vrijdag 31 december 2010

Overzicht van het afgelopen jaar

Quemo is vandaag met een kilometerstand van 13038 in de garage gezet. Dat betekent dat ik dit jaar 6577 kilometer met Quemo gereden heb. Tel daarbij nog een schamele 246 kilometer met m'n Fujin en ik kom uit op een totaalafstand van 6823 kilometer dit jaar. Dat is in totaal bijna 1000 kilometer minder dan vorig jaar. Maar alsnog voldoende om m'n conditie op peil te houden.

Het tellen van lekrijden lijkt een favoriete bezigheid. Alleen is dat niet gemakkelijker geworden met de komst van Joe's Elite Racer Sealant. De lekken komen veelal pas aan het licht als ik de band van de velg haal. Maar het lijkt erop dat ik dit jaar maarliefst 10x lek heb gereden waarvan de meestel netjes door de sealant gedicht zijn.

Wat heb ik zoal nog meer gedaan/meegemaakt? Hieronder een greep uit alle verhalen.
  • Mijn spaakbreuk lijkt verleden tijd met het aanbrengen van de ringetjes achter de kopjes.
  • De remellende zal hopelijk opgelost zijn met het aanbrengen van de grotere trommelremmen en Jag Wire kabels
  • Het aanbrengen van de magneten in het dekje is een gouden greep. Wat een brok comfort levert dat op bij het plaatsen en wegnemen van het dekje. Daarbij ziet het er ook nog eens netter uit, heb ik minder last van doorlekkend water en zit het dekje netter op de stroomlijn.
  • Perfect Moirees, fijne banden maar niet voor mij onder m'n Quest, doe mij maar Kojaks
  • Aanrijding met een brommerrijder die linksrijdend achterom keek
  • Quemo is 1 jaar geworden
  • Quemo heeft de eerste 10.000 kilometer gereden
  • Toch een keer Quemo laten staan en gebruik gemaakt van auto en OV in verband met storm
  • Voor het eerst een wedstrijd gereden met Quemo
Ik ben benieuwd wat 2011 gaat brengen. Zou ik het ooit redden een jaar te fietsen waarbij andere vormen van vervoer niet nodig zijn? Hoe dan ook, ik heb heel wat veel voorkomende smoezen in ieder geval NIET gebruikt om de fiets te laten staan ;-)

donderdag 30 december 2010

Barts Storm Mask

Vanmorgen ben ik vroeg op pad gegaan voor een boodschap. De gevoelstemperatuur was vrij laag.

In het verleden heb ik al meer dan eens een verkrampte spier onder m'n onderkaak gehad. Dat is niet alleen ongemakkelijk maar ook enorm pijnlijk. Warm houden schijnt goed te helpen tegen kramp. Vandaar dat ik in de winter rijd met een extra kol om m'n hals. Maar ook die heeft niet altijd uitkomst geboden helaas maar voldoen wat dat betreft meestal wel goed.

Waar de kol niet tegen helpt, is snijdende wind op m'n jukbeenderen. De onderkant van m'n gezicht kan ik vrij goed beschermen in de fiets. De wind kan daar bijna niet komen. M'n voorhoofd en ogen kan ik met m'n muts goed warm houden. De onderkant van m'n gezicht in sommige gevallen ook nog door de kol omhoog te slaan. Alleen is het niet prettig als die te hoog komt te zitten. Zodra die over m'n mond heen gaat, krijg je zo'n klef gebeuren voor je mond door uitgeademde vochtige lucht waarbij het vocht dan in de stof van de kol blijft hangen. Maar al zou ik m'n kol wel hoger doen, m'n jukbeenderen blijven onbeschermd. De bril is niet laag genoeg, de rand van het instapgat is net te laag en dus net de ruimte daartussen krijgt fors wat wind op zich.

Omdat ik vanmorgen weer die snijdende kou voelde, ben ik na de geplande boodschap maar even naar een outdoorzaak gegaan om te vragen naar een oplossing. Bij de outdoorzaak werd me gewezen op een soort bivakmuts waarvan de onderkant tot over de neus getrokken maar ook onder de kin en de bovenkant tot over het voorhoofd kan maar ook naar achteren getrokken tot in de nek. Verder werd me een Barts Storm Mask getoond. Deze laatste is dikker, heeft fleece aan de onderkant bij de hals en daarmee dus voor mij een geschiktere kandidaat in verband met kramp. Het ziet er niet uit (nofi) maar het leek me wel effectief en dat is het ook.

Het vochtprobleem heb je er niet mee omdat het materiaal voor de mond van neopreen(achtig) materiaal is maar ook nog eens zo genaaid is dat het enigszins bol staat waardoor het de mond niet raakt. Het materiaal gaat over m'n jeukbeenderen, over m'n neus en ook bijna heel m'n oren verdwijnen eronder.
Ik moet alleen nog kijken of het bevalt in combinatie met in-ear-buds van m'n mobiele telefoon voor luisteren van muziek.

Oliebollentocht 2010

Beter laat dan nooit, toch nog een oliebollentochtbericht.

Het was de week voorafgaande aan de oliebollentocht toch wel spannend of het feestje voor mij door zou gaan. Het weer, het verkeer, het zag er allemaal niet best uit. Goed, glijdende auto's die botsautootje spelen op de snelweg ziet er spannend uit maar dat is niet de soort spanning waar ik op zit te wachten.

Paulus en ik zouden samen rijden met de auto waarbij Quemo en Quesjer op de Foldy car vervoerd worden. Maar doorhakken van de knoop om te gaan heb ik pas de avond voorafgaande aan de oliebollentocht gedaan. En de beslissing was toch nog met enige twijfel. Achteraf gezien heb ik gelukkig goed gekozen. De heenreis en de terugreis gingen voorspoedig. Geen files, geen slecht weer, zelfs geen langzaamrijdend verkeer vanwege welke reden dan ook. Wel een paar gaten in het asfalt gezien als gevolg van ijzel etc. maar op een paar vingers te tellen.

De ochtend van de tocht heb ik met Paulus bij mij afgesproken om 7 uur. Een uur eerder ben ik opgestaan, heb me aangekleed en gegeten. Vervolgens heb ik de Foldy car uitgeklapt en het rek voor de fietsen erop gemonteerd. Prachtig ding trouwens die Foldycar. Met 6 bouten waarvan 3 met de hand vast te schroeven zijn, zit het ding in een paar minuten in elkaar.

Paulus had een rol wikkelfolie (voor het inpakken van bijvoorbeeld pallets met goederen die in vrachtwagens vervoerd worden) meegenomen om de fietsen in te pakken. Hij had er zichtbaar al ervaring mee want in rap tempo werden beide fietsen met een minimaal aantal wikkelingen netjes ingepakt zodat voetgaten en instapgat volledig afgedicht waren tegen water van bovenaf en ook (veuil) water van onderaf. ('s Avonds, thuis aangekomen, was wel duidelijk hoe goed het gewerkt heeft want de onbedekte delen van de fiets zaten onder de zwarte spetters van water/pekel/vuil, ook aan de onderkant van de fiets)

Niet veel later waren we klaar en zijn we aan de lange rit naar Tilburg vertrokken. Even na 9:30h kwamen we aan, hebben we de fietsen van de kar gehaald, uit het plastic gehaald en zijn naar binnen gegaan om ons in te schrijven.

Na inschrijving, wat drinken, wat handjes schudden e.d. was het wachten op het vertrek. Dat vertrek ging dit jaar, in tegenstelling tot de laatste paar jaar, in één grote club. Dat kon ook weer een stuk beter omdat het aantal velomobielen dit jaar beduidend lager was met nog geen 60 stuks terwijl we ook al met meer dan 100 zijn geweest. Het weer heeft dus toch heel wat mensen ervan weerhouden om naar Tilburg te komen.

Toni (organisator) had een mooie route uitgestippeld maar voor de zekerheid ook 3 stukken voorzien van een alternatief voor als de weg onbegaanbaar was. Helaas hebben we daar toch behoorlijk gebruik van moeten maken waardoor we (naar het schijnt) best mooie stukken hebben moeten missen. Desondanks heb ik alsnog mooie dingen gezien gelukkig.

Het gebied wat me nog wel het meest is bijgebleven is wel het stadje Heusden. Bij binnekomst was het al feest: prachtige maar buitengewoon irritante klinkertjes. Het hele stadje ziet eruit alsof het nog ergens 100 jaar geleden is maar het ziet er allemaal wel goed uit. Bij een fraai pleintje met wat zeer karakteristieke gebouwtjes hebben we wat gegeten en gedronken.

In Heusden was ik trouwens ook erg blij met mijn Furious Fred om m'n achtervelg. Ik heb heel wat velomobielen heen en weer zien glibberen met het achterwiel. Zelf heb ik de achterkant bijna niet voelen glijden. Twee keer wel duidelijk maar verder leek de fiets netjes de kant op te gaan waar ik hem heen stuurde.

De terugweg bestond grotendeels uit de alternatieve route. Dit betekende veel grote wegen waarbij ook flink wat verkeerslichten genomen moesten worden. In sommige landen moet een grote groep fietsers beschouwd worden als één vervoersmiddel. Met andere woorden: gaat de eerste door groen, dan mag de rest er gewoon achteraan, ongeacht de kleur van het verkeerslicht zolang de groep maar gesloten blijft. Helaas geldt dit in Nederland niet. Maar sommige regels kan je natuurlijk ook wat anders toepassen. Menig keer werd rood beschouwd als 'donker oranje' waarbij 2 velomobielen aan weerszijden dwars op de rijbaan bleven staan om de groep te laten passeren. Veelal leek dit door automobilisten goed opgevangen te worden. Vaak toch vrolijke gezichten en fototoestellen die tevoorschijn werden getoverd om al die 'bananen' op de foto te zetten.

Terug aangekomen hebben Paulus en ik eerst de fietsen weer op de aanhanger gezet. Daarna zijn we naar binnen gegaan om soep en oliebollen te eten. Voor de soep waren we nog maar net op tijd. We waren zo ongeveer bijna of helemaal de laatsten. Er stonden al mensen voor de 2e ronde in de rij maar we hebben gelukkig toch nog een kom goed smakende erwtensoep kunnen bemachtigen. Vervolgens nog een kom kippensoep en 2 oliebollen.

Al vrij vlot taaiden de mensen af om huiswaarts te keren. Sommigen weer met de auto, sommigen weer met de fiets (bikkels). Wij zijn met een uurtje of 2 autorijden weer veilig in Zwolle aangekomen.

Ik heb een leuk dagje gehad. Ik doe nu al een paar jaar mee en hoop dat nog vaak te kunnen doen. Alleen rijden vind ik heerlijk maar zo af-en-toe met een enorme club gelijkgezinden rondrijden is ook erg gezellig. Vooral is het ook leuk om al die rare snuiters bij elkaar te zien die niet bang zijn hun kop boven het maaiveld uit te steken (of eigenlijk bijna eronde te houden met die lage bolides). Meer mensen zouden dat eens moeten doen. Al zou het maar zijn met het 'pimpen' van hun auto's. En dan bedoel ik niet de standaard strijkplanken op de kofferbak, de afgezaagde veerpoten en de stukken kippengaas in de voorgril maarmeer het uiterlijk zelf. Kijk voor de gein eens bij de velomobielen. Behalve dat er een redelijk aantal kleuren is, is het uiterlijk vaak ook aangepakt met bestickering e.d. Enorm veel velomobielen zijn echt uniek. Veel velomobilisten zijn dan ook meer te herkennen aan hun fiets dan aan de persoon zelf.

Hoe dan ook, Toni, bedankt voor de gezellige dag.

[EDIT]

Indruk van de gereden route.
Hierin is een brede gele lijn opgenomen. Dit is de gereden route. Daar waar een rode lijn over de gele lijn loopt, hebben we de omleiding genomen. Daar is de groene, geplande route enigszins evenwijdig naast de gereden gele route te zien. Waar alleen een gele lijn zichtbaar is (alleen in het westelijke deel van de route en een stukje in het noordoosten van de route) hebben we de geplande originele rouite gereden.
In het zuiden zijn een gele, rode en groene lijn naast elkaar te zien. Daar zijn we blijkbaar niet alleen van de geplande route maar ook van de omleiding afgeweken.

donderdag 23 december 2010

Onderhoud en lek 13 en 14

M'n fiets kan weer wat onderhoud gebruiken. De ketting moet gesmeerd worden, de fietscomputer doet geen moer en de spaakspanning van m'n voorwielen zou wel eens veel te laag kunnen zijn.

Ik heb in het verleden wel vaker meegemaakt dat de fietscomputer dienst weigert en meestal zijn het dezelfde euvels:
  1. Bedrading kapot
  2. Fietscomputersensor verdraaid waardoor de afstand tot de magneet te groot is
  3. Magneet is verdraaid waardoor de afstand tot de sensor te groot is
  4. Fietscomputer maakt niet goed contact met het voetje
2 en 3 willen nogal eens het gevolg zijn van een wiel wat niet strak gespaakt is (al dan niet door spaakspanning). De eerste keer dat m'n fietscomputer het liet afweten heb ik daar dan ook eerst op gecontroleerd. En inderdaad, de magneet was bijgedraaid dus dacht ik aan gebroken spaken of een te slap wiel.

Gebroken spaken heb ik uitgebreide ervaring mee maar met m'n nieuwe wieltje, waarin de probleemspaken voorzien zijn van ringetjes achter de kopjes, leek me dat toch niet de oorzaak. En inderdaad, alle spaken nog heel.

Na bijdraaien van de sensor deed hij het even maar hield er toch snel weer mee op. Vreemd genoeg was de magneet nu niet bijgedraaid en ook de sensor zat netjes zoals hij hoorde. Waar zou de oorzaak dan zitten?
Het vreemde was dat bij bochten naar links de fietscomputer soms zomaar ineens weer ging werken en ook bleef werken. Omgekeerd komt me wel bekend voor, bocht naar rechts en de fietscomputer valt uit tot je weer rechtuit gaat. Dat komt dan door de vervorming van het wiel die weer terugkeert als je rechtuit rijdt.
Maar het leek wel alsof ik de fietscomputer 'aan' en 'uit' kon zetten door strak te sturen. Fors naar rechts en hij ging uit (en bleef uit), ferme bocht naar links en hij ging aan en bleef aan.

Dat zou ik mogelijk alleen kunnen verklaren als het wiel héééél slap gespannen staat en het wiel na de ene bocht naar links helde en na de andere bocht naar rechts. Of dat het geval is geweest, betwijfel ik inmiddels hoewel de spaakspanning toch echt wel hoger mocht. Ik heb alle spaken een complete slag gegeven en heb nu dus weer een mooi stijf wiel (de andere doe ik morgen). Maar het lijkt erop dat ik gewoon draadbreuk had vlak boven de sensor. Dus die heb ik vandaag vernieuwd.

Tijdens het spannen van de spaken had ik de band van de velg gehaald. Direct na verwijderen van de band hoorde ik wat sissen. Blijkbaar had ik een klein lek in m'n linker voorband. Daar had ik nog niets van gemerkt. Weer heeft de Super Race Sealant goed z'n werk gedaan.
Bij verwijderen van de rechter band hoorde ik niets. Wel heb ik even de buitenband gecontroleerd op ingedrongen steentjes. Op één plek zag ik toch wel een héél groot stuk glas/steen in de buitenband zitten. Ik heb aan de binnenkant van de band gevoeld en ook daar was de indringer goed voelbaar. Bij inspectie van de binnenband zag ik dit:

Dus ook hier heeft de Sealant z'n werk weer goed gedaan. Een mooie prop van het spul zit in de band. Ook na wat forser oppompen van de band gaf het spul geen krimp. Ik heb de band opgeschuurd en vervolgens gereinigd met wasbenzine. Bij die laatste handeling begon het lek weer te sissen. Maar geen probleem want even later zat er een plakker op en de band kan weer netjes in de buitenband.

De lezers van mijn weblog zullen vast op de hoogte zijn van mijn forse aantal lekken. Is het aantal lekken minder geworden na gebruik van de Race Sealant? Nee. Nog altijd heb ik gemiddeld elke 1000 kilometer een keer lek (ongeveer). Enig verschil is wel dat ik nu van de 14 lekken dus géén last heb gehad omdat ik ze pas opgemerkt heb bij het verwisselen/verwijderen van de band. Neem daarbij dat de eerste 2 lekken zónder Sealant was. Dus zijn in ieder geval zijn 9 van de 12 lekken dus effectief gedicht.

Ik denk dat ik hiermee dan toch eindelijk wel kan zeggen dat ik gevonden heb wat ik zoek. De Super Sealant vond ik wat minder geschikt maar de Race Sealant (die ik nu dus gebruik) is z'n geld dik waard wat mij betreft.

Tot slot de lekstatistieken:

Lek 1: 2358km; Rechtsvoor; Kojak; gewoon lek
Lek 2: 3032km; Rechtsvoor; Kojak; vrij 'groot' stukje metaal.
Lek 3: 4922km; Rechtsvoor; Kojak; groot stuk glas
Lek 4: 6341km; Achter; Kojak; groot stuk glas maar effectief gedicht door SuperSealant; pas opgemerkt bij verwisselen van de band.
Lek 5: 6947km; Rechtsvoor; Kojak; niet duidelijk wat de veroorzaker was, wel veel steentjes/glas aangetroffen.
Lek 6, 7, 8, 9 en 10: 7859km; Achter; Furious Fred; 1 groter lek, 4 kleinere lekken, alle 5 gedicht door SuperSealant en pas opgemerkt bij verwisselen van de band.
Lek 11: 9570km; Rechtsvoor; Kojak; Vermoedelijk velglint
Lek 12: 11219km; Rechtsvoor (meen ik); Lek effectief gedicht door de race sealant
Lek 13 en 14: 12830km naar schatting; Links- en rechtsvoor; Lek effectief gedicht door de race sealant

vrijdag 17 december 2010

Dat wordt knutselen

Het wordt hoog tijd dat ik m'n fiets weer eens grondig onder handen ga nemen.

  • Mijn fiets laat zich 's morgens niet altijd even gemoedelijk achteruit de garage uitrollen. Ik heb de indruk dat de ketting wel wat vet kan gebruiken. Mijn gok is dat water/vocht toch enige grip heeft op mijn ketting op dit moment. Dat betekent dat bij vorst de ketting dus een stuk stugger wordt
  • M'n fietscomputer reageert niet of slecht. Gistermiddag heb ik praktisch de hele terugweg van werk naar huis zonder werkende fietscomputer gereden. In eerste instantie dacht ik dat een weggeklapt wielmagneetje de oorzaak was. Maar nadat ik die rechtgezet had, deed het euvel zich weer voor. De volgende gedachte was dat m'n spaakspanning te laag is waardoor er teveel zijdelingse vervorming in bochten plaatsvindt waardoor het wielmagneetje te ver van de sensor verwijderd zit. Maar ook die vlieger gaat niet op omdat op een gegeven moment het wielmagneetje goed zat en ik niet in een bocht reed terwijl de teller het niet deed. Soms ineens wel bij hobbelig wegdek en soms ook gewoon totaal niet. Vanmorgen bijvoorbeeld heeft de teller het helemaal niet gedaan. Vreemdgenoeg ook de kadanssensor niet. Vanmiddag deed hij het ineens weer wel. Misschien een vochtprobleem? Misschien een draad die beschadigd is geraakt? Maar dat verklaart nog niet waarom ook de kadanssensor het niet deed. De fietscomputer heb ik ook nog een keer opnieuw op z'n voet gedrukt maar ook dat mocht niet helpen
  • Een 3-tal LEDjes van m'n dashboardkastje doen niet wat ze moeten doen
Maar goed, prioriteit 1 ligt bij de spaakspanning en kettign, prioriteit 2 bij de fietscomputer. De LEDjes zijn niet zo heel boeiend.

dinsdag 7 december 2010

Weersomstandigheden en wegdek

De laatste week variëert de gesteldheid van het wegdek nog al wat betreft neerslag e.d.

Uiteraard hebben we de sneeuw gehad. Man wat ben ik blij dat ik in een warme gestroomlijnde fiets op 3 wielen rijd. Daar waar menig fietser met moeite vooruit glibbert, kan ik vaak toch nog op forse snelheid doorrijden waarbij m'n snelheid toch vaak hoger ligt dan een voor normale fietser vlot tempo. Zo ben ik afgelopen week bijvoorbeeld met 35 tot 40 kilometer per uur door een vers laagje sneeuw gejakkerd op het nieuwe betonfietspad langs de Zuiderzeestraatweg.

Verder heb ik nu ook een paar keer de nieuwe rondweg genomen. Of het mag? Ik heb geen idee. De rijbaan is afgezet met bord C1 (gesloten verklaring). Ook een blokkade op de rechter weghelft geeft duidelijk te kennen dat je daar met de auto niet in mag. Maar hoe zit het met de fiets? De beschrijving bij bord C1 is:
Gesloten in beide richtingen voor voertuigen, ruiters en geleiders van rij- of trekdieren of vee
Ook een fiets valt onder voertuigen. Alleen is het fietspad niet afgezet, er staat daar geen bord, er ligt geen blokkade (meer) op het fietspad. Daarbij ligt het fietspad aan het begin (bij de rotonde) een fors eind van de rijbaan af waarbij het dus in wezen om een andere weg kan gaan. Hoe dan ook, ik heb het bord nu een paar keer genegeerd.

Het leuke van het rijden op die nieuwe weg is dat:
  1. Bij sneeuw er vaak niet of misschien door 1 ander voertuig gereden is en je dus door verse sneeuw mag rijden. Het heeft toch wel iets, van die 'maagdelijke' sneeuw. Maar het is wel ploeteren naarmate de laag dikker is uiteraard.
  2. Het helemaal rustig is en je er niemand tegenkomt.
  3. Je de hele rijbaan voor jezelf hebt en lekker door kan rijden.
Nadeel is dus wel dat er niet geveegd is, niet gestrooid is en er nog geen lantarenpalen branden. Maar gistermorgen lag de weg er héél mooi bij. Allemaal ijskristalletjes op het wegdek reflecteerden mijn koplamp terug. Het leek alsof er massa's glitters gestrooid was op het wegdek. En door het ontbreken van straatverlichting zag het er helemaal mooi uit.

Vanmorgen was het mistig. Dat was toch wel lastig rijden omdat ik weinig oriëntatiepunten had van hoe de weg liep. Lantarenpalen zijn dan welkom. Maar goed, met de koplamp omlaag gericht, bril niet op m'n neus en een snelheid van 30 km/h kon ik fatsoenlijk doorrijden en genoeg zien.

Ik ben benieuwd wanneer de weg echt open gaat. Er gebeurt maar bar weinig momenteel. Maar gesloten of niet, ik zal hem toch nog wel heel wat vaker gebruiken denk ik. Het rijdt in ieder geval een stuk prettiger dan het hobbelige Hattemerbroek.

Zou aan sneeuw, kristalletjes, mist, regen, zon ook nog een keer echt ijzel komen? Dat heb ik dit jaar nog niet echt gehad, of in ieder geval weinig last van gladheid.