maandag 9 juli 2012

RIS en BIS in één

Vanavond moest ik naar het werk. Ik had me voorgenomen om het rustig aan te doen en niet bezweet aan te komen in verband met een formele aangelegenheid. Maar helaas........

Ik was nog maar een paar honderd meter van huis toen ik een racefietser voor mij langs zag schieten. Dit leek een vlotte rijder te zijn. RIS begon acuut op te spelen dus ben ik er achteraan gegaan.
De racefietser, in groen/geel tenue met de naam Dickhof erop, had inderdaad flink de vaart erin want ik moest boven de 40 gaan rijden om op hem in te lopen.

Na een paar honderd meter was de lol voorbij want er kwam een splitsing waar ik normaal links ga en ik verwachtte dat de racefietser rechts zou gaan want Dickhof is een rijwielbedrijf in Gelderland, dan is rechtsaf de meest logische route. Dat was ook mijn vaste woon-werk-route tot ik de Quest kreeg.
Ik besloot m'n oude route maar weer eens te rijden. Niet ideaal voor een Quest vanwege een paar ferme slingers en bochten op de route en 1 brug extra maar ik kon RIS niet weerstaan.

Omdat de bewuste afslag haaks naar rechts is tussen fietspaaltjes door en daarna door een bussluis, was het lastig voor mij om de racefietser bij te houden. Even later een rotonde, gevolgd door een brug.
Vlak voor de brug zat ik achter hem maar het leek erop dat hij mij in de smiezen had want hij trapte hem aan. En met z'n veel lichtere fiets komt hij dan een stuk vlotter boven.

Vervolgens kon hij aanhaken bij een brommer van één of andere bezorgchinees. Na de brug volgden nog wat forse bochten die ik bij lange na niet op volle snelheid kan nemen. In mijn achteruitkijkspiegel zie ik een andere racefietser maar snel blijkt dat daar geen eer aan te behalen valt. Ik zie hem vlot kleiner worden in m'n achteruitkijkspiegels.

Maar daarna volgt een stuk mooi asfalt, rechtuit. Dus daar heb ik weer vaart gemaakt in de hoop in te lopen. Verkeerslichten.... brommer met racefietsaanhanger (dat is dus RIS en BIS in één) kan in één keer doorrijden maar ik, met zeker 100 meter achterstand, kan dat ook. Dan die walgelijk vreemde constructie bij Boels waar het fietspad ineens stopt en op de weg uitkomt met paaltjes en vluchtheuveltjes om fietsers maar zeker op de juiste plek te laten rijden en zeker niet de bochten af te laten snijden. Hup, meter of 30 verderop weer het fietspad op met dezelfde ongein aan paaltjes en vluchtheuvels (in het verleden heb ik er eens een filmpje van gemaakt). Daarna nog een haakse bocht naar links en het is de volgende brug die we omhoog moeten rijden.

De racefietser doet het op dat moment rustiger aan. Boven aangekomen gaat de brug net open, waardoor wij moeten wachten. Enige tijd later staat ook de andere racefietser te wachten tot de slagbomen weer omhoog gaan.

Op het moment dat de bomen de weg vrij maken, trap ik de Quest weer aan om even later haaks rechts te moeten. Dag snelheid. Bult omlaag maar onderaan een, voor die snelheid, te scherpe bocht naar links met hobbelige gladde klinkers. Ik neem de bocht wat te optimistisch maar houd de fiets op de weg. Daarna asfalt met flauwere bochten dus kan ik weer vaart maken.
De Dickhofracefietser probeert aan te haken, of in ieder geval te volgen. Dat doet hij op een paar meter achter mijn staart. Maar 45 km/h, wat hij bij de brommer wel kon vasthouden, lukt bij mij niet. Hij zakt af.

Katerveer. Ik moet rustig aan doen vanwege 2 bochten, hobbelige klinkers en een bruggetje waar je geweldig overheen kan 'springen' als je te hard gaat. Na de 2e bocht rijd ik al omhoog richting de Spoolderbergweg; de weg naar de Oude IJsselbrug. In m'n achteruitkijkspiegels zie ik géén van beide racefietsers.... jammer......

Vervolgens rechtsaf de Spoolderbergweg op. Deze bocht kon ik in het verleden met de Quest niet nemen zonder door de berm aan de linker kant te gaan. Tegenwoordig is de weg wat breder, waardoor ik de berm niet hoef te gebruiken. Maar omdat de bocht meer dan 90 graden naar rechts draait, moet ik rustig aan doen. Ik kachel met 26 km/h tegen de brug op, als ik dan toch de racefietser zie naderen. Eenmaal boven op de brug zit hij achter mij en gaat hij in m'n wiel rijden..... voor zover dat kan.....

Het waait vandaag stevig en we gaan de brug omlaag. Maar dat is wel tegen de wind in. Tot m'n stomme verbazing zakt hij met 38 km/h op de teller al weg. En bij de verkeerslichten is het feest helemaal voorbij want de racefietser gaat richting Hattem; ik moet rechtdoor. Graag had ik gezien wat deze knakker op het rechte stuk had gedaan maar helaas. Rijden kan hij wel, dat mag gezegd worden.

Wat betreft die wind. Vanmiddag ben ik even naar de winkel geweest voor boodschappen. In de winkelstraat mag je niet fietsen. De Quest heb ik aan de hand meegenomen met de racekap op de neus ge'magneet'. Een windvlaag van links heeft het voor elkaar gekregen om de racekap een centimeter of 10 naar rechts te drukken. Dit is de eerste keer dat de wind vat heeft gekregen op m'n met magneten bevestigde racekap. Maar goed, op de neus zit hij maar op 4 plekken met magneten vast en kan de wind er gemakkelijk onder komen. Anders is het als de racekap op het instapgat ligt. Dan zijn er 12 plekken waar de kap op de fiets gemagneet wordt. De fiets zal eerder omver vliegen dan dat de kap los laat vermoed ik.

Maar goed, de avondrit naar het werk is geëindigd met een nat shirt. gelukkig had ik vandaag al droog spul op het werk neergelegd.

7 opmerkingen:

  1. Zodra de tour begonnen is komen de échte racefietsers langzaam aan naar boven borrelen. Ik heb er ook al een paar gehad onderweg die toch echt wel stevig konden doorfietsen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb er vorige week eentje in mijn zog gehad die net als ik 44 km/u bleef fietsen en die ik niet los kon rijden.

    Ik heb hem wel ingehaald met 51 km/u maar dat kan ik maar luttele minuten volhouden. Op een of andere manier is hij weer op mij ingelopen en heeft mij gebruikt als windbreker. Ik had dat aanvankelijk niet eens door want ik hem na CV 2012 mijn spiegels nog steeds vergeten terug te monteren. Ik dacht dat door mijn inhaalsnelheid hij nooit zou kunnen volgen...

    Ik schat dat de meeste wielrenners doorgans bezig zijn met D1 training en hooguit 30 km/u rijden. Deze was een uitzondering....misschien heeft de Tour ze inderdaad geestdriftig gemaakt ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Gasten die max 30 km/h rijden en misschien nog wat extra trappen als ze ingehaald worden maar echte snelheidsduivels laten ze vaak niet zien.

    Die D1 training zegt me niets overigens. Ik doe niet aan trainen; ik trap doorgaans gewoon stevig door.

    Dat je er 1 in je zog hebt gehad, zou natuurlijk kunnen doordat je een Strada rijdt. Wellicht dat die toch merkbaar meer zog heeft dan de Quest. Een medeligger heeft met z'n Hurricane vaker achter velomobielen zoals Alleweder gehangen in het zog maar bij de Quest lukte hem dat nagenoeg niet.
    Bij 'jouw' racefietser misschien dus toch het verschil vanwege de Strada.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. D1 is lange duurtraining met lage intensiteit. Je ziet ze dan of 100 tpm maaien terwijl ze amper vooruit komen of ze rijden rustig 25-30 km/u. Ze proberen in ieder geval de trage rode spiervezels ermee te versterken. Dat zijn de spieren die op vet en zuurstof als brandstof werken en die je uren achter elkaar kunt gebruiken. Deze spieren leveren wel veel minder vermogen dan witte spiervezels. Om specifiek die rode spiermassa te pakken mag je niet veel kracht leveren, daarom of de hoge tpm en/of de lage snelheid.

    Wij velombielrijders gebruiken deze spieren warschijnlijk als we met 35 km/u toeren wat we uren vol kunnen houden.

    Ga je wel heel snel te rijden ga je ook witte snelle spiervezels activeren die veel sterker zijn, die branden op glycogeen en laten melkzuur als restproduct achter. Als je meer melkzuur produceert dan je hart kan wegpompen van de spieren krijg je pijn. Probleem bij deze spiermassa is dat je ze niet langdurig kunt gebruiken en je prestatie snel in elkaar zakt als je dat wel probeert. Toch is het voor wielrenners wel interessant ook deze spiergroep te trainen ivm demarreren en sprinten tijdens een klim, het is dan D2 training.

    Wielrenners die aan een D1 bezig zijn ( meestal 2 x per week ) zijn niet geintresseerd in hard langsrijdende velomobielen. Hun trainingsdoel is tegengesteld aan met jou racen, ze moeten rustig rijden om de rode spiermassa te trainen. Als je een D2 wielrenner tegenkomt die zal makkelijker verleid kunnen worden tot een onderlinge race : hun doel is explosieve kracht trainen met sprints en velomobielen ( proberen ) inhalen is een goede oefening....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Kijk weer wat wijzer.

    Al heb ik wel m'n twijfels bij die D1 training, of dat is wat ik vaker zie want een kadans van 100 is best vlot terwijl ik het idee heb dat ze doorgaans behoorlijk rustiger trappen (80 à 90).

    D1 trainien is trouwens wel zwaar irritant om te doen. Veel toeren maken zonder druk onder de pedalen vind ik vervelend; ik schakel dan graag omhoog om met dezelfde kadans maar hogere snelheid te rijden.

    Mijn streven is trouwens om een kadans van minimaal 90 te rijden. Zeker als ik harder wil rijden ga ik op kadans rijden en niet op kracht (behalve bij vlot versnellen naar die hogere snelheid).

    Ik vraag me af of de kracht waarmee je trapt ook nog van belang is voor die kortere rode spierweefsels; moet je dan 'langzaam' rijden (lees: puur kadans trappen zonder druk op de pedalen dus in wezen alleen de benen rond zwiepen met de pedalen) of kan dat ook met meer druk op de pedalen? Met andere woorden kan je in dezelfde beweging, op hetzelfde moment ook witte en rode spierweefsels trainen en aan het werk zetten?

    Maar ik denk wel dat je gelijk hebt met de snelheid. Bij velomobielrijders zal die snelheid van 25-30 bij racefietsers waarschijnlijk meer tussen de 30 en 35 km/h liggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Toch even aan het googlen geslagen....

    http://doefiets.nl/training/basisprincipes/soorten-trainingen/

    Als ik dat zo lees dan rijd ik doorgaans D1.
    Met 37 jarige leeftijd (met bijbehorende Hfmax van ongeveer 180), een rusthartslag van 60 zit ik zo ongeveer op een hartslag van 150 tot 162.
    Ik begin pas lekker te rijden bij een hartslag van 150 tot 155.
    Alleen de tijd die ik rijd is op m'n woon-werk-route niet lang met maximaal 25 minuten terwijl het trainingsschema uit de link spreekt over 90 tot 300 minuten. Dat is dus wat ik doe als ik langere tochten rijd maar ook dan rijd ik doorgaans met die hartslag. (RIS, BIS, etc. moeten dan niet van toepassing zijn uiteraard).

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Die HF is behalve afhankelijk van leeftijd heel erg persoonsgebonden. Mijn hartslagmeter geeft ook 180 als max aan en in rust 58 en ik ben 42 jaar. Mijn hartslag op D2 trainingsritten tussen de 40 en 45 km/u zijn tussen de 150 en 160 bpm. Als ik met de Strada probeer 50+ km/u te rijden wat maar 5 km/u meer is kost dat onevenredig veel meer inspanning dan zit ik zo op 180 bpm. Het wegdek en de wind bepalen eigenlijk hoever ik boven de 50 km/u kan komen, meer vermogen heb ik niet.

    Elke rit even een uithaal naar topsnelheid is geloof ik best goed als training, mist korturend.

    Ik heb het ook gegoogled wat een voordeel van internet is. Nu weet ik meer waar mijn "machine" mee bezig is ( type aangesproken spiermassa en brandstof ) en waneer wat geactiveerd wordt en welke voor en nadelen dat heeft.

    Anderzijds snap je beter waarmee onze 2 wielige vrienden geobsedeerd zijn, lol. Ik dacht dat ik ze wel achter me aan zou krijgen door ze te "beledigen" met een fietsbelletje ipv claxon om erlangs te komen, maar was verbaast dat 90 % geen enkele interesse vertoonde mij proberen een lesje te leren. Ik dacht al dat ze jouw youtube filpjes hadden gezien en niet meer voor schut wilden staan. Maar het is voornamelijk hun trainingsdoel wat hen weerhoud.

    Toen ik een keer echt een ( voor mijn doen ) lange toch wilde rijden heb ik precies dat gedaan : 30-35 km/u max en niet harder. Onmiddelijk werdt ik ingehaald door sprintende racefietsers, die steed achterom keken waar de velomobiel bleef....

    BeantwoordenVerwijderen