Watjes

De hele winter rijd je met je fiets je vaste woon-werk-route. Veel andere fietsers tref je dan niet aan. Wel een enkele bikkel op een normale 'bukfiets' die zich door de snijdende kou verplaatst. Maar de meeste fietsers? Die verdwijnen in het najaar als blaadjes aan de bomen maar in het voorjaar komen ze massaal als krokussen uit de grond.

In het najaar heb ik afscheid genomen van die fietser die met me oprijdt. De hele winter heeft hij niets van zich laten zien.
Maar gistermorgen viel het me op: hij is er weer. Het is lente en hij heeft z'n fiets ook weer uit de schuur gehaald. Watje.....

Mijn conditie is momenteel niet echt om over naar huis te schrijven. Heel erg hard reed ik niet. Misschien 30 km/h. En het was net alsof hij het kon ruiken dat m'n conditie niet goed was want hij bleef schuin voor me rijden, de vuillak. Niet even mij er bruut uit rijden, niet ineens ergens afslaan, niet mij de gelegenheid om in te halen. Niets van dat alles. Gewoon irritant constant bleef hij schuin voor me. Praatje aanknopen is er niet bij. Ik kan vragen, ik kan praten, ik kan schreeuwen maar niets..... onbeschofte hork......

Maar ik heb hem op film!

En toch....... irritant of niet..... Toch wel fijn als ik weer niet meer alleen rijd. Het is een teken dat het voorjaar weer is aangeborken.