In verband met het schuim van gisteren heb ik vandaag m'n ketting en aandrijving maar eens bekeken. Er was geen water zichtbaar op de ketting. Toch heb ik de ketting maar even 2x door een schone droge doek gehaald.
Omdat ik m'n fiets toch aan het inspecteren was, heb ik ook de spaken maar even gecontroleerd. En het was weer bingo bij het linker voorwiel. De 4e spaak was nu gebroken. De vorige 3 waren op een rij, de nieuwe gebroken spaak zat tegenover de eerder gebroken spaken. Wel betreft het weer een spaak van 'dezelfde soort'.
Na plaatsen van de spaak heb ik het wiel weer gericht met behulp van een wascokrijtje die op de velg aangeeft waar een breedteslag in het wiel zit. Dat werkt enorm vlot en handig; dat is een blijvertje.
Ook bedacht ik me dat de fietscomputer soms geen snelheid aangeeft in strakke bochten naar rechts. Het wiel vervormt dan (mogelijk door de gebroken spaak?) net teveel waardoor de fietscomputersensor de magneet niet meer registreert; die komt dan blijkbaar net te ver van sensor af. Gelukkig had ik de magneet op een spaak geplaatst die niet het dichtst bij de sensor zit en was er nog wat ruimte tussen sensor en magneet. De magneet heb ik nu een spaak verplaatst zodat hij een spaakdikte dichter bij de sensor komt. Hopelijk blijft m'n teller nu netjes werken, ook in forse bochten naar rechts.
De statistieken van de vervangen spaken (met ringetjes):
Rechter voorwiel:
1 spaak met 2 messing ringetjes
Linker voorwiel:
1 spaak met 4 messing ringetjes
3 spaken met 3 messing ringetjes
Kilometerstand: 5966
Zwolse ligfietser met grote voorkeur voor velomobielen schrijft over dagelijkse dingen die hij met z'n velomobiel tegenkomt.
zaterdag 28 november 2009
vrijdag 27 november 2009
Dat doen we dus niet nog een keer....
Er komt een serie 'frisparty's' in Wezep voor middelbare scholieren. Het gaat om feestjes zonder alcohol. Binnenkort is een party met het thema 'ice'. Als voorproefje werd het schoolplein van het Agnieten College in Wezep vol met 'feest'schuim gezet om een winters tafereeltje te maken wat past bij het thema.
Ik kon de verleiding niet weerstaan om door de laag 'sneeuw' te fietsen. Maar zoals de titel zegt: dat doen we dus niet nog een keer.....
zondag 15 november 2009
Spaakbreuk LV3 en nieuwe Kojak
Afgelopen week voelde ik m'n fiets weer wat vreemd gedragen in bochten. Ik ben zelfs een keer uitgestapt om m'n banden te controleren op een mogelijk lek. Maar geen lek, dus moet het wel een spaakbreuk zijn. Een latere controle gaf duidelijkheid. Linksvoor was weer een spaak gebroken.
Vandaag heb ik hem vervangen. Het betrof weer een oude spaak. De eerdere twee vervangen spaken (met ringetjes) zaten nog netjes op hun plek.
Het valt me enorm mee hoe vlot je deze spaken kan vervangen zonder het wiel te hoeven demonteren. Het is eigenlijk een koud kunstje. Zelfs het netjes richting stelt geen fluit voor. Omdat de wielkasten van de Quest maar weinig ruimte hebben, zit je met de wielkasten al vrij dicht bij de velg. Met behulp van een wasco-krijtje markeer ik even snel waar de oneffenheid zit door eerst het wiel een zwiep te geven en dan langzaam met het krijtje richting de velg te bewegen waarbij ik m'n handen steun op de wielkast. Zo kan ik zeer nauwkeurig langzam richting de velg gaan tot het krijtje net de draaiende velg raakt. Als ik het wiel dan weer stil zet, zie ik op de plek waar wat aan het spaken moet gebeuren een mooi gekleurd streepje.
De statistieken van de vervangen spaken (met ringetjes):
Rechter voorwiel:
één spaak vervangen en voorzien van 2 messing ringetjes
Linker voorwiel:
drie spaken vervangen. Twee hebben 3 messing ringetjes, de ander heeft 4 messing ringetjes.
Verder heb ik de losgehaalde buitenband maar even gecontroleerd op binnengedrongen steentjes. Maar heel ver met controleren ben ik niet gekomen omdat de band aan vervanging toe was. Op een paar plekken kwam het canvas door de rijlaag heen.
Dus heb ik een nieuwe band om het linker voorwiel gedaan. Dit was tevens de laatste die ik op voorraad had. Het wordt dus tijd voor een ritje naar Dronten om wat nieuwe banden te halen en direct wat nieuwe spaken want ik moet er nog een flink aantal vervangen maar daarvoor heb ik er niet genoeg meer op voorraad.
Kilometerstand: 5649
Vandaag heb ik hem vervangen. Het betrof weer een oude spaak. De eerdere twee vervangen spaken (met ringetjes) zaten nog netjes op hun plek.
Het valt me enorm mee hoe vlot je deze spaken kan vervangen zonder het wiel te hoeven demonteren. Het is eigenlijk een koud kunstje. Zelfs het netjes richting stelt geen fluit voor. Omdat de wielkasten van de Quest maar weinig ruimte hebben, zit je met de wielkasten al vrij dicht bij de velg. Met behulp van een wasco-krijtje markeer ik even snel waar de oneffenheid zit door eerst het wiel een zwiep te geven en dan langzaam met het krijtje richting de velg te bewegen waarbij ik m'n handen steun op de wielkast. Zo kan ik zeer nauwkeurig langzam richting de velg gaan tot het krijtje net de draaiende velg raakt. Als ik het wiel dan weer stil zet, zie ik op de plek waar wat aan het spaken moet gebeuren een mooi gekleurd streepje.
De statistieken van de vervangen spaken (met ringetjes):
Rechter voorwiel:
één spaak vervangen en voorzien van 2 messing ringetjes
Linker voorwiel:
drie spaken vervangen. Twee hebben 3 messing ringetjes, de ander heeft 4 messing ringetjes.
Verder heb ik de losgehaalde buitenband maar even gecontroleerd op binnengedrongen steentjes. Maar heel ver met controleren ben ik niet gekomen omdat de band aan vervanging toe was. Op een paar plekken kwam het canvas door de rijlaag heen.
Dus heb ik een nieuwe band om het linker voorwiel gedaan. Dit was tevens de laatste die ik op voorraad had. Het wordt dus tijd voor een ritje naar Dronten om wat nieuwe banden te halen en direct wat nieuwe spaken want ik moet er nog een flink aantal vervangen maar daarvoor heb ik er niet genoeg meer op voorraad.
Kilometerstand: 5649
maandag 9 november 2009
Grote boze automobilisten en ook wel vrolijke mensen
Of het ligt aan de tijd van het jaar, ik weet het niet maar de laatste tijd lijkt m'n fiets meer aandacht te trekken en uit te nodigen tot commentaar.
Complimenten en geïnteresseerde vragen komen op me af vanuit verschillende mensen. Schilders bij de opvang van m'n jongste dochter, schilders op het werk, mensen onderweg en nog wat meer. Maar mijn aanwezigheid op de rijbaan wordt toch niet door iedereen op prijs gesteld. Afgelopen vrijdag een soort Paulus de Boskabouter met grijze baard en al in een witte bestelwagen die me tegen kwam en hoofd schuddend voorbij reed terwijl hij me strak in de ogen aankeek. Vanmiddag een werkersbusje die luid claxonnerend achterop kwam en dicht achter me ging rijden. Bij een rotonde neem ik meer afstand omdat ik een rotonde vlotter kan nemen maar even later vond hij het weer nodig om m'n fiets van dichtbij te bekijken. Hij heeft vanwege z'n gedrag nog 200 meter langer mogen doen omdat ik wat vlotjes m'n normale stukje naar het fietspad iets te vlot voorbij reed omdat ik m'n hoofd bij andere dingen had.
Doe mij toch maar het geïnteresseerde slag mensen.
Complimenten en geïnteresseerde vragen komen op me af vanuit verschillende mensen. Schilders bij de opvang van m'n jongste dochter, schilders op het werk, mensen onderweg en nog wat meer. Maar mijn aanwezigheid op de rijbaan wordt toch niet door iedereen op prijs gesteld. Afgelopen vrijdag een soort Paulus de Boskabouter met grijze baard en al in een witte bestelwagen die me tegen kwam en hoofd schuddend voorbij reed terwijl hij me strak in de ogen aankeek. Vanmiddag een werkersbusje die luid claxonnerend achterop kwam en dicht achter me ging rijden. Bij een rotonde neem ik meer afstand omdat ik een rotonde vlotter kan nemen maar even later vond hij het weer nodig om m'n fiets van dichtbij te bekijken. Hij heeft vanwege z'n gedrag nog 200 meter langer mogen doen omdat ik wat vlotjes m'n normale stukje naar het fietspad iets te vlot voorbij reed omdat ik m'n hoofd bij andere dingen had.
Doe mij toch maar het geïnteresseerde slag mensen.
zaterdag 7 november 2009
Computers en weer knipperellende
Op het werk worden computers van werkplekken vervangen. De oude PC's (Compaq Evo P4's) mogen we meenemen als we dat willen. Ik heb twee stuks gevraagd. En die moesten natuurlijk mee naar huis.
Een collega had er ook twee gevraagd maar zat met het probleem hoe hij ze mee naar huis kon krijgen met de fiets. Voor mij totaal geen probleem. Die kleine systeemkasten van de Evo's gaan zonder problemen in de Quest. Ik kon zelfs beide kasten in één keer meenemen. De ene stond wel deels naast me waardoor ik m'n linker arm niet helemaal normaal kon houden maar goed genoeg om gewoon lekker door te rijden.
Alleen om de computers in de Quest te kunnen zetten, moest ik wel eerst weer de fietspomp ophangen in de staart. Gelukkig is dat een kwestie van twee klittenbandjes vastmaken.
Onderweg begonnen de LEDjes van de richtingaanwijzers op het dashboard weer raar te doen. Als ik links inschakelde, ging rechts ook zwak meeknipperen. Ik begin zo langzamerhand toch de indruk te krijgen dat de pomp de oorzaak is en dat die tegen de stekkers in de staart drukt.
Thuis aangekomen ben ik wat beter aan het kijken gegaan wat er allemaal wel/niet werkte aan de richtingaanwijzers. Foute acties van de richtingaanwijzers aan de buitenkant heb ik gelukkig niet gezien. Het lijkt er dus op dat het probleem zich nu alleen op het dashboard voordoet. Dat vind ik niet zo'n groot probleem.
Maar ik houd het in de gaten want als het wel aan de buitenkant zichtgbaar wordt, dan is dat niet veilig. Maar nu moet ik maar weer eens gaan nadenken/puzzelen waar het probleem nu nog kan zitten. Tja, wellicht de twee diodes die ik nog NIET in de staart gesoldeerd heb, alleen had het euvel dan ook aan de staart zichtbaar moeten zijn volgens mij, dan had daar wel aan beide kanten de boel moeten knipperen en dat gebeurde dus niet.
Toch maar weer even nadenken dus.
Een collega had er ook twee gevraagd maar zat met het probleem hoe hij ze mee naar huis kon krijgen met de fiets. Voor mij totaal geen probleem. Die kleine systeemkasten van de Evo's gaan zonder problemen in de Quest. Ik kon zelfs beide kasten in één keer meenemen. De ene stond wel deels naast me waardoor ik m'n linker arm niet helemaal normaal kon houden maar goed genoeg om gewoon lekker door te rijden.
Alleen om de computers in de Quest te kunnen zetten, moest ik wel eerst weer de fietspomp ophangen in de staart. Gelukkig is dat een kwestie van twee klittenbandjes vastmaken.
Onderweg begonnen de LEDjes van de richtingaanwijzers op het dashboard weer raar te doen. Als ik links inschakelde, ging rechts ook zwak meeknipperen. Ik begin zo langzamerhand toch de indruk te krijgen dat de pomp de oorzaak is en dat die tegen de stekkers in de staart drukt.
Thuis aangekomen ben ik wat beter aan het kijken gegaan wat er allemaal wel/niet werkte aan de richtingaanwijzers. Foute acties van de richtingaanwijzers aan de buitenkant heb ik gelukkig niet gezien. Het lijkt er dus op dat het probleem zich nu alleen op het dashboard voordoet. Dat vind ik niet zo'n groot probleem.
Maar ik houd het in de gaten want als het wel aan de buitenkant zichtgbaar wordt, dan is dat niet veilig. Maar nu moet ik maar weer eens gaan nadenken/puzzelen waar het probleem nu nog kan zitten. Tja, wellicht de twee diodes die ik nog NIET in de staart gesoldeerd heb, alleen had het euvel dan ook aan de staart zichtbaar moeten zijn volgens mij, dan had daar wel aan beide kanten de boel moeten knipperen en dat gebeurde dus niet.
Toch maar weer even nadenken dus.
Abonneren op:
Posts (Atom)