooi genoeg aansluiten. Wel moet ik de boel nog afwerken want her en der mag van mij nog wat kit weg omdat het onder het deksel uitsteekt. Verder ben ik tevreden met het resultaat. Ik denk dat dit heel wat beter gaat blijven zitten dan de tochtstrips die ik eerst gebruikte.

maandag 18 juni 2012

Waardeloos weer?

Her en der in Nederland werd vandaag niet echt al te fraai weer verwacht. Gelukkig had ik op mijn ritje naar het werk mazzel. Geen regen gehad of andere narigheid. Sterker nog: het rijden ging vanmorgen best aangenaam en vlot.

Tegen de Oude IJsselbrug op zag ik een bromfiets naderen in m'n achteruitkijkspiegel. En omhoog gaat een brommer het probleemloos van mij winnen maar omlaag wil wel eens anders uitpakken.
Om mezelf (nog) niet het snot voor ogen te trappen heb ik rustig aangezet om harder te gaan rijden en op hem in te lopen. Maar dat inlopen ging ineens heel wat vlotter. Klinkt positief natuurlijk maar niet als je weet dat dat is vanwege verkeerslichten waar de brommerrijder, en even later ook ik, voor moest wachten. De brommer komt vlot op gang maar ik toch wat minder vlot.

Maar het mocht de pret niet drukken want ik kon (met hulp van toch nog een stukje omlaag, waar ik kon versnellen) toch de teller vrij vlot op 50 km/h krijgen. De bromfietser kon ik probleemloos voorbij.

In de verte was mijn volgende slachtoffer.... een snorfietser die, net als de bromfiets, overduidelijk niet opgefokt was en betrekkelijk rustig reed.
Het snelheidsverschil met de snorfiets was vrij fors. Ik heb daarom al enkele seconden van tevoren mijn komst aangekondigd met claxon en dingdongbel maar de vele geluidssignalen leken de snorfietser niet te bereiken.

Strak over de linker rand van het fietspad ben ik hem voorbij gestoken.

Maar het ging dus heerlijk vlot.

zaterdag 16 juni 2012

Lek?

Of toch niet?

Gisteren reed ik, zoals gebruikelijk, met de Quest naar het werk. Toen ik tegen de Oude IJsselbrug omhoog reed, reed ik over een rondslingerend frisdrankblikje wat één of andere onverlaat gewoon van zich afgefl*kkerd had. Ik hoorde het blikje een tik tegen de body van de fiets geven. Een meter of 20 verder was een vreemd geluid hoorbaar. Het geluid deed me denken aan dat van een lekgeraakte autoband die heen en weer 'blubberend' om de velg  bewoog. Ik stuurde even een paar keer links/rechts om meer informatie te krijgen. Jawel..... links kwam het geluid vandaan en het effect werd meer bij sturen naar rechts dus links foute boel.

Ik zet m'n fiets aan de kant, haal een set binnen-/buitenband uit de fiets. Trek de pomp uit de staart en laat de fiets schuin tegen de railing van de brug steunen (wel even een doekje tussen body en railing gedaan).
Ik pak de velg en band beet om het wieldoekje los te trekken zodat ik het ventiel kan vinden. Maar nog voordat ik het wieldoekje van het wiel druk, voel ik wat vreemds.... de band is niet leeg.... de band is niet zacht maar gewoon nog knalhard. Hoe kan dat?

Ik hoefde niet lang na te denken. Ik kijk naar waar ik vandaan gekomen ben. Geen blikje te herkennen terwijl het blikje ook geen ruimte had om zich te 'verstoppen'. Nja, niet verstoppen? Wel dus maar dan in de wielkast van m'n Quest. Hij had zich ongeveer tussen wielkast en band tegen de veerpoot geklemd. Gelukkig liet hij zich gemakkelijk met de hand verwijderen.

woensdag 6 juni 2012

Inderdaad toch een tikkie gewaagd

Vanmorgen heb ik de racekap van m'n fiets geprobeerd te trekken. Duidelijk was dat niet alleen de magneten de kap op z'n plek hield maar dat ook de kit een aandeel had helaas.

Gelukkig heb ik de kap wel weer los kunnen trekken zonder dramatische dingen te hoeven doen. Volgende keer iets meer vaseline gebruiken denk ik. Dat zal nog wel moeten gebeuren want de kit is lang nog niet overal mooi egaal aangebracht.
Bovendien denk ik dat ik aan de zijkanten nog 2 magneten ga plaatsen. Die heb ik destijds bewust niet gemonteerd in verband met pasjes in m'n broekzakken. M'n broekzakken gaan op die plek redelijk dicht langs het instapgat. Toch ga ik daar nog wel magneten aanbrengen, welliswaar wat lichtere, om toch ook daar de kap mooi aan te laten sluiten.

dinsdag 5 juni 2012

Gewaagde move?

Onlangs heb ik de racekap gedemonteerd gehad en opgeborgen in m'n fiets. Het deksel onder de neus was niet zo'n succes want ik kwam om de één of andere reden steeds met m'n schoenen er tegenaan. Hierbij is de tochtstrip, die ik rondom onder het deksel geplakt heb, waarschijnlijk kapot gegaan. Op andere plekken wil de tochtstrip niet mooi blijven zitten. Het probleem lijkt te zitten in de aanhechting van het dubbelzijdige tape aan het rubber van de tochtstrip zelf. Vervelend want ik heb de tochtstrip gekocht met dat tape al aangebracht dus zou je verwachten dat dat wel mooi blijft zitten. Niet dus.

Hoe dan ook, kapot tochtstrip, niet mooi blijven zitten.... dat vraagt om een andere aanpak.

Gisteravond heb ik daarom besloten om het mooi elastisch blijvende Polymax te gaan gebruiken op de plek van de tochtstrippen. Dus simpelweg een dikkere strook Polymax langs de rand aanbrengen.

Maar hoe krijg je dat mooi aansluitend? Gewoon teveel aanbrengen, deksel op de fiets leggen en dan laten uitharden. Het 'teveel' wordt dan gewoon netjes aan de kant geperst nog voordat het uitgehard is.
Alleen wil dat Polymax best goed kleven aan de body dus om dat rechtstreeks te doen is geen strak plan.
Daarom heb ik eerst een laagje aluminiumfolie op de body gelegd en daarna pas de Polymax toegepast.
Vanmorgen was het moment der waarheid....... maar het was geen succes. Het aluminiumfolie wilde niet loslaten van de kit. Dus heb ik de kit weer van het deksel getrokken. Blij dat ik maar op 2 korte stukjes de kit (met aluminiumfolie) had aangebracht.

Vanavond heb ik een nieuwe poging gewaagd. Deze keer weer met aluminiumfolie op de rand alleen nu het aluminiumfolie ook ingesmeerd met vaseline. Maar op het moment dat ik het deksel op de fiets legde, werd het aluminiumfolie wat aan de kant gedrukt. Ook geen enorm succes dus. Desondanks heb ik het wel laten zitten.

Een uurtje of 2 later ben ik gaan kijken en heb ik het deksel van de fiets gehaald. Het aluminiumfolie bleef wel aan de (nog niet helemaal uitgeharde kit) hangen maar liet zich verder probleemloos lostrekken van de kit.

Met het probleem van het verschuiven van de aluminiumfolie heb ik het over een nog andere boeg gegooid...... een gewaagde boeg want helemaal goed heb ik de 'vaselinetruc' nog niet uitgetest. Toch heb ik de gok gewaagd en de hele rand van het instapgat ingesmeerd met vaseline. Toen de héle rand van het deksel voorzien van kit en vervolgens het deksel op de fiets gelegd. Morgen hopen dat ik het deksel toch in één keer zonder moeite van de fiets kan halen en dat ik niet met een fraai afgedichte fiets zit.

Als het wél lukt, kan ik ook mooi zien of de kit overal aansluit bij het deksel door gewoon de kit goed te bestuderen. Daar waar de kit mooi glad (gedrukt) is, daar zit voldoende kit. Op plekken met te weinig kit zal de kit nog ribbelig zijn. In ieder geval is dat aan de zijkanten het geval. Daar kan ik dan naderhand gewoon kit bijsmeren en het proces herhalen tot ik de gewenste hoeveelheid kit ertussen heb zitten en dus een perfect aansluitende kap heb.

donderdag 31 mei 2012

Nut van een deelbare tour-/racekap

De deelbaarheid van mijn tour-/racekap heeft z'n nut wel bewezen. Goed, vaak maak ik niet gebruik van die eigenschap maar vaak genoeg om toch blij te zijn met m'n keuze.

Vorige week, mogelijk de week daarvoor, heb ik de racekap gedemonteerd en in m'n fiets opgeborgen. Het harde deksel heeft trouwens op de neus van m'n fiets gelegen. Onder de neus heb ik het schuimdekje meegevoerd. Waarom? In geval van regen vind ik de opening van het deksel van de tour-/racekap te groot dus dan is het snel tevoorschijn trekken van een schuimdeksel wel prettig.
Maar vandaag was het beroerd weer. Op het werk heb ik in alle rust even de tour-/racekap weer in elkaar gezet om toch maar weer 'overdekt' te gaan rijden met dit grauwe 'zeikweer'.

Slechts een paar keer per jaar zal ik de tour/race-kap plaatsen of juist verwijderen maar die paar keer is voor mij zat.

donderdag 24 mei 2012

Lek 35

Lek 35 heb ik te pakken op kilometerstand 21562.
Best vreemd want vorige week heb ik de ene voorband vervangen door een nieuwe en niet lang daarvoor heb ik de andere voorband vervangen door een nieuw exemplaar; ik reed dus op vrij nieuwe bandjes rond.

De lekmaker heeft zich niet laten zien. Wel een redelijk gat in de buitenband en véééééél antilekvloeistof aan de binnenkant van m'n wielkast. Dit lek was dus slecht te dichten. Hoe groot het lek in de binnenband is, moet ik nog bekijken.

Het lek was vermoedelijk wel gedicht want tijdens het rijden siste hij behoorlijk maar eenmaal op z'n kant gelegd, bleef er druk in de band. Veel was het niet maar wel voldoende om door te rijden (heb ik niet gedaan, ik heb lekker even in de schaduw van de bomen de band vervangen) Toch verwacht ik een stevig gat aan te trekken zodra ik aan het plakken ga. Maar dat doe ik een andere keer. Ik heb nu eerst veel werk liggen wat vandaag nog moet gebeuren.

donderdag 17 mei 2012

Onderhoud

Weinig interessant bericht maar voor mezelf wel handig om even te plaatsen.

Gisteren heb ik voorafgaande aan het retourtje naar Rijssen nog klein onderhoud gepleegd.
Omdat het weer niet geweldig zou zijn volgens de weersverwachtingen (en dat viel dus reuze mee) heb ik een nieuwe Kojak gemonteerd op een voorwiel, waar een tamelijk versleten exemplaar zat.

Verder heb ik de sporing nog wat verbeterd van 1mm toespoor naar 0,5mm toespoor.

Tot slot, voor mij het meest interessant, heb ik de accu's vervangen. Enige tijd geleden heb ik ze al besteld. Ze lagen ook al een forse tijd in huis. Maar omdat ik de laatste tijd op langere ritten toch minimaal één accu leegtrok, was het wel tijd voor nieuwe accu's. Die heb ik gistermorgen dus geplaatst.

De oude? Die kunnen eventueel dienst doen als voeding voor m'n camera.

woensdag 16 mei 2012

Geheugensteuntje

Sommige mensen gebruiken een Post-it blaadje, anderen doen een knoop in hun zakdoek. Weer anderen  zetten een kruisje op hun hand. Waarom? Om eraan herinnerd te worden dat ze nog iets moeten doen.
Vaak schijnt zo'n knoop of kruisje niet te werken omdat men bij het zien van zo'n knoop of kruisje wel weet dát ze iets moesten onthouden maar wát wil dan nog wel eens ontschoten zijn. Een Post-it blaadje wordt natuurlijk eerder gebriukt om gewoon op te schrijven wat onthouden moet worden. Dat kan ook met een hand maar hele lappen tekst erop doet lang niet iedereen.

Maar Quemo schijnt ook een geheugenprikkelfunctie te hebben. Vandaag ben ik voor het werk weer eens naar Rijssen geweest. Omdat ik wat te vroeg was, ben ik in de personeelskamer gaan zitten. Men kent me daar inmiddels wel; ik kom nu al een jaar of 10 2x per jaar daar naartoe en met een opvallend voertuig word je wat minder snel vergeten.

Terug naar het geheugensteuntje. Ik zat rustig in de personeelskamer te wachten op de vergadering. Komt de conciërge binnen met een kan koffie en thee en een bakje met theezakjes, suiker en melk. Hij had mij zien aankomen en bedacht zich dat die bewuste vergadering was die dag en dat hij vergeten was om de boel te regelen.

Laat nou niet iedereen gaan denken dat ik Quemo ga laten fungeren als geheugensteuntje want ik ben dol op fietsen maar ik ben bang dat dat toch wat teveel van het goede wordt.

Verder is vandaag weer op 2 plekken gebleken dat fietsers nogal vlot aan hun lot worden overgelaten bij werk aan de weg.

Heengaande
Bij Heino begint het met een stuk belachelijk fietspad wat bestaat uit 2 richtingen. Het wegdek bestaat uit stoeptegels. 'Mijn' richting is, los van niet echt mooi effen liggende tegels, verder weinig boeiend. De tegenovergestelde richting is een ander verhaal want het is heel normaal om daar bomen op te plaatsen. Hoewel, het lijkt er meer op dat de wegbeheerder heeft besloten om het fietspad half om/door de bomen te laten lopen. Zie bijvoorbeeld hier (dit is in de andere richting dan ik reed overigens). Belachelijke situatie, maar goed. Als daar nou het werk aan de weg was......
Dit fietspad laat ik ook nogal eens 'links' liggen en neem ik lekker de rijbaan. Meer ruimte, beter wegdek dus lekkerder doorrijden. Maar vandaag was het druk dus nam ik toch maar het fietspad.
Op een gegeven moment moet ik de Dorpsstraat in. Als ligfietser ben je met wat heggen natuurlijk in het nadeel maar dan nog had ik het wel prettig gevonden als ze niet alleen een omleiding voor auto's hadden aangegeven maar óók voor fietsers.
Had ik vandaag namelijk de rijbaan genomen, dan had ik een stel borden voor m'n neus gekregen met omleiding in plaats van een flink eind verderop ineens een vracht borden die werk aan de weg lieten zien met de bijbehorende opengebroken straat. Ik hoopte nog even dat ik via de stoep zou kunnen maar eenmaal op de stoep begon ik toch m'n twijfels te krijgen toen ik in de verte keek. Ik ben dus maar omgekeerd en heb m'n eigen omleiding gevolgd.


Teruggaande was het weer feest in Nijverdal. Het is niet de eerste keer helaas dat ik ermee te maken kreeg. Vorig jaar was het ook al raak:

Kijk even bij 1:35 want daar zijn rechts wat borden te zien maar helaas zijn me die ook deze keer weer niet opgevallen. En tja...... maar ze staan er wel......
Hier staat dus nog altijd een vracht borden dwars op het fietspad om de doorgang te blokkeren.
Volgende week ga ik voor de herkansing.

Vandaag heb ik verder wel een lekker ritje gehad. 92 kilometer met 31,79 km/h gemiddeld over de hele rit volgens m'n fietscomputer. M'n GPS denkt daar anders over, die geeft aan 32 km/h voor de heenweg en 29 km/h voor de terugweg (als ik het met de GPS-gegevens uitreken, kom ik uit op 29,4 km/h). Totaalgemiddelde komt met GPS-gegevens uit op 30,7 km/h als ik het zelf uitreken.

Het verschil in gemiddelde snelheid heen en terug valt aardig uit te leggen aan de hand van de forse wind die ik heengaande schuinachter had en teruggaande schuinvoor.

En nog iets aangenaams was het weer. Weeronline had niet echt daverend weer verwacht vandaag terwijl ik toch echt bijna 3 uur met heerlijk weer heb kunnen fietsen.

[edit]

Met OruxMaps kan ik blijkbaar ook gegevens exporteren:
Begintijd: 05/16/2012 12:55
Eindtijd: 05/16/2012 18:47
Afstand: 91,9 km (05:51)
Bewegingsduur: 02:51
Gemiddelde snelheid: 15,7 km/h
Gem. bew. snelheid: 32,1 km/h
Max. snelheid: 65,1 km/h
Minimale hoogte: 34 m
Maximale hoogte: 75 m
Stijgsnelheid: 86,5 m/h
Daalsnelheid: -570,2 m/h
Hoogte gewonnen: 299 m
Hoogteverlies: -323 m
Stijgtijd: 03:27
Daaltijd: 00:34
Ik bedenk me ineens waarom de gemiddelde snelheid van m'n fietscomputer hoger is. Die gaat uit van een gereden gemiddelde met auto start/stop, de GPS meet ook de stilstaande tijd mee als je de hele track bekijkt.

In Rijssen ben ik zo'n 2,5 uur geweest. Dat haalt m'n totaalgemiddelde omlaag naar 15,7 km/h. Maar als alle stops niet meegerekend worden, dan zit ik dus op een bewogen gemiddelde van 32,1 km/h. Niet onaardig.

Hoogtemetingen van GPS heb ik weinig vertrouwen in. Hoogtemeters gewonnen is 299 meter, hoogteverlies is 323 meter. Conclusie: mijn woning is gedurende de dag 24 meter in de bodem gezakt. Is me nog niet opgevallen sinds ik thuis gekomen ben ;-)