Beter laat dan nooit, toch nog een oliebollentochtbericht.
Het was de week voorafgaande aan de oliebollentocht toch wel spannend of het feestje voor mij door zou gaan. Het weer, het verkeer, het zag er allemaal niet best uit. Goed, glijdende auto's die botsautootje spelen op de snelweg ziet er spannend uit maar dat is niet de soort spanning waar ik op zit te wachten.
Paulus en ik zouden samen rijden met de auto waarbij Quemo en Quesjer op de Foldy car vervoerd worden. Maar doorhakken van de knoop om te gaan heb ik pas de avond voorafgaande aan de oliebollentocht gedaan. En de beslissing was toch nog met enige twijfel. Achteraf gezien heb ik gelukkig goed gekozen. De heenreis en de terugreis gingen voorspoedig. Geen files, geen slecht weer, zelfs geen langzaamrijdend verkeer vanwege welke reden dan ook. Wel een paar gaten in het asfalt gezien als gevolg van ijzel etc. maar op een paar vingers te tellen.
De ochtend van de tocht heb ik met Paulus bij mij afgesproken om 7 uur. Een uur eerder ben ik opgestaan, heb me aangekleed en gegeten. Vervolgens heb ik de Foldy car uitgeklapt en het rek voor de fietsen erop gemonteerd. Prachtig ding trouwens die Foldycar. Met 6 bouten waarvan 3 met de hand vast te schroeven zijn, zit het ding in een paar minuten in elkaar.
Paulus had een rol wikkelfolie (voor het inpakken van bijvoorbeeld pallets met goederen die in vrachtwagens vervoerd worden) meegenomen om de fietsen in te pakken. Hij had er zichtbaar al ervaring mee want in rap tempo werden beide fietsen met een minimaal aantal wikkelingen netjes ingepakt zodat voetgaten en instapgat volledig afgedicht waren tegen water van bovenaf en ook (veuil) water van onderaf. ('s Avonds, thuis aangekomen, was wel duidelijk hoe goed het gewerkt heeft want de onbedekte delen van de fiets zaten onder de zwarte spetters van water/pekel/vuil, ook aan de onderkant van de fiets)
Niet veel later waren we klaar en zijn we aan de lange rit naar Tilburg vertrokken. Even na 9:30h kwamen we aan, hebben we de fietsen van de kar gehaald, uit het plastic gehaald en zijn naar binnen gegaan om ons in te schrijven.
Na inschrijving, wat drinken, wat handjes schudden e.d. was het wachten op het vertrek. Dat vertrek ging dit jaar, in tegenstelling tot de laatste paar jaar, in één grote club. Dat kon ook weer een stuk beter omdat het aantal velomobielen dit jaar beduidend lager was met nog geen 60 stuks terwijl we ook al met meer dan 100 zijn geweest. Het weer heeft dus toch heel wat mensen ervan weerhouden om naar Tilburg te komen.
Toni (organisator) had een mooie route uitgestippeld maar voor de zekerheid ook 3 stukken voorzien van een alternatief voor als de weg onbegaanbaar was. Helaas hebben we daar toch behoorlijk gebruik van moeten maken waardoor we (naar het schijnt) best mooie stukken hebben moeten missen. Desondanks heb ik alsnog mooie dingen gezien gelukkig.
Het gebied wat me nog wel het meest is bijgebleven is wel het stadje Heusden. Bij binnekomst was het al feest: prachtige maar buitengewoon irritante klinkertjes. Het hele stadje ziet eruit alsof het nog ergens 100 jaar geleden is maar het ziet er allemaal wel goed uit. Bij een fraai pleintje met wat zeer karakteristieke gebouwtjes hebben we wat gegeten en gedronken.
In Heusden was ik trouwens ook erg blij met mijn Furious Fred om m'n achtervelg. Ik heb heel wat velomobielen heen en weer zien glibberen met het achterwiel. Zelf heb ik de achterkant bijna niet voelen glijden. Twee keer wel duidelijk maar verder leek de fiets netjes de kant op te gaan waar ik hem heen stuurde.
De terugweg bestond grotendeels uit de alternatieve route. Dit betekende veel grote wegen waarbij ook flink wat verkeerslichten genomen moesten worden. In sommige landen moet een grote groep fietsers beschouwd worden als één vervoersmiddel. Met andere woorden: gaat de eerste door groen, dan mag de rest er gewoon achteraan, ongeacht de kleur van het verkeerslicht zolang de groep maar gesloten blijft. Helaas geldt dit in Nederland niet. Maar sommige regels kan je natuurlijk ook wat anders toepassen. Menig keer werd rood beschouwd als 'donker oranje' waarbij 2 velomobielen aan weerszijden dwars op de rijbaan bleven staan om de groep te laten passeren. Veelal leek dit door automobilisten goed opgevangen te worden. Vaak toch vrolijke gezichten en fototoestellen die tevoorschijn werden getoverd om al die 'bananen' op de foto te zetten.
Terug aangekomen hebben Paulus en ik eerst de fietsen weer op de aanhanger gezet. Daarna zijn we naar binnen gegaan om soep en oliebollen te eten. Voor de soep waren we nog maar net op tijd. We waren zo ongeveer bijna of helemaal de laatsten. Er stonden al mensen voor de 2e ronde in de rij maar we hebben gelukkig toch nog een kom goed smakende erwtensoep kunnen bemachtigen. Vervolgens nog een kom kippensoep en 2 oliebollen.
Al vrij vlot taaiden de mensen af om huiswaarts te keren. Sommigen weer met de auto, sommigen weer met de fiets (bikkels). Wij zijn met een uurtje of 2 autorijden weer veilig in Zwolle aangekomen.
Ik heb een leuk dagje gehad. Ik doe nu al een paar jaar mee en hoop dat nog vaak te kunnen doen. Alleen rijden vind ik heerlijk maar zo af-en-toe met een enorme club gelijkgezinden rondrijden is ook erg gezellig. Vooral is het ook leuk om al die rare snuiters bij elkaar te zien die niet bang zijn hun kop boven het maaiveld uit te steken (of eigenlijk bijna eronde te houden met die lage bolides). Meer mensen zouden dat eens moeten doen. Al zou het maar zijn met het 'pimpen' van hun auto's. En dan bedoel ik niet de standaard strijkplanken op de kofferbak, de afgezaagde veerpoten en de stukken kippengaas in de voorgril maarmeer het uiterlijk zelf. Kijk voor de gein eens bij de velomobielen. Behalve dat er een redelijk aantal kleuren is, is het uiterlijk vaak ook aangepakt met bestickering e.d. Enorm veel velomobielen zijn echt uniek. Veel velomobilisten zijn dan ook meer te herkennen aan hun fiets dan aan de persoon zelf.
Hoe dan ook, Toni, bedankt voor de gezellige dag.
[EDIT]
Indruk van de gereden route.
Hierin is een brede gele lijn opgenomen. Dit is de gereden route. Daar waar een rode lijn over de gele lijn loopt, hebben we de omleiding genomen. Daar is de groene, geplande route enigszins evenwijdig naast de gereden gele route te zien. Waar alleen een gele lijn zichtbaar is (alleen in het westelijke deel van de route en een stukje in het noordoosten van de route) hebben we de geplande originele rouite gereden.
In het zuiden zijn een gele, rode en groene lijn naast elkaar te zien. Daar zijn we blijkbaar niet alleen van de geplande route maar ook van de omleiding afgeweken.