Oliebollentocht 2012 (en achterlichtdrama)

Vandaag was het dan zover: de tweede editie van de Velomobielen Oliebollentocht in Zwolle. Het betreft de 17e editie in de lijst met oliebollentochten voor velomobielen. Vorige keer in Zwolle was in 2003. Toen stond de teller tussen de 50 en 60 velomobielen. Vandaag mochten we er tussen de 150 en 160 van maken.

Ik ben al redelijk bijtijds opgestaan. Ik moest de kar nog klaar maken voor velomobieltransport. Afgelopen jaren was dat om Quemo en Quesjer naar de startplaats te brengen maar omdat dit jaar een 'thuiswedstrijd' was, was dat niet nodig. De aanhanger moest worden klaar gemaakt om eventueel gestrande velomobielen op te pikken. Gebeurt niet snel maar de kans bestaat. Achteraf was het gelukkig niet nodig.

Na ontbijt naar binnen te hebben gewerkt en de kar te hebben opgebouwd en meegegeven aan degene die ermee zou rijden, ben ik naar de startplaats gegaan. Er waren al redelijk wat velomobilisten aanwezig.

Ik heb me eerst maar eens vermaakt met helpen dirigeren van auto's en fietsen. De verkeersregelaars waren er nog niet maar het was gelukkig ook nog niet druk met aanrijdende deelnemers. Enige tijd later kwamen de verkeersregelaars, die hun nut absoluut hebben bewezen. Fietsende velomobilisten werden netjes geholpen de drukke straat over te steken waarbij het autoverkeer even moest wachten. Verder werden mensen die met de auto kwamen (velomobiel erin, erop of erachter of een combinatie daarvan) werden netjes doorverwezen naar de beschikbare parkeerplaatsen want op het terrein van De Vrolijkheid (startlocatie) was niet voldoende parkeerplek voor auto's, aanhangers EN dan nog eens 150+ velomobielen. De auto's moesten daarom toch een andere plek opzoeken.

Om ongeveer 11:00h ging de tocht van start. Groep 1 zou 29 km/h kruissnelheid aanhouden, groep 2 (waarvan ik voorrijder was) met 27 km/h, groep 3 met 25 en groep 4 met 23 km/h.

Ook nu werden we netjes begeleid door de verkeersregelaars bij het oversteken van de drukke straat. En niet veel verder stond een ander koppeltje regelaars om (brom)fietsers tegen te houden en ons aanwijzigingen te geven en indien nodig, te helpen met keren in de krappe bocht die wel te nemen valt maar met toch even onoplettendheid vaak niet te halen valt met een Quest. Een beetje hulp is dan welkom.

Het 'keerpunt' gaf blijkbaar veel oponthoud. Ik deed als voorrijder rustig aan maar desondanks was er blijkbaar een fors gat gevallen in de groep. Als voorrijder van zo'n enorme lel fietsen ben ik geen ervaringsdeskundige. Een sliert van 58 velomobielen achter je aan is nogal wat. Rijden ze achter elkaar, dan heb je een treintje van toch al snel 500 meter! (nee, ze zijn geen 10 meter lang maar houden vaak wel die afstand aan). ik kreeg dus te horen dat ik nóg rustiger aan moest doen en nóg langzamer optrekken. Best lastig als je normaal gewoon flink de pedalen in het rond beweegt.

Bij aankomst in Hasselt hebben we even gewacht om de groep weer bij elkaar te krijgen. Ook wilde iemand vanaf de molen wat foto's schieten van de groep. Lastig want de volgende groep zat ons op de hielen. We zijn rustig verder gereden door Hasselt en daarna door naar Zwartsluis. Maar bij verlaten van Hasselt stonden weer 2 verkeersregelaars om ons een ongehinderde doorgang te geven.

In Zwartsluis was de route gewijzigd (had ik al over geschreven). De nieuwe route kwam door de winkelstraat. Ik gokte dat dat nog wel eens een puinhoop kon worden. Ik zag het al voor me: winkelstraat op zaterdag tegen het middaguur. En dan 4 groepen van elk 40 velomobielen door dat winkelende publiek. Maar de realiteit was anders. Het was in Zwartsluis in de winkelstraat op zaterdag rustiger dan een zondag in Zwolle, terwijl dan de winkels niet open zijn. Dat was dus een grote meevaller.

In Zwartsluis werden we weer geholpen door verkeersregelaars. Deze keer moest de groep velomobielen zich eerst opstellen, waarna de hele club in één keer over kon steken in zo min mogelijk tijd.

De route liep daarna door naar Belt Schutsloot, waar we pauze hebben gehouden. Ook daar hadden de verkeersregelaars een duidelijke taak gekregen: Velomobielen in groepen parkeren zodat vertrek na de pauze ook probleemloos kon verlopen.

Na Belt Schutsloot ging de tocht naar Genemuiden. Voor de zoveelste keer kon de stoet velomobielen zonder problemen een drukke N-weg oversteken met dank aan de verkeersregelaars. Toen was het door naar de pont van Genemuiden.

Onze groep was te groot voor de pont. Verkeersregelaars hielden auto's tegen om de pont vol met velomobielen te proppen. Op de pont heb ik even contact gehad met het thuisfront want die wilden wel graag weten wanneer we in Zwolle aan zouden komen om ons te zien.

Na Genemuiden ging de tocht door naar Hasselt. En wederom werden we ondersteund door verkeersregelaars. Via het industrieterrein zijn we naar de dijk gereden en van daaruit naar Zwolle.

Vlak voordat we bij het eindpunt waren, mochten we nog één keer gebruik maken van de diensten van de verkeersregelaars. De velomobielen mochten héél even het asfalt voor zichzelf opeisen en de rijbaan nemen (mag veel vaker volgens de wet maar in dit geval moest autoverkeer wachten).

Bij de Vrolijkheid konden we genieten van oliebollen en erwtensoep.
Organisator Quesjer: bedankt. Verkeersregelaars: bedankt. Vrolijkheid: bedankt en natuurlijk ook alle andere mensen die hebben meegewerkt: bedankt. Maar ook alle deelnemers die het met z'n allen toch groter en gezelliger maken: bedankt.

Het was een prachtige dag. Weinig lekke banden, weinig problemen, heerlijk weer, temperatuur was bijna hoog te noemen. Ik heb genoten.

Na de maaltijd en wat kletsen ben ik naar huis gegaan. Toen kwam een kleine domper die eraan zat te komen. Bij het omlaag klappen van m'n fietsstuur zag ik m'n achterlicht nog éven wat stuiptrekken, waarna deze volledig de geest gaf. Ik heb gelukkig nieuwe LEDs in huis maar moet ze dus wel monteren en daar heb ik hélemaal geen zin in. Waardeloze rotklus waarbij de top van de fiets af moet. Dat wil zeggen: veel boutjes en moertjes losschroeven op lastig te bereiken plekken. Top lossnijden, oude kit verwijderen, oude LEDs verwijderen en ook de kit waarmee ze vast zitten, nieuwe LEDs solderen en daarna vastktiten in de fiets. Dan een nacht wachten en de top weer op de fiets kitten en ook weer al die rotboutjes en moertjes vastschroeven. Gelukkig heb ik nog een week vakantie. Hopen dat de temperatuur in de garage aangenaam genoeg is.......

En toch was het dus een mooie dat.

[edit]
Foto's die m'n vrouw geschoten heeft

OBT 2012: Puntje op de i

Quesjer heeft z'n uiterste best gedaan om de Oliebollentocht 2012 in Zwolle uitstekend voor te bereiden. Hij heeft heel weel mensen aan het werk gezet. Zo'n beetje alles is geloof ik wel in kannen en kruiken. Maar de route moest nog wel opnieuw verkend worden. In ieder geval om te zien of er geen onverwachte zaken zijn. En er is toch een kinkje in de kabel. Een Questrijder uit Hasselt heeft ons daarop gewezen. In Zwartsluis is een 'afrit' van een bruggetje verwijderd, waardoor een bocht naar links gedraaid moet worden, die met een Quest niet te nemen valt. Dus moest de route aangepast worden. De route sluit nu aan op de richting die het meest logisch is als je vanaf het bruggetje komt: rechtdoor. In plaats van langs Zwartsluis gaan we er nu doorheen. De aangepaste route valt te rijden maar wel vraag ik me af hoe het gaat bevallen. Veel aandacht zullen we ongetwijfeld wel krijgen.

Vanavond niet te laat naar bed en morgen vroeg op. Ik heb een gezellige dag voor de boeg. Het weer lijkt ook mee te gaan werken. Helemaal goed dus. Ik heb er zin in!

Oliebollentocht 2011 Schermerhorn

Beter laat dan nooit: een bericht over de Oliebollentocht 2011.

Na vele pogingen om video te converteren, bijsnijden en bewerken, heb ik dan toch eindelijk alle beelden van de hele rit weten te bewerken. Ik had al een compilatie gemaakt maar dat heeft al heel wat tijd en moeite gekost. Mijn PC is talloze keren acuut uitgegaan in het proces van converteren, samenvoegen en opslaan. Eerst dacht ik dat het ging om videobestanden die de oorzaak waren maar achteraf begint het er meer op te lijken dat het een temperatuurprobleem is geweest.

Maar goed, genoeg geneuzeld, de Velomobielen Oliebollentocht 2011.

Oliebollentocht 2010

Beter laat dan nooit, toch nog een oliebollentochtbericht.

Het was de week voorafgaande aan de oliebollentocht toch wel spannend of het feestje voor mij door zou gaan. Het weer, het verkeer, het zag er allemaal niet best uit. Goed, glijdende auto's die botsautootje spelen op de snelweg ziet er spannend uit maar dat is niet de soort spanning waar ik op zit te wachten.

Paulus en ik zouden samen rijden met de auto waarbij Quemo en Quesjer op de Foldy car vervoerd worden. Maar doorhakken van de knoop om te gaan heb ik pas de avond voorafgaande aan de oliebollentocht gedaan. En de beslissing was toch nog met enige twijfel. Achteraf gezien heb ik gelukkig goed gekozen. De heenreis en de terugreis gingen voorspoedig. Geen files, geen slecht weer, zelfs geen langzaamrijdend verkeer vanwege welke reden dan ook. Wel een paar gaten in het asfalt gezien als gevolg van ijzel etc. maar op een paar vingers te tellen.

De ochtend van de tocht heb ik met Paulus bij mij afgesproken om 7 uur. Een uur eerder ben ik opgestaan, heb me aangekleed en gegeten. Vervolgens heb ik de Foldy car uitgeklapt en het rek voor de fietsen erop gemonteerd. Prachtig ding trouwens die Foldycar. Met 6 bouten waarvan 3 met de hand vast te schroeven zijn, zit het ding in een paar minuten in elkaar.

Paulus had een rol wikkelfolie (voor het inpakken van bijvoorbeeld pallets met goederen die in vrachtwagens vervoerd worden) meegenomen om de fietsen in te pakken. Hij had er zichtbaar al ervaring mee want in rap tempo werden beide fietsen met een minimaal aantal wikkelingen netjes ingepakt zodat voetgaten en instapgat volledig afgedicht waren tegen water van bovenaf en ook (veuil) water van onderaf. ('s Avonds, thuis aangekomen, was wel duidelijk hoe goed het gewerkt heeft want de onbedekte delen van de fiets zaten onder de zwarte spetters van water/pekel/vuil, ook aan de onderkant van de fiets)

Niet veel later waren we klaar en zijn we aan de lange rit naar Tilburg vertrokken. Even na 9:30h kwamen we aan, hebben we de fietsen van de kar gehaald, uit het plastic gehaald en zijn naar binnen gegaan om ons in te schrijven.

Na inschrijving, wat drinken, wat handjes schudden e.d. was het wachten op het vertrek. Dat vertrek ging dit jaar, in tegenstelling tot de laatste paar jaar, in één grote club. Dat kon ook weer een stuk beter omdat het aantal velomobielen dit jaar beduidend lager was met nog geen 60 stuks terwijl we ook al met meer dan 100 zijn geweest. Het weer heeft dus toch heel wat mensen ervan weerhouden om naar Tilburg te komen.

Toni (organisator) had een mooie route uitgestippeld maar voor de zekerheid ook 3 stukken voorzien van een alternatief voor als de weg onbegaanbaar was. Helaas hebben we daar toch behoorlijk gebruik van moeten maken waardoor we (naar het schijnt) best mooie stukken hebben moeten missen. Desondanks heb ik alsnog mooie dingen gezien gelukkig.

Het gebied wat me nog wel het meest is bijgebleven is wel het stadje Heusden. Bij binnekomst was het al feest: prachtige maar buitengewoon irritante klinkertjes. Het hele stadje ziet eruit alsof het nog ergens 100 jaar geleden is maar het ziet er allemaal wel goed uit. Bij een fraai pleintje met wat zeer karakteristieke gebouwtjes hebben we wat gegeten en gedronken.

In Heusden was ik trouwens ook erg blij met mijn Furious Fred om m'n achtervelg. Ik heb heel wat velomobielen heen en weer zien glibberen met het achterwiel. Zelf heb ik de achterkant bijna niet voelen glijden. Twee keer wel duidelijk maar verder leek de fiets netjes de kant op te gaan waar ik hem heen stuurde.

De terugweg bestond grotendeels uit de alternatieve route. Dit betekende veel grote wegen waarbij ook flink wat verkeerslichten genomen moesten worden. In sommige landen moet een grote groep fietsers beschouwd worden als één vervoersmiddel. Met andere woorden: gaat de eerste door groen, dan mag de rest er gewoon achteraan, ongeacht de kleur van het verkeerslicht zolang de groep maar gesloten blijft. Helaas geldt dit in Nederland niet. Maar sommige regels kan je natuurlijk ook wat anders toepassen. Menig keer werd rood beschouwd als 'donker oranje' waarbij 2 velomobielen aan weerszijden dwars op de rijbaan bleven staan om de groep te laten passeren. Veelal leek dit door automobilisten goed opgevangen te worden. Vaak toch vrolijke gezichten en fototoestellen die tevoorschijn werden getoverd om al die 'bananen' op de foto te zetten.

Terug aangekomen hebben Paulus en ik eerst de fietsen weer op de aanhanger gezet. Daarna zijn we naar binnen gegaan om soep en oliebollen te eten. Voor de soep waren we nog maar net op tijd. We waren zo ongeveer bijna of helemaal de laatsten. Er stonden al mensen voor de 2e ronde in de rij maar we hebben gelukkig toch nog een kom goed smakende erwtensoep kunnen bemachtigen. Vervolgens nog een kom kippensoep en 2 oliebollen.

Al vrij vlot taaiden de mensen af om huiswaarts te keren. Sommigen weer met de auto, sommigen weer met de fiets (bikkels). Wij zijn met een uurtje of 2 autorijden weer veilig in Zwolle aangekomen.

Ik heb een leuk dagje gehad. Ik doe nu al een paar jaar mee en hoop dat nog vaak te kunnen doen. Alleen rijden vind ik heerlijk maar zo af-en-toe met een enorme club gelijkgezinden rondrijden is ook erg gezellig. Vooral is het ook leuk om al die rare snuiters bij elkaar te zien die niet bang zijn hun kop boven het maaiveld uit te steken (of eigenlijk bijna eronde te houden met die lage bolides). Meer mensen zouden dat eens moeten doen. Al zou het maar zijn met het 'pimpen' van hun auto's. En dan bedoel ik niet de standaard strijkplanken op de kofferbak, de afgezaagde veerpoten en de stukken kippengaas in de voorgril maarmeer het uiterlijk zelf. Kijk voor de gein eens bij de velomobielen. Behalve dat er een redelijk aantal kleuren is, is het uiterlijk vaak ook aangepakt met bestickering e.d. Enorm veel velomobielen zijn echt uniek. Veel velomobilisten zijn dan ook meer te herkennen aan hun fiets dan aan de persoon zelf.

Hoe dan ook, Toni, bedankt voor de gezellige dag.

[EDIT]

Indruk van de gereden route.

Hierin is een brede gele lijn opgenomen. Dit is de gereden route. Daar waar een rode lijn over de gele lijn loopt, hebben we de omleiding genomen. Daar is de groene, geplande route enigszins evenwijdig naast de gereden gele route te zien. Waar alleen een gele lijn zichtbaar is (alleen in het westelijke deel van de route en een stukje in het noordoosten van de route) hebben we de geplande originele rouite gereden.

In het zuiden zijn een gele, rode en groene lijn naast elkaar te zien. Daar zijn we blijkbaar niet alleen van de geplande route maar ook van de omleiding afgeweken.

Furious Fred mag weer spelen

,Furious Fred heb ik weer om het achterwiel gelegd. Met de hoeveelheden sneeuw van dit moment denk ik dat de Quest met de Kojak niet echt ver komt.

De banden heb ik trouwens even bestudeerd op steentjes/stukjes glas, etc. die zich eventueel in de banden had gewrongen tijdens de oliebollentocht. Ik heb toch wel een redelijk aantal potentiële lekmakers gevonden en verwijderd uiteraard.

Morgen trouwens maar even een lange schoenlepel (laarslepel?) halen. Paulus heeft er 1 in Quesjer liggen om z'n wielkasten van sneeuw te ontdoen. Zo'n lepel lijkt me een zeer nuttig stuk gereedschap voor dat oneigenlijke doel.

Laatste dag van het jaar en Oliebollentocht 2009

Ik laat wat laat van me horen. Normaal schrijf ik al heel wat eerder over de gereden oliebollentocht. Maar weer thuis aangekomen voelde ik me niet lekker, had wat verhoging en ben direct gaan slapen. De volgende ochtend volgden de beginselen van spuitpoep en was de verhoging veranderd in koorts. 's Avonds kon ik met 40 graden Celcius wel spreken over een echte koorts denk ik. Vandaag is m'n temperatuur eindelijk weer normaal maar ik ben helaas nog wel vaste klant van het toilet.

Maar goed, nu toch maar even het achterstallige bericht. Eerst maar even de oliebollentocht. Afgelopen maandag ben ik op tijd opgestaan, heb mezelf gereed gemaakt, heb Quemo op de aanhanger gezet en ben vertrokken naar Paulus. Paulus en Quesjer hebben meegelift.

Op de plaats van bestemming waren al wel wat velomobielen aanwezig maar niet zo enorm veel. We hebben de fietsen van de aanhangwagen gehaald en zijn naar binnen gegaan om ons in te schrijven. Op dat moment was het aantal velomobielrijders al heel wat groter geworden.

Ik heb voor het eerst Frans G. ontmoet IRL. Toch wel eens een keer leuk als je al vaker 'digitaal contact' gehad hebt. Hij heeft me zijn zeer simpele maar ook zeer ingenieuze elektronica laten zien van z'n fiets. In wezen maar 4 pulsschakelaars (en de wielsensor) om de fiets te bedienen. Goed, ook nog 3 harde 'aan-uit'-schakelaars voor de accu's, maar die laat ik even buiten beschouwing. Met een PIC regelt hij welke functies de 4 knoppen hebben. Heel wat doordachte dingen zitten erin zoals verlichting die automatisch gaat branden als je gaat rijden en na een x aantal minuten uit gaat als je stil staat. 1 Pulstoets waarmee twee functies zijn op te roepen door kort indrukken of iets langer ingedrukt houden. Dat soort dingetjes. Zelf zou ik er denk ik nog iets meer in bouwen zoals iets meer standen voor de felheid van het achterlicht, idem voor het stadslicht. Maar een héérlijk simpel printje liet zich zien toen hij het dashboardkastje van de wielkast trok. Tja, simpel omdat het ingewikkelde gebeuren geprogrammeerd zat in het PICje op de print.

Rob B. was inmiddels ook aan komen rijden. Zijn fiets heeft 'eenvoudigere' elektronica zoals de mijne maar heeft wel een héél mooi dashboardkastje. Erg fraai paneel wat ik op z'n website al meerdere malen bewonderd had maar nu dus eens in het echt kon zien. Koppel die twee dingen samen en je hebt een héél erg gelikt gebeuren denk ik. Maar goed, weinig oliebollentocht tot dusver. Tja, anderen ontmoeten en ideeën uitwisselen vind ik dan ook erg leuk.

Binnen heb ik ook een nieuwe Zwolse rijdster ontmoet. Paulus had haar naam al op de lijst zien staan en had ook gezien dat het ergens omgeving Zwolle moest zijn. Hij heeft haar opgezocht. Het blijkt om Clarice P. te gaan. Vermoedelijk ben ik haar al enorm vaak tegen gekomen. Dat ik haar als ligfietsster niet heb herkend, is niet geheel vreemd. 's Morgens kom ik haar schijnbaar op m'n woonwerkroute tegen. Zij op een bukker, ik in Quemo. Ze meende een grijze tegen te komen. Grijs is Quemo natuurlijk niet. Maar in het donker onder natriumlampen is kleur toch wel verdraaid lastig te herkennen. Dus helemaal vreemd hoeft 'grijs' niet te zijn. Maar gezien het tijdstip en de plaats moet ik het haast wel zijn omdat ik niet weet van een andere velomobiel die op hetzelfde moment rijdt op dat stukje woonwerkroute. Naar ik begrepen heb, had ze voor de tocht een leenvelomobiel en heeft ze een andere in bestelling o.i.d. Wie weet zien we haar dus binnenkort ook ijverig in Zwolle en omstreken rondvelomobieleren.

De tocht begon op een gegeven moment in 3 groepen. Ik was ingedeeld in de derde groep. Na een paar kilometer fietsen kwamen we aan in het centrum van Utrecht. Op het Domplein verzamelden alle velomobielen zich weer voor een groepsfoto. Prachtig gezicht al die velomobielen bij elkaar. Na een praatje van de wethouder van verkeer en de groepsfoto zijn we weer in drie groepen vertrokken.

Ergens halverwege de tocht werd een pauze gehouden. Na nuttigen van eten en drinken is de club weer vertrokken. Deze keer in één groep. Dat is toch wel erg massaal en moeilijk bij elkaar te houden. Redelijk vlot na vertrek ben ik vooruit gereden om de hele club op film te zetten. Quemo staat er uiteraard niet op maar ook Frans G. niet, hij was me blijkbaar achterna gereden met een vergelijkbaar plan. Op het filmpje staan in ieder geval iets meer dan 100 velomobielen. Mogelijk missen er nog wel wat meer want onderweg zijn enorm veel lekke banden geweest.
Als ik de enquête van Ligfiets.net mag geloven zijn het er in ieder geval 29 geweest. Voor m'n gevoel zeg ik dat het er in ieder geval 20 zijn geweest die ik gezien heb dus zou 29 me ook niet verbazen.

Onderweg is er ook op een gegeven moment iets niet helemaal goed gegaan met de groep. Op een gegeven moment zag ik op m'n GPS de route naar links gaan terwijl een hele horde velomobielen rechtuit ging. Ik meende even dat dat een mogelijke omleiding was in verband met de bredere DuoQuest. Maar al snel bleek dat niet het geval te zijn. Maar als een echte 'stampede' stormden de velomobielen achter elkaar aan rechtdoor. Ik was al vrij snel gekeerd en reed de andere kant weer op. Kreeg ik de vraag waar ik heen ging ;-) Nouja, de route weer volgen dus. Na een tijdje was de club weer bij elkaar want een kilometer of wat verderop werd gewacht.

De route was verder gevariëerd. We hebben mooie landelijke weggetjes tussen knotwilgen gehad, industrie, een dure woonwijk, hartje Utrecht met z'n fraaie oude gebouwen en vast nog wel wat meer. Uiteraard wachtte bij de start/finish de warme erwtensoep en oliebollen. Helaas heb ik daar eerst het toilet uitgebreid moeten gebruiken. Na het nuttigen van een bak erwtensoep onder gezelschap van een paar bekende deelnemers uit België en de oliebol ben ik naar huis gereden. Hoewel ik niet helemaal fit was, heb ik toch wel weer een leuk dagje gehad en weer eens wat mensen gesproken die ik normaal alleen in de vorm van lettertjes op m'n beeldscherm zie.



En een grotere variant

---

Dan nog even voor de statistieken. Dit jaar was mijn plan om de 8000 kilometer weer vol te maken. Dat is best een fors verschil met vorig jaar, toen was het nog net geen 6300 kilometer dus zou ik dit jaar zeker 1700 kilometer meer moeten fietsen. En dat terwijl ik dit jaar het hele jaar maar 4 dagen heb gewerkt, vorig jaar maar de helft van het jaar dat ik 4 dagen heb gewerkt, de rest 5 dagen.
De 8000 kilometer heb ik niet gehaald. Daarvoor mis ik nog 294 kilometer. Mijn totaalstand dit jaar is dus uitgekomen op 7706 kilometer. Alsnog geen slechte score vind ik voor mezelf. Quemo heeft nu 6461 kilometer gereden op dit moment. En ik hoop dat daar nog heel wat meer achteraan komen. Maar dat gaat op z'n vroegst volgend jaar gebeuren. Tja, het standaard grapje. Het klinkt ver weg maar start al over een paar uur. Ik wens iedereen een goede jaarwisseling een een gezond fietsjaar met veel probleemloze kilometers.

Helemaal klaar voor

Morgen is de oliebollentocht. Vandaag nog even de laatste dingetjes gedaan. Even de ketting gesmeerd, nieuwe vouwkratten gekocht in de stad (lang leve de koopzondag), m'n fiets leeggetrokken en de spullen in het vouwkrat gedeponeerd. (Misschien moet ik toch maar eens wat minder meenemen want het hele krat heb ik gevuld met inhoud die ik normaal in m'n fiets meezeul.)
Verder heb ik de Kojak weer om het achterwiel gelegd. De spaken van m'n voorwielen heb ik gecontroleerd, het dakje van m'n fiets gehaald en een 'strijdplan' gemaakt voor morgenvroeg.

Ik heb er helemaal zin in :-)

Velomobielvervoer

De jaarlijkse oliebollentoch is alweer in zicht. Over een paar dagen zullen met een beetje mazzel meer dan 100 velomobielrijders zich met hun velomobielen verzamelen in Utrecht.

Ook ik heb mij dit jaar weer opgegeven om mee te rijden. Alleen was er voor mij een praktisch probleempje. Voorgaande jaren zijn de Alleweder en later de Versatile op de aanhangwagen van m'n vader vervoerd. Nu moet er een Quest op. En die is dus toch een stuk langer waardoor hij niet in de bak van de aanhanger past zoals de Alleweder en de Versatile. Dus daar moest iets op gevonden worden in de vorm van een rek.

Maar nog voordat ik aan het knutselen geslagen was, kreeg ik een telefoontje van Paulus. Hij zocht nog vervoer naar Utrecht. En om een lang verhaal kort te maken, vanavond heeft Paulus bij hem op het werk een fraai houten frame in elkaar gefreubeld waar 1 velomobiel in het midden op past of 2 naast elkaar. En dat rek past strak op de aanhangwagen.

Quesjer heeft model gestaan voor de maten:



Wat betreft het vervoer is het dus geregeld. Nu nog hopen dat het weer meezit en natuurlijk de gesteldheid van de wegen.