Vandaag heb ik de gok gewaagd om met de Quest naar het werk te gaan. Instappen heb ik behoedzaam gedaan door me gewoon omlaag te laten glijden in plaats van mezelf in de fiets te tillen met m'n armen.
Racekap plaatsen moet ik wel een beetje mee uitkijken omdat ik m'n schouder dan nog lichtelijk voel
De rit naar het werk was niet zo slopend als met de verkeerd afgestelde Versatile maar niet zo gek veel sneller. Goed, 1 km/h gemiddeld harder is fors wat natuurlijk (26,5 tegenover 25,5) maar niet iets waarvan ik zeg dat de Versatile de oorzaak is geweest van de slopende rit; eerder de matige afstelling.
Op het werk aangekomen heb ik ook voorzichtig gedaan bij uitstappen. Maar ook dat lukte, waarbij ik wel meer m'n benen heb gebruikt in de geest van wat Peter in een reactie op een eerder bericht schreef. Het blijft overigens nog wel even uitkijken.
Vanavond ben ik bij de fysiotherapeut geweest. Na een intakebabbeltje over gegevens, verzekeraar, etc. en de klacht en wat de afgelopen week gebeurd is (qua herstel) heeft de therapeut met een echoapparaat m'n schouder bekeken. Vochtophopingen kon hij al niet meer vinden. Pezen en aanhechting was ook allemaal in orde. Hij heeft wat lopen drukken en trekken aan m'n arm en schouder. Alleen toen hij m'n schouder van voren en achteren met de hand beetpakte, voelde ik aan de voorkant nog pijn op een plek die ik vorige week bij de dokter ook voelde.
Ik moet nog een weekje diclofenac blijven slikken; niet 3 maar 2 tabletten per dag en 3 paracetamol in plaats van 6. Terugkomen hoef ik niet meer.
Ook wel interessant vond ik de oorzaak. Maar die heeft hij me niet kunnen geven. De medische wetenschap schijnt er niet helemaal over uit te zijn of het één concrete oorzaak heeft. Bord schrijven, typen of 'muizen', het hoeft allemaal niet de oorzaak te zijn. Het kan een wat 'hoekige' constructie te zijn in m'n schouder waardoor de slijmbeurs wat meer heeft moeten werken. Het kan komen door misschien toch een keer een nacht verkeerd te hebben gelegen. Zeg het maar.
Hoe dan ook, het herstel valt me tot dusver reuze mee. Ik ben er nog niet vanaf maar ik kan m'n arm weer vrij normaal gebruiken en dat is me veel waard. Vorige week maakte ik me werkelijk zorgen of ik wel de oliebollentocht met m'n Quest kon meerijden maar die zorgen zijn nu toch verleden tijd.
Quemo, het lijkt er sterk op dat ik hetzelfde heb gehad, kon weinig meer met vooral mijn linkerarm beginnen. Ik had de indruk dat het na een flinke rit in de Quest weer erger was. Ik heb toen elleboogsteunen gemonteerd, omdat ik merkte dat ik mijn armen toch niet helemaal ontspannen naast me had liggen tijdens het fietsen. Dit soort klachten ontstaan vaak door langdurige belasting, niet zozeer korte overbelasting. Na montage van de armsteunen verdwenen de klachten geleidelijk in een paar weken. Beterschap, Jan.
BeantwoordenVerwijderenBij mij merk ik tijdens het fietsen verder niets. Ook na het fietsen is niets aan de hand. Alleen het in- en met name uitstappen was duidelijk pijnlijk maar ook alleen toen het euvel zich echt duidelijk liet voelen. Ik denk daarom niet dat elleboogsteunen bij mij nodig is. Neemt niet weg dat ik het wel (net als heel wat andere dingen) wel in de gaten ga houden om te zien of ik toch ergens een oorzaak kan vinden.
BeantwoordenVerwijderen