Sneeuw: rolverdeling

Ik weet niet of er zoiets bestaat als dè stereotype rolverdeling tussen man en vrouw. Je hebt gezinnen waarbij  moeder de vrouw thuis voor de kinderen zorgt en vader de man is die op zondag het vlees komt snijden. Het kan ook helemaal andersom maar ik denk dat in de meeste Nederlandse gezinnen de situatie ergens tussen die 2 uitersten in zitten.
Toch lijken bepaalde zaken in de rolverdeling toch wel behoorlijk vast te staan, mogelijk zelfs in het X of Y chromosoom, en dan met name die laatste. Sommige rollen lijken toch ècht aan mannen te zijn toebedeeld en dan helemaal aan vaders.

Omdat ik niet alleen die zondatsvleessnijdende man wil zijn, heb ik op woensdag pappadag. Gisteren had ik dus vrij van het werk en kon ik me bemoeien  met de kinderen, het ophalen/wegbrengen, beetje de was doen, boodschappen en het eten regelen (gisteren heel gemakkelijk gedaan maar vaak genoeg kook ik ook uitgebreid).
Gistermorgen heb ik de kinderen naar school gebracht. De kinderen sleepten elke en slee achter zich aan. En natuurlijk heeft pappa ook een stuk getrokken. Maar onder het lopen heeft pappa wel even goed gekeken hoe de toestand van de sneeuw op de weg is en die leek behoorlijk goed te zijn.

's Middags moest ik de kinderen weer ophalen. Dus vanaf huis weer naar de basisschool van de kinderen gegaan om daar nog even te moeten wachten tot m'n jongste telg vrij zou zijn. Op een gegeven moment gaat de zoemer en dan gaat het ineens hard. Niet alleen ouders staat op het schoolplein maar ook enorm veel kinderen. Mijn jongste had me al vlot gevonden en had natuurlijk de slee al bij zich. Even een dikke knuffel en dan richting de uitgang van het plein lopen. Terwijl we liepen zei ik met een niet te onheilspellend toontje 'We gaan straks gevaarlijk doen!'. Ze verstond me niet helemaal goed dus moest ik het nog een keer herhalen. 'Wat dan?' vroeg ze. Maar een andere pappa die achter me liep, die had al wel een idee wat m'n dochtertje te wachten stond: 'Ga je hem achter de fiets hangen?' Pappa's begrijpen elkaar hier waarschijnlijk héél goed. Mijn fiets was nog niet zichtbaar (die stond..... laag ding...... verscholen achter de heg) maar toch wist de man wat ik in de planning had. Tja, of hij had me aan komen zien rijden voordat ik m'n fiets uit het zicht had geplaatst. Hoe dan ook: hij hoefde niet lang na te denken over wat ik nou voor 'gevaarlijke toeren' wilde gaan uithalen.

Mannen, eigenlijk vaders, lijken wel één duidelijk rol te hebben: dingen doen waar moeders niet achter staan, dingen die gevaarlijk zijn gaan doen en natuurlijk soms ook in het proces iets te lomp doen waardoor het kind het op een brullen zet en vader mag gaan troosten. Hoewel moeder vaak bij het laatste weer in háár vaste rol komt: kind troosten en het andere grote kind vermanen toespreken hoe hij zo dom had kunnen zijn.

Maar goed, dat lompe is gelukkig niet aan de orde geweest met de sleerit achter de Quest naar huis. M'n dochter vond het geweldig. Grijns van oor tot oor met snelheden van 10 km/h tot misschien 15 km/h op het rechte stuk en in bochten héél rustig en met afremmen en bij kruisingen natuurlijk ook tergend langzaam want ineens een telg langs je heen zien schieten met de slee is weer een minder goed idee.

3 kwartier later moest ik ook de oudste ophalen van school Dus ook daarmee hebben we het geintje uitgehaald maar nu dus met 2 exemplaren achter erlkaar achter m'n fiets. Treintje van velomobiel-slee-slee was héél wat metertjes lang (met name door de touwen en de velomobiel). Hiermee is het direct ook het langste transport wat ik met de fiets gereden heb.

(voor alle ongeruste moeders die dit mogelijk lezen: ik heb het alleen gedaan in een stuk met alleen maar woonstraten, waar bij grote zeldzaamheid een auto rijdt, zeker met die sneeuw want er wordt ook niet geveegd of gestrooid, waardoor auto's, fietsers, brommers etc. liever de grotere wegen pakken)