Groot onderhoud

Zomervakantie dus een mooi moment om m'n fiets maar eens onder handen te nemen.... hoewel..... met deze warmte houd ik het niet lang vol en daarom doe ik het in etappes.

Wat heb ik inmiddels gedaan:

• Remmen helemaal uit elkaar gehaald, ontvet en opnieuw ingevet
• Voorwielen gecontroleerd op spaakbreuk en.... géén spaakbreuk maar mooi strakke wieltjes. Lang leve de ringetjes achter de spaakkoppen
• Wielen uitgelijnd
• Her en der wat klittenband opnieuw vastgelijmd
• Kleine beschadiging aan de rand van het ene voetengat voorzien van wat tweecomponentenlijm
• Ene wielkast aan de binnenkant voorzien van een stevige laag tweecomponentenlijm omdat daar flink wat slijtage zichtbaar was door het wiel wat soms aanloopt in heel strakke bochten. Even wat nieuw materiaal aangebracht wat weg mag slijten.
• Nieuwe Jagwire remkabels (binnen en buiten) gemonteerd

Niet gedaan:

• veerpoten uit elkaar halen; dat heb ik nog niet zo lang gelede ngedaan

Nog te doen:

• Ketting smeren

Wat betreft de elektronica, dat gaat enorm goed. Alleen 2 LEDjes op het dashboardkastje doen het niet maar dat is geen probleem. Verder blijft alles helemaal naar behoren werken.

Nu nog een moment (en puf) vinden om de ketting aan te pakken.

RIS en BIS in één

Vanavond moest ik naar het werk. Ik had me voorgenomen om het rustig aan te doen en niet bezweet aan te komen in verband met een formele aangelegenheid. Maar helaas........

Ik was nog maar een paar honderd meter van huis toen ik een racefietser voor mij langs zag schieten. Dit leek een vlotte rijder te zijn. RIS begon acuut op te spelen dus ben ik er achteraan gegaan.
De racefietser, in groen/geel tenue met de naam Dickhof erop, had inderdaad flink de vaart erin want ik moest boven de 40 gaan rijden om op hem in te lopen.

Na een paar honderd meter was de lol voorbij want er kwam een splitsing waar ik normaal links ga en ik verwachtte dat de racefietser rechts zou gaan want Dickhof is een rijwielbedrijf in Gelderland, dan is rechtsaf de meest logische route. Dat was ook mijn vaste woon-werk-route tot ik de Quest kreeg.
Ik besloot m'n oude route maar weer eens te rijden. Niet ideaal voor een Quest vanwege een paar ferme slingers en bochten op de route en 1 brug extra maar ik kon RIS niet weerstaan.

Omdat de bewuste afslag haaks naar rechts is tussen fietspaaltjes door en daarna door een bussluis, was het lastig voor mij om de racefietser bij te houden. Even later een rotonde, gevolgd door een brug.
Vlak voor de brug zat ik achter hem maar het leek erop dat hij mij in de smiezen had want hij trapte hem aan. En met z'n veel lichtere fiets komt hij dan een stuk vlotter boven.

Vervolgens kon hij aanhaken bij een brommer van één of andere bezorgchinees. Na de brug volgden nog wat forse bochten die ik bij lange na niet op volle snelheid kan nemen. In mijn achteruitkijkspiegel zie ik een andere racefietser maar snel blijkt dat daar geen eer aan te behalen valt. Ik zie hem vlot kleiner worden in m'n achteruitkijkspiegels.

Maar daarna volgt een stuk mooi asfalt, rechtuit. Dus daar heb ik weer vaart gemaakt in de hoop in te lopen. Verkeerslichten.... brommer met racefietsaanhanger (dat is dus RIS en BIS in één) kan in één keer doorrijden maar ik, met zeker 100 meter achterstand, kan dat ook. Dan die walgelijk vreemde constructie bij Boels waar het fietspad ineens stopt en op de weg uitkomt met paaltjes en vluchtheuveltjes om fietsers maar zeker op de juiste plek te laten rijden en zeker niet de bochten af te laten snijden. Hup, meter of 30 verderop weer het fietspad op met dezelfde ongein aan paaltjes en vluchtheuvels (in het verleden heb ik er eens een filmpje van gemaakt). Daarna nog een haakse bocht naar links en het is de volgende brug die we omhoog moeten rijden.

De racefietser doet het op dat moment rustiger aan. Boven aangekomen gaat de brug net open, waardoor wij moeten wachten. Enige tijd later staat ook de andere racefietser te wachten tot de slagbomen weer omhoog gaan.

Op het moment dat de bomen de weg vrij maken, trap ik de Quest weer aan om even later haaks rechts te moeten. Dag snelheid. Bult omlaag maar onderaan een, voor die snelheid, te scherpe bocht naar links met hobbelige gladde klinkers. Ik neem de bocht wat te optimistisch maar houd de fiets op de weg. Daarna asfalt met flauwere bochten dus kan ik weer vaart maken.
De Dickhofracefietser probeert aan te haken, of in ieder geval te volgen. Dat doet hij op een paar meter achter mijn staart. Maar 45 km/h, wat hij bij de brommer wel kon vasthouden, lukt bij mij niet. Hij zakt af.

Katerveer. Ik moet rustig aan doen vanwege 2 bochten, hobbelige klinkers en een bruggetje waar je geweldig overheen kan 'springen' als je te hard gaat. Na de 2e bocht rijd ik al omhoog richting de Spoolderbergweg; de weg naar de Oude IJsselbrug. In m'n achteruitkijkspiegels zie ik géén van beide racefietsers.... jammer......

Vervolgens rechtsaf de Spoolderbergweg op. Deze bocht kon ik in het verleden met de Quest niet nemen zonder door de berm aan de linker kant te gaan. Tegenwoordig is de weg wat breder, waardoor ik de berm niet hoef te gebruiken. Maar omdat de bocht meer dan 90 graden naar rechts draait, moet ik rustig aan doen. Ik kachel met 26 km/h tegen de brug op, als ik dan toch de racefietser zie naderen. Eenmaal boven op de brug zit hij achter mij en gaat hij in m'n wiel rijden..... voor zover dat kan.....

Het waait vandaag stevig en we gaan de brug omlaag. Maar dat is wel tegen de wind in. Tot m'n stomme verbazing zakt hij met 38 km/h op de teller al weg. En bij de verkeerslichten is het feest helemaal voorbij want de racefietser gaat richting Hattem; ik moet rechtdoor. Graag had ik gezien wat deze knakker op het rechte stuk had gedaan maar helaas. Rijden kan hij wel, dat mag gezegd worden.

Wat betreft die wind. Vanmiddag ben ik even naar de winkel geweest voor boodschappen. In de winkelstraat mag je niet fietsen. De Quest heb ik aan de hand meegenomen met de racekap op de neus ge'magneet'. Een windvlaag van links heeft het voor elkaar gekregen om de racekap een centimeter of 10 naar rechts te drukken. Dit is de eerste keer dat de wind vat heeft gekregen op m'n met magneten bevestigde racekap. Maar goed, op de neus zit hij maar op 4 plekken met magneten vast en kan de wind er gemakkelijk onder komen. Anders is het als de racekap op het instapgat ligt. Dan zijn er 12 plekken waar de kap op de fiets gemagneet wordt. De fiets zal eerder omver vliegen dan dat de kap los laat vermoed ik.

Maar goed, de avondrit naar het werk is geëindigd met een nat shirt. gelukkig had ik vandaag al droog spul op het werk neergelegd.

Babbeltje met een ruiter

Vandaag moest ik voor het werk op een andere plek zijn dan normaal. Niet zo gek ver weg; paar kilometer maar. Toen ik vanaf de locatie terug naar het werk reed, ging ik door een stuk bos. Daar kwam ik 2 ruiters tegen. In de meeste gevallen zet ik m'n fiets dan aan de kant zodat de ruiters kunnen passeren met de minste kans op op hol geslagen paarden.

Doorgaans wordt het door ruiters enorm op prijs gesteld als je op deze manier actie onderneemt. De man op het voorste paard was zeker blij. Hij geeft aan dat hij al eens een paard 7 kilometer verderop teruggevonden had na een ontmoeting met een ligfiets (met vlaggetje).

Ik had je niet gehoord

'Ik had je niet gehoord' was het excuus voor een ouder heerschap om klakkeloos z'n fiets naar links te sturen zonder te kijken, zonder aan te geven.

Eergistermorgen had ik net de kinderen weggebracht en was ik op weg naar het werk.
Op het fietspad (2 richtingen) voor mij reed een man op fiets. Leeftijd? Jaar of 65 schat ik. De man reed lekker breeduit maar ach, breed zat daar en het was nog enorm rustig.
Zoals wel vaker op vrijdag had ik weinig conditie en reed daarom rustig.
Op het moment dat ik het heerschap voorbij ging rijden, kwam hij fors naar links waarbij hij tegen de rechterkant van de neus van Quemo aan kwam. Ik ging vol in de ankers in de hoop de schade te kunnen beperken. De man stopte ook toen hij na m'n gil en het toch wat vreemde gedrag van zijn fiets (doordat er een Quest tegenaan zat te drukken).

Mijn eerste vraag was teleurgesteld 'Waarom kijkt u niet om en waarom geeft u geen richting aan als u afslaat?' (nou MAG hij daar niet afslaan omdat het een voetpad is maar vele fietsers doen het wel om de één of andere reden terwijl het geen tijdswinst of afstandswinst oplevert; wellicht wilde hij niet afslaan maar zwalkte hij gewoon nonchalant heen en weer).
Na ook een opmerking 'dat was schrikken hè?' van zijn kant kwam ook de opmerking dat hij mij niet hoorde aankomen. Ik heb gereageerd dat dat voor alle fietsers geldt en dat je daarvoor dus om moet kijken.

Ik stapte uit om m'n fiets te bekijken. Een fors deel van de neus was zwart. Ik wijs naar het zwarte gebeuren op de fiets. 'Dat komt niet van mij hoor' is z'n reactie. Ja m'n neus...... dat komt dus van het rubber van z'n achterwiel en begin te poetsen en laat hem weten dat dat WEL van zijn fiets afkomstig is.
Gelukkig laat het rubber zich gemakkelijk wegpoetsen van de gladde lak. Wel zijn er 2 krassen zichtbaar. Niet dramatisch, zeker niet na diverse andere krassen, waaronder ook diepe krassen en laat het er maar bij zitten maar vraag de man wel om de volgende keer toch maar om te kijken en richting aan te geven. Zowiezo wel handig want bij een Prius zou hem ook zoiets kunnen overkomen want ook die kunnen geluidsloos aan komen rijden weet ik uit ervaring (ooit wandelend langs een voorrangsweg een zijweg overgestoken waarbij 'ineens' een Prius naast me stond; totaal niet aan horen komen. Waar hij vandaan kwam weet ik niet want ik had gekeken maar mogelijk niet goed genoeg; maar kern van het verhaal is dus dat die (nagenoeg) geluidsloos aan kunnen komen rijden).

Een klein krakje meende ik rijdens de aanrijding ook te horen maar ik heb wat dat betreft niets terug kunnen vinden. Wie weet dat het zat in zijn achterspatbord.

Verder nog een opstekertje voor mezelf.... in plaats van te koken van woede, in plaats van de man de huid vol te schelden ben ik rustig gebleven.

Bison Poly Max Crystal

Enige tijd geleden heb ik geschreven over het aanbrengen van een rand kit aan de onderkant van het deksel van m'n racekap. Ook heb ik geschreven over Bison Poly Max.

De eerste kit die ik kocht was transparante Poly Max. Daarmee heb ik jaren geleden de bedrading vastgekit in m'n Quest. Later heb ik diezelfde kit gebruikt om de magneten aan de body en het deksel te monteren. Maar een groot succes was dat niet want die kit droogt vrij langzaam, waardoor ik nogal wat problemen heb gehad om de magneten goed aan het deksel te krijgen.

Oplossing daarvoor was een sneller drogende Polymax, te herkennen aan een geel icoontje met een klokje erop op de rode verpakking. Aanraakdroog na 2 uur. Met die kit ging het aanbrengen van de magneten uitstekend. Helemaal mooi is dat deze, welliswaar tikkie duurdere kit, volledig kleurloos opdroogt, waar de normale variant gelig opdroogt.

Toen ik de rand kit wilde aanbrengen, had ik niet veel meer in de koker zitten. Ik ben wel gestart met het experiment maar kon het niet voltooien. Daarom ben ik op pad gegaan naar nieuwe kit. Eerst maar naar de Gamma. Daar aangekomen zie ik een schap met énorm veel keuze. Diverse kleuren, diverse soorten, waaronder ook de sneldrogende variant maar........ niet kleurloos. Wel zag ik een nieuwe variant staan met de naam Poly Max Crystal. Maar dat wil ik niet, ik wil sneldrogend dus ga ik weer weg.

Op naar de volgende toko: de lokale ijzerhandel waar ook gereedschap en allerhande andere klusdingen verkocht worden. Helaas, in het schap maar weinig Poly Max producten en de mijne staat er niet bij. Dus ga ik naar de balie om te vragen of ze die kit ook hebben. Ze kennen de kit niet en vragen of ik met de oude koker langs kan komen zodat ze met de streepjescode kunnen zoeken. Dus ik naar huis om de koker op te halen en even later weer in de winkel te verschijnen.
De kit is nu snel gevonden in het systeem. Direct wordt een doos van 12 stuks besteld maar ik moet wel 2 weken geduld hebben want van Bison hadden ze net de vorige dag een levering gehad.

2 weken later verschijn ik weer in de winkel om mijn sneldrogende kit op te halen die net binnengekomen was. Krijg ik een tube in m'n handen gedrukt met daarop niet het gewenste gele icoontje met klokje erop maar de Crystal.

Om een lang verhaal kort te maken: de Crystal is blijkbaar de nieuwe naam voor de sneldrogende variant waarbij ze het sneldrogende icoontje maar hebben laten vervallen op de verpakking.

De kap heeft inmiddels zijn mooie kitrandje gekregen zodat het deksel naadloos aansluit op de body. Verder heb ik toch nog 2 magneten extra aangebracht want aan de zijkanten vond ik de kap niet mooi genoeg aansluiten. Wel moet ik de boel nog afwerken want her en der mag van mij nog wat kit weg omdat het onder het deksel uitsteekt. Verder ben ik tevreden met het resultaat. Ik denk dat dit heel wat beter gaat blijven zitten dan de tochtstrips die ik eerst gebruikte.