De 12 kilometer naar huis, met grotendeels forse wind in de rug, ging voor mijn gevoel langzamer dan ooit. Met mijn linker hand heb ik het deksel van de racekap omlaag gehouden. Met mijn rechter hand heb ik gestuurd, geremd, geschakeld en richting aangegeven. Mijn linker hand diende dus puur als anker. En ongeveer een kilometer van m'n huis af was dat anker helemaal nodig want een ferme windruk leek bijna het vizier van m'n racekap te willen trekken.
Ik ben zonder kleerscheuren thuis gekomen en Quemo ook maar achteraf gezien had ik misschien toch beter alternatief vervoer kunnen kiezen.
Maar ja, treinen die niet meer rijden, meer drukte wat voorspeld was op de weg vanwege de Goedheiligman, dat maakte de keuze voor alternatief vervoer ook niet echt interessant.
