donderdag 31 december 2009

Laatste dag van het jaar en Oliebollentocht 2009

Ik laat wat laat van me horen. Normaal schrijf ik al heel wat eerder over de gereden oliebollentocht. Maar weer thuis aangekomen voelde ik me niet lekker, had wat verhoging en ben direct gaan slapen. De volgende ochtend volgden de beginselen van spuitpoep en was de verhoging veranderd in koorts. 's Avonds kon ik met 40 graden Celcius wel spreken over een echte koorts denk ik. Vandaag is m'n temperatuur eindelijk weer normaal maar ik ben helaas nog wel vaste klant van het toilet.

Maar goed, nu toch maar even het achterstallige bericht. Eerst maar even de oliebollentocht. Afgelopen maandag ben ik op tijd opgestaan, heb mezelf gereed gemaakt, heb Quemo op de aanhanger gezet en ben vertrokken naar Paulus. Paulus en Quesjer hebben meegelift.

Op de plaats van bestemming waren al wel wat velomobielen aanwezig maar niet zo enorm veel. We hebben de fietsen van de aanhangwagen gehaald en zijn naar binnen gegaan om ons in te schrijven. Op dat moment was het aantal velomobielrijders al heel wat groter geworden.

Ik heb voor het eerst Frans G. ontmoet IRL. Toch wel eens een keer leuk als je al vaker 'digitaal contact' gehad hebt. Hij heeft me zijn zeer simpele maar ook zeer ingenieuze elektronica laten zien van z'n fiets. In wezen maar 4 pulsschakelaars (en de wielsensor) om de fiets te bedienen. Goed, ook nog 3 harde 'aan-uit'-schakelaars voor de accu's, maar die laat ik even buiten beschouwing. Met een PIC regelt hij welke functies de 4 knoppen hebben. Heel wat doordachte dingen zitten erin zoals verlichting die automatisch gaat branden als je gaat rijden en na een x aantal minuten uit gaat als je stil staat. 1 Pulstoets waarmee twee functies zijn op te roepen door kort indrukken of iets langer ingedrukt houden. Dat soort dingetjes. Zelf zou ik er denk ik nog iets meer in bouwen zoals iets meer standen voor de felheid van het achterlicht, idem voor het stadslicht. Maar een héérlijk simpel printje liet zich zien toen hij het dashboardkastje van de wielkast trok. Tja, simpel omdat het ingewikkelde gebeuren geprogrammeerd zat in het PICje op de print.

Rob B. was inmiddels ook aan komen rijden. Zijn fiets heeft 'eenvoudigere' elektronica zoals de mijne maar heeft wel een héél mooi dashboardkastje. Erg fraai paneel wat ik op z'n website al meerdere malen bewonderd had maar nu dus eens in het echt kon zien. Koppel die twee dingen samen en je hebt een héél erg gelikt gebeuren denk ik. Maar goed, weinig oliebollentocht tot dusver. Tja, anderen ontmoeten en ideeën uitwisselen vind ik dan ook erg leuk.

Binnen heb ik ook een nieuwe Zwolse rijdster ontmoet. Paulus had haar naam al op de lijst zien staan en had ook gezien dat het ergens omgeving Zwolle moest zijn. Hij heeft haar opgezocht. Het blijkt om Clarice P. te gaan. Vermoedelijk ben ik haar al enorm vaak tegen gekomen. Dat ik haar als ligfietsster niet heb herkend, is niet geheel vreemd. 's Morgens kom ik haar schijnbaar op m'n woonwerkroute tegen. Zij op een bukker, ik in Quemo. Ze meende een grijze tegen te komen. Grijs is Quemo natuurlijk niet. Maar in het donker onder natriumlampen is kleur toch wel verdraaid lastig te herkennen. Dus helemaal vreemd hoeft 'grijs' niet te zijn. Maar gezien het tijdstip en de plaats moet ik het haast wel zijn omdat ik niet weet van een andere velomobiel die op hetzelfde moment rijdt op dat stukje woonwerkroute. Naar ik begrepen heb, had ze voor de tocht een leenvelomobiel en heeft ze een andere in bestelling o.i.d. Wie weet zien we haar dus binnenkort ook ijverig in Zwolle en omstreken rondvelomobieleren.

De tocht begon op een gegeven moment in 3 groepen. Ik was ingedeeld in de derde groep. Na een paar kilometer fietsen kwamen we aan in het centrum van Utrecht. Op het Domplein verzamelden alle velomobielen zich weer voor een groepsfoto. Prachtig gezicht al die velomobielen bij elkaar. Na een praatje van de wethouder van verkeer en de groepsfoto zijn we weer in drie groepen vertrokken.

Ergens halverwege de tocht werd een pauze gehouden. Na nuttigen van eten en drinken is de club weer vertrokken. Deze keer in één groep. Dat is toch wel erg massaal en moeilijk bij elkaar te houden. Redelijk vlot na vertrek ben ik vooruit gereden om de hele club op film te zetten. Quemo staat er uiteraard niet op maar ook Frans G. niet, hij was me blijkbaar achterna gereden met een vergelijkbaar plan. Op het filmpje staan in ieder geval iets meer dan 100 velomobielen. Mogelijk missen er nog wel wat meer want onderweg zijn enorm veel lekke banden geweest.
Als ik de enquête van Ligfiets.net mag geloven zijn het er in ieder geval 29 geweest. Voor m'n gevoel zeg ik dat het er in ieder geval 20 zijn geweest die ik gezien heb dus zou 29 me ook niet verbazen.

Onderweg is er ook op een gegeven moment iets niet helemaal goed gegaan met de groep. Op een gegeven moment zag ik op m'n GPS de route naar links gaan terwijl een hele horde velomobielen rechtuit ging. Ik meende even dat dat een mogelijke omleiding was in verband met de bredere DuoQuest. Maar al snel bleek dat niet het geval te zijn. Maar als een echte 'stampede' stormden de velomobielen achter elkaar aan rechtdoor. Ik was al vrij snel gekeerd en reed de andere kant weer op. Kreeg ik de vraag waar ik heen ging ;-) Nouja, de route weer volgen dus. Na een tijdje was de club weer bij elkaar want een kilometer of wat verderop werd gewacht.

De route was verder gevariëerd. We hebben mooie landelijke weggetjes tussen knotwilgen gehad, industrie, een dure woonwijk, hartje Utrecht met z'n fraaie oude gebouwen en vast nog wel wat meer. Uiteraard wachtte bij de start/finish de warme erwtensoep en oliebollen. Helaas heb ik daar eerst het toilet uitgebreid moeten gebruiken. Na het nuttigen van een bak erwtensoep onder gezelschap van een paar bekende deelnemers uit België en de oliebol ben ik naar huis gereden. Hoewel ik niet helemaal fit was, heb ik toch wel weer een leuk dagje gehad en weer eens wat mensen gesproken die ik normaal alleen in de vorm van lettertjes op m'n beeldscherm zie.



En een grotere variant


Dan nog even voor de statistieken. Dit jaar was mijn plan om de 8000 kilometer weer vol te maken. Dat is best een fors verschil met vorig jaar, toen was het nog net geen 6300 kilometer dus zou ik dit jaar zeker 1700 kilometer meer moeten fietsen. En dat terwijl ik dit jaar het hele jaar maar 4 dagen heb gewerkt, vorig jaar maar de helft van het jaar dat ik 4 dagen heb gewerkt, de rest 5 dagen.
De 8000 kilometer heb ik niet gehaald. Daarvoor mis ik nog 294 kilometer. Mijn totaalstand dit jaar is dus uitgekomen op 7706 kilometer. Alsnog geen slechte score vind ik voor mezelf. Quemo heeft nu 6461 kilometer gereden op dit moment. En ik hoop dat daar nog heel wat meer achteraan komen. Maar dat gaat op z'n vroegst volgend jaar gebeuren. Tja, het standaard grapje. Het klinkt ver weg maar start al over een paar uur. Ik wens iedereen een goede jaarwisseling een een gezond fietsjaar met veel probleemloze kilometers.

zondag 27 december 2009

Helemaal klaar voor

Morgen is de oliebollentocht. Vandaag nog even de laatste dingetjes gedaan. Even de ketting gesmeerd, nieuwe vouwkratten gekocht in de stad (lang leve de koopzondag), m'n fiets leeggetrokken en de spullen in het vouwkrat gedeponeerd. (Misschien moet ik toch maar eens wat minder meenemen want het hele krat heb ik gevuld met inhoud die ik normaal in m'n fiets meezeul.)
Verder heb ik de Kojak weer om het achterwiel gelegd. De spaken van m'n voorwielen heb ik gecontroleerd, het dakje van m'n fiets gehaald en een 'strijdplan' gemaakt voor morgenvroeg.

Ik heb er helemaal zin in :-)

vrijdag 25 december 2009

Schwalbe Furious Fred monteren

Met profielbanden zit ik toch wel eens te kijken hoe ze gemonteerd moeten worden.
Doorgaans wordt gezegd: Met de punt van de V-vorm in het profiel naar voren wijzend als je boven op de band kijkt. Zo raakt de punt als eerste de grond tijdens het rijden.

Maar Furous Fred geeft dus twee dingen aan. Twee pijlen die in tegenovergestelde richting wijzen met bij de ene pijl het woord 'Front' en bij de andere het woord 'Rear'. Met andere woorden: het maakt uit of je hem op het voorwiel of achterwiel monteert

Op het loopvlak zitten ruitvormpjes waarvan één punt is afgehakt (groen op de foto onder). Met een klein beetje verbeelding kan je daar een V in herkennen. Alleen als ik daar vanuit ga, dan zou FF juist omgekeerd gemonteerd moeten worden ten opzichte van de vuistregel.

Maar als ik wat beter kijk, is nog een V-vorm te herkennen en dan aan de grotere noppen aan de zijkant. Die wijzen de andere kant op (rood):



Twéé V-vormen dus, een grove en een fijne.
De grove (rode) V-vorm lijkt te zijn om modder/sneeuw aan de kant te drukken terwijl de fijne V-vormpjes zich juist met de afgeplatte kant willen haken aan het wegdek. Zou zoiets de theorie zijn?

donderdag 24 december 2009

Meer over remmen en versnellingen

Zojuist heb ik m'n fiets even getest op remwerking. In eerste instantie leek het maar weinig verbeterd. Maar ik kon ook met goed fatsoen de remhendel 100% inknijpen. Dat betekent dus dat ze strakker gesteld kunnen worden. En dat heb ik gedaan. En jawel, m'n fiets remt weer goed.

De versnellingen heb ik ook even getest. Maar het geratel van vanmiddag komt denk ik doordat hij mogelijk niet helemaal goed 'uitgeschakeld' was en dus mogelijk niet helemaal netjes op het tandwiel lag. Net heb ik even achteruit geflinstoned en dat ging zonder ratelen.

Remmen onder handen genomen

Gisteren was de remwerking van m'n fiets absoluut niet goed meer. Een noodstop had ik niet kunnen maken. Daarom ben ik gisteren direct maar even naar de fietsenmaker geweest voor een paar nieuwe remkabels.

Vandaag heb ik gebruik gemaakt van de fraaie nieuwe handleiding die Velomobiel.nl onlangs online gezet heeft.

De fiets heb ik eerst op z'n rechter zij gelegd om de linker rem aan te pakken. Omdat dit de eerste keer is dat ik deze handeling bij de Quest deed, was het allemaal nieuw en even kijken hoe het allemaal het handigst gaat.

Het eerste probleem was het losdraaien van de asbout. Het bitsetje wat ik altijd op zak heb, is eigenlijk net te hoog om te gebruiken. Dus moest ik toch een simpele imbus-5-sleutel uit de kast halen. Maar nog gaat het dan niet vanzelf. Het gemakkelijkst gaat het als je het wiel bij elke halve slag de ene of de andere kant opkantelt om meer ruimte te creëren tussen het uitende vna de sleutel en de wielkast.

Eenmaal het boutje los kwam het volgende probleem. Het wiel wilde zich niet van de as laten tillen. Na flink tillen kwam de hele fiets mee omhoog maar het wiel en de as bleven elkaar stug vasthouden. Een klein beetje kruipolie op het uiteinde van de as en een schroevendraaier helemaal bij de as waarbij een draaibeweging van de schroevendraaier de naaf van de as tilde.

Met een paar houten blokjes tussen wiel en wielkast hield ik het wiel omhoog. Vervolgens heb ik de remkabel losgehaald zodat ik het rem-armpje goed heen en weer kon bewegen. Om even een antwoord te geven op een vraag/tip die ik heb gehad van een lezer van mijn weblog, de binnen- en buitenkabel zaten nog helemaal netjes op hun plek, de metalen busjes netjes aangeschoven, etc. Bij de linker rem was dat dus in orde en rechts, zo bleek later, ook.

Na het smeren van de linker rem heb ik de kabel ook even getest. Maar die was soepel genoeg. De binnen- en buitenkabel wilden gewoon soepel bewegen ten opzichte van elkaar.

Na alles weer te hebben gemonteerd, heb ik de fiets op z'n andere zij gelegd. Ook hier wilde het wiel niet gemakkelijk loskomen van de as. Maar dezelfde handelingen als bij het linker wiel was genoeg om het toch snel voor elkaar te krijgen.

De rechter rem was denk ik de oorzaak van het stroeve bewegen van de remhendel. Na ook deze te hebben gesmeerd, leek de boel weer goed te werken.

Ik heb nog niet gefietst maar ik denk dat alles weer naar behoren werkt. Misschien dat ik nog even de remmen weer moet afstellen zodat ze met gelijke kracht remmen, maar dat is snel gedaan.

Misschien dat ik ook nog even moet kijken naar de smering vna de ketting, wellicht dat die nog een klein beetje olie kan gebruiken want het schakelen gaat de laatste dagen ook wat minder prettig. Even afstellen heeft ook weinig effect gehad. Met andere fietsen met derailleur achter heb ik het idee gekregen dat een niet goed gesmeerde ketting ook kan zorgen voor slecht(er) schakelen. Maar dramatisch is het verder niet. Alleen ratelde de aandrijving wat toen ik m'n fiets vanmiddag achteruit de garage uit liet rollen; dat betekent doorgaans dat de ketting niet netjes recht voor de tandwielen zit.

Misschien dat ik dat vandaag ook nog even aanpak.

dinsdag 22 december 2009

Velomobielvervoer

De jaarlijkse oliebollentoch is alweer in zicht. Over een paar dagen zullen met een beetje mazzel meer dan 100 velomobielrijders zich met hun velomobielen verzamelen in Utrecht.

Ook ik heb mij dit jaar weer opgegeven om mee te rijden. Alleen was er voor mij een praktisch probleempje. Voorgaande jaren zijn de Alleweder en later de Versatile op de aanhangwagen van m'n vader vervoerd. Nu moet er een Quest op. En die is dus toch een stuk langer waardoor hij niet in de bak van de aanhanger past zoals de Alleweder en de Versatile. Dus daar moest iets op gevonden worden in de vorm van een rek.

Maar nog voordat ik aan het knutselen geslagen was, kreeg ik een telefoontje van Paulus. Hij zocht nog vervoer naar Utrecht. En om een lang verhaal kort te maken, vanavond heeft Paulus bij hem op het werk een fraai houten frame in elkaar gefreubeld waar 1 velomobiel in het midden op past of 2 naast elkaar. En dat rek past strak op de aanhangwagen.

Quesjer heeft model gestaan voor de maten:



Wat betreft het vervoer is het dus geregeld. Nu nog hopen dat het weer meezit en natuurlijk de gesteldheid van de wegen.

zondag 20 december 2009

Sneeuwritje

Afgelopen week heb ik al 2x de sneeuw getrotseerd voor m'n woon-werk-verkeer.
Vandaag wilden we er opuit om naar de koopzondag van bouwmarkten te gaan. Dus het hele spul in de auto. Maar bij de eerste bocht was het me wel duidelijk: onverantwoord. Hoewel ik rustig reed, brak de achterkant toch uit. Ik heb geen zin om auto en/of gezin verder in gevaar te brengen dus direct weer naar huis gereden.

Met de fiets durfde ik het wel aan om naar de Marslanden te gaan. Snel zou het niet gaan, dat was me al wel duidelijk maar als je je daarop instelt, dan valt het wel mee.

Na 3 kilometer zwoegen merkte ik wel dat het een barre tocht zou worden. Ik had het bloedheet en heb daarom m'n trui uitgetrokken zodat ik aan m'n bovenlijf alleen nog een overhemd had.

In de Marslanden kon ik direct weer ongedane zaken huiswaarts keren want alle bouwmarkten zaten dicht. Zal wel zijn vanwege het slechte weer.

Zowel op de heen- als de terugweg heb ik op sommige plekken mooi de rijbaan genomen omdat het fietspad geen doorkomen aan was.

Het vreemde was dat ik soms zwaarder ging rijden terwijl het wegdek niet zo dramatisch slecht leek. Maar thuis aangekomen was wel duidelijk wat de oorzaak was. Niet zozeer de (al dan niet kapot gereden) sneeuw op het wegdek maar de sneeuw in de wielkasten:


Rechts de hoop van het achterwiel, linksboven van het rechter voorwiel en linksonder van het linker voorwiel. Daar kwam niet zo gek veel uit. Dat is overigens geen garantie dat er niets in zit; mogelijk hangt het nog allemaal vast in de wielkast.

De remmen maakten een bruut piepend en krakend geluid tijdens het remmen. Zal wel de kou zijn denk ik.
Ik heb op de terugweg bij de laatste hoge brug ook maar weer eens gebruik gemaakt van het lichtste bergverzet. Ik gebruik het kleinste voorblad bijna nooit maar soms is het toch wel handig.

De Furious Fred heeft z'n dienst wel weer bewezen. Hoewel ook die soms wel slipte, heb ik overal toch voldoende grip gehad om vooruit te komen.

De rit van 16 kilometer heeft één uur geduurd. Twee keer zo lang als normaal. Een gemiddelde van 16 km/h was dus het resultaat. Geen record maar dat hoef je met dit weer ook zeker niet te verwachten.

vrijdag 18 december 2009

Deze ochtend kon beter

Vanmorgen wilde ik m'n oudste dochter wegbrengen met de fiets. En dan bedoel ik m'n dochter op schoot en niet zelf fietsend in verband met de gladheid. Dus dakje 'binnenstebuiten' gedrukt en op de neus gelegd. Dochter op schoot en optrekken. Dat gaat met de Furious Fred erg goed.

Ik rijd tussen de auto en garage vandaan het achterpad op en stuur naar rechts. De auto stond niet helemaal handig geparkeerd dus moest ik de draai wat later inzetten. Met de neus schamp ik de struiken aan de andere kant van het pad. Ach, moet de fiets tegen kunnen dus ik trap door totdat ik ineens het dakje verfromfraaid op me af zie komen. Ik was even vergeten dat er nog een stukje dak voor de neus uit stak. De aluminium buizen van het dakje probeerde ik weer uit de U-bocht met een diameter van 15cm te buigen maar helaas. Het aluminium was het er niet mee eens en knapte.

Vanmiddag ben ik daarom naar VM.nl gereden om twee nieuwe buisjes voor het dakje te halen. Bij Alligt heb ik direct nog even een stuurklem gekocht want die in mijn Quest begint zo langzamerhand op het punt te komen dat hij vervangen moet worden. Wat wil je na enorm vaak het stuur in-en-uitgeklikt te hebben. Ik heb al wel een boutje erdoor zitten om de klem steeds strakker te kunnen draaien maar dat houdt ook een keer op.

Maar goed, vanmorgen toen ik eindelijk vertrokken was, heb ik een fietser _met licht_ van rechts over het hoofd gezien (de fietser zat in de dode hoek als gevolg van m'n dochter). Gelukkig geen aanrijding maar ik kreeg wel een boze 'JA, HALLO' naar m'n hoofd geslingerd. Volledig terecht. Ik heb enigszins pissig (vanwege het voorval op het achterpad) 'ja, ook hallo' gebruld, gevolg door een eveneens boos klinkende maar wel oprechte 'sorry'.

donderdag 17 december 2009

Lek 4 en Furious Fred

Sneeuw!! Lekker toch met de fiets naar het werk. Veel last van gladheid heb ik op de heenweg niet gehad. Alleen optrekken ging wat lastig door een slippende Kojak op het achterwiel. Maar eenmaal op gang ging het uitstekend. Bij bochten was het een ander verhaal. Daar was het toch even rustig aan doen in verband met een, met name, uitbrekend achterwiel.

Teruggaande ging wat minder vlot. Niet zo vreemd omdat er inmiddels meer sneeuw lag. Optrekken was bijna onmogelijk geworden omdat de grip van het achterwiel nagenoeg nihil was. En eenmaal een klein beetje op gang zwiepte de staart nog een paar keer wat heen en weer voordat hij een recht spoor volgde. Tijd dus voor een winterband.

Op Ligfiets.net was mijn aandacht al gewekt door een woedende Fred, de Schwalbe Furious Fred. Ik ben daarom vanavond naar de stad gereden om zo'n band te bemachtigen. Het is de versie zonder antileklaag geworden omdat de versie met niet in de winkel lag.

Maar het wegkomen was al een probleem. Met geen mogelijkheid kreeg ik de Quest van z'n plek op ons achterpad. Ik heb hem dus met de hand van het achterpad moeten drukken en op de weg gezet om uberhaupt richting stad te kunnen gaan.

Bij de fietsenmaker heb ik direct de band vervangen. Bij het loshalen van de oude Kojak wilde ik de binnenband eruit halen om die in de Furious Fred te drukken. Maar de binnenband liet zich niet gemakkelijk uit de Kojak halen. Om de één of andere reden rinktelde er een belletje maar heel ver weg. Toen ik de binnenband helemaal uit de buitenband getrokken had, zag ik ineens witte druppels vloeistof op de vloer liggen. Antilekvloeistof. Blijkbaar had ik dus een lekke achterband zonder dat ik ervan wist. Dus heb ik direct een nieuwe binnenband gekocht, MET antilekvloeistof erin.

Het leggen ging vrijwel probleemloos. Goed, de dikke vouwband (let op: niet altijd even verstandig voor een achterwiel; liever een draadband op die plek) moest wel eerst langs het wiel in de wielkast gedrukt worden. Dat was even wurmen maar daarna liet Furious Fred zich probleemloos in de velg leggen.

Bij het optrekken was het direct duidelijk: dit bandje heeft duidelijk veel meer grip. Thuis op het achterpad aangekomen ben ik bewust stil gaan staan bij het oprijden van de scheef liggende oprit om daar vanuit stilstand op te trekken. Vrijwel probleemloos. Maar goed, daarbij stond m'n achterwiel nog op de weg die overigens niet vrij van sneeuw was maar wel aardig platgereden.
Op het achterpad zelf ben ik nog twee keer stil gaan staan om op te trekken. Ik kan het achterwiel laten slippen maar met moeite terwijl de Kojaks probleemloos rond-en-rond-en-rond konden blijven draaien.
Zijdelings heeft Furious Fred ook mooi grip.

Bij het monteren trouwens wel even opletten want hij heeft een rijrichting. Twee pijlen staan erop die tegen elkaar in wijzen. Bij de ene staat 'rear', bij de ander 'front'. Ik heb die instructies netjes opgevolgd.

De statistieken:
Lek 1: 2358km; Rechtsvoor; gewoon lek
Lek 2: 3032km; Rechtsvoor; vrij 'groot' stukje metaal.
Lek 3: 4922km; Rechtsvoor; groot stuk glas
Lek 4: 6341km; achter; groot stuk glas maar effectief gedicht door SuperSealant

woensdag 16 december 2009

Oplossing streeft z'n doel voorbij en Remmen

Een flinke tijd geleden heb ik een kapotte schakelaar van m'n claxon gehad. Ik heb de schakelaar toen moeten vervangen. Omdat de schakelaar niet echt robuust is, heb ik sindsdien een paar reserveschakelaars in m'n fiets liggen zodat ik altijd de schakelaar kan vervangen.

Maar omdat ik onderweg moeilijk kan solderen, heb ik de snoertjes van schuifstekkertjes voorzien die ik over de pootjes van de schakelaar kan schuiven. Zo kan ik met alleen een tang de claxon van een nieuwe schakelaar voorzien want de draden met zo'n schuifstekkertje kan je zo aan de lipjes van de schakelaar schuiven.

Maar wat er gemakkelijk op wil, wil er soms ook gemakkelijk af. Het is me nu al een paar keer gebeurd dat 1 of beide schuifstekkertjes van de schakelaar geschoven waren met als gevolg dat ik geen claxon kon gebruiken voordat ik de schuifstekkertjes weer aan de schakelaar had gedrukt.

Dat moest dus anders. Ik heb daarom nu de reserveschakelaartjes voorzien van een stukje draad en het contra-deel van de schuifstekkers. Dat past een stuk beter dan op de lipjes van de schakelaar.

Verder heb ik de remkabel wat teflonvet gegeven aan de bovenkant. Het zal niet voldoende zijn om door de kabel te komen neem ik aan maar ik kan wat vaker een beetje teflonvet bij de ingang van de buitenkabel spuiten. Door gebruik zal het vet zich dan wel langzaam verpreiden in de kabel. Ook heb ik de remmen bij het remheveltje van wat vettigheid voorzien. Dit alles vanaf de buitenkant van de rem want de veerpoten demonteren heb ik nog weinig trek in.
Ik hoop in ieder geval dat het voldoende is om m'n remmen toch net wat vlotter terug te laten veren. Dit gebeurde niet helemaal goed meer waardoor ik in bochten naar rechts de rem hoorde aanlopen.

maandag 14 december 2009

Remmen

M'n remmen doen de laatste dagen wat vreemd. Misschien komt het door het koude weer.
Het probleem is dat ze niet helemaal goed terugveren. Ik moet de remhendel dus met de hand nog wat optillen. Ik voel er niets van overigens tijdens het rijden totdat ik een bocht maak. Dan hoor ik soms een rem piepen terwijl ik de hendel niet ingeknepen houd.

Het is bijna vakantie, dan zal ik de boel maar eens bekijken. Her en der wat asjes smeren bijvoorbeeld.

donderdag 10 december 2009

Interieurverlichting

De Quest wordt standaard geleverd met een LEDje aan een lang snoer die in eerste instantie dienst doet als fietscomputerverlichting maar ook gebruikt kan worden om andere zaken bij te lichten zoals je banden/wielen als je in het donker eens een band moet verwisselen. Of als je net dat laatste pakje boter maar niet terug kan vinden in die donkere staart (geen idee waarom je een pakje boter in je fiets zou hebben liggen, laat staan meerdere.... ik weet ook niet waarom ik 'pakje boter' gebruikt heb)

Maar toch miste ik nog wel iets. Dat mooie looplampje laat ik liever gewoon op z'n plek zitten omdat ik anders weer met die snoeren moet gaan hannesen.
Maar vorige week zag ik iets fraais. Osram levert de zogenaamde 'LED Stixx'. Het betreft een buisvormige aluminium behuizing met daarin 4 witte LEDs die naar de zijkant uitstralen. In één uiteinde zit een aan-uit-knop. Aan de andere kant zit een schroefdopje om het ding open te kunnen maken en de 3 AAA-batterijen ten tonele te brengen mocht je ze moeten vervangen. Verder zit in dat uiteinde ook een magneet waarmee je het ding onder aan een ijzeren ding kan hangen. Ook is meegeleverd een voet waarop hij kan staan of waarin je hem kan klemmen als je die voet tegen een oppervlak hebt gekleefd.


Hoewel ik zelf veel ervaring heb met LEDs etc. ben ik soms ook liever lui dan moe. Dit ding leek me een prachtig apparaatje om als interieurverlichting te gaan gebruiken.

Eenmaal gekocht heb ik hem voorzien van wat zelfklevend klittenband.
De Quest heb ik, op de rand tussen onderbak en bovenkant, ook voorzien van klittenband. Dat wilde overigens niet goed kleven. Daar zal ik nog met wat schuurpapier en lijm bij moeten om het wel goed te laten hechten.
Maar goed, klittenband op de rand links van het instapgat. Vervolgens de buisvormige behuizing op het klittenband gedrukt met de aan/uit-knop naar voren gericht.
Het levert mooi licht op wat ook nog aardig wat schijnsel in de staart weet te krijgen.


woensdag 9 december 2009

Getik?

Vandaag hoorde ik getik ergens achter me in bochten naar links. Het geluid leek rechtsachter te zitten. Verder had ik het idee dat het getik gelijk op ging met het draaien van het achterwiel. Maar echt testen kon ik het niet want ik hoorde het te laat maar had ook nog eens m'n twee dochtertjes mee; de ene op schoot, de ander op haar eigen fietsje naast Quemo.

Vanavond heb ik nog een keer een poging gedaan om te achterhalen wat de oorzaak was van het getik. Mijn eerste gok was een gebroken spaak. Dus heb ik alle spaken gecontroleerd maar geen een was gebroken. Toen heb ik nog een blokje om gereden waarbij ik getracht heb het geluid weer te horen maar dat is niet gelukt.

Ik weet dus nog niet wat het is/was.

dinsdag 8 december 2009

Spaakbreuk LV5 en buschauffeurs

Vanmorgen op de heenweg naar het werk heb ik weer eens te maken gehad met een boze buschauffeur. De man meende vermoedelijk dat ik niet op de rijbaan thuishoorde aan z'n gedrag te merken: Snel van achteren naderen, kort achter me gaan rijden, groot licht op, daarna inhalen en wat vroegtijdig weer naar rechts gaan (tja, dat krijg je met diverse vluchtheuvels tussen de twee rijbanen in...)

Die inhaalactie had ook bar weinig nut want goed en wel ingehaald moest hij alweer vaart eruit halen voor de volgende bushalte, waar ik hem dus weer 'vrolijk' voorbij reed.

Het moment dat ik voor een buschauffeur van de rijbaan het fietspad op ga, is niet eerder dan dat zijzelf zich netjes houden aan de 30 km/h in m'n woonstraat, dat ze netjes voorrang verlenen aan fietsers van rechts, dat ze geen fietsers snijden bij het uitvoegen naar de busopstapplekken, etc.

Verder merkte ik aan m'n remmen dat er weer een spaak gebroken was. Het remmen voelde aan de linkerkant wat haperig. Niet veel maar wel voelbaar. Op het werk heb ik in een tussenuur maar even de spaken gecontroleerd. En jawel. de 5e spaak van het linker voorwiel is gebroken. Die heb ik vervolgens binnen vervangen. Heerlijk warm en droog. Dat is heel wat beter dan in m'n eigen donkere garage of buiten met al dat gemiezer en die regen.

Verder nog even wat over gisteren. Toen ik m'n dochter ophaalde van de BSO, kwam een man met mij het schoolplein oprijden en sprak me aan. Hij had me al heel wat vaker zien fietsen maar dat ging dermate vlot, dat een gesprek aanknopen geen mogelijkheid was. Nu hij me langzaam zag fietsen en ik een 'eindbestemming' had bereikt, had hij z'n kans schoon gezien. De prijs en waar je ze kan kopen wilde hij graag weten. Wie weet een velomobielaspirant?

De statistieken van de vervangen spaken (met ringetjes):

Rechter voorwiel:
1 spaak met 2 messing ringetjes

Linker voorwiel:
1 spaak met 4 messing ringetjes
4 spaken met 3 messing ringetjes

Kilometerstand: 6164

dinsdag 1 december 2009

Grote boze automobilist met bijrijder en Streetview

Vandaag had ik weer eens te maken met een grote boze automobilist die op de terugweg van werk naar huis achter me reed in Hattemerbroek. Onder de A50 zet ik m'n richtingaanwijzer aan ten teken dat ik even later de rijbaan zal verlaten. Vlak voor het moment dat ik daadwerkelijk naar het fietspad ga, begint de auto achter me hevig te claxonneren. Kan ik ook en doe ijverig met hem mee. Als de auto me inhaalt kijkt de bijrijder met vlammende ogen in mijn richting en gebaart wat met z'n armen.
Of ze nou niet weten dat ik daar mag rijden of dat ze gewoon vinden dat ik het niet mag, ook al mag ik het wel, ik weet het niet maar vriendelijk waren ze niet.

In Zwolle haal ik het stel (in de donkere/zwarte Astra Stationwagon) ter hoogte van de Veerallee weer in. Bij de verkeerslichten waar je rechtsaf naar het station kan, komen ze me voorbij rijden en slaan rechtsaf. De bijrijder hangt uit het raam en brult iets om m'n aandacht te trekken. De claxon wordt weer gebruikt. Ik toeter maar weer even terug om te laten horen dat ook ik herrie kan maken. Ik krijg de vinger en groet hem vriendelijk op de 'Mr. Bean goes to America' terug. De bijrijder brult nog iets van 'Mot je wat' en trekt stoer een paar keer met z'n hoofd naar achteren van 'kom maar op'. Held.......

Maar vanavond wordt m'n dag weer goed gemaakt. Op internet lees ik dat ik inderdaad gespot ben door Google Streetview. 16 juli 2009 schreef ik er al over op m'n weblog. Maar nu staan de beelden dus ook online.

Hier een voorbeeld.




zaterdag 28 november 2009

Volgende spaak LV4 en wielmagneetje

In verband met het schuim van gisteren heb ik vandaag m'n ketting en aandrijving maar eens bekeken. Er was geen water zichtbaar op de ketting. Toch heb ik de ketting maar even 2x door een schone droge doek gehaald.

Omdat ik m'n fiets toch aan het inspecteren was, heb ik ook de spaken maar even gecontroleerd. En het was weer bingo bij het linker voorwiel. De 4e spaak was nu gebroken. De vorige 3 waren op een rij, de nieuwe gebroken spaak zat tegenover de eerder gebroken spaken. Wel betreft het weer een spaak van 'dezelfde soort'.

Na plaatsen van de spaak heb ik het wiel weer gericht met behulp van een wascokrijtje die op de velg aangeeft waar een breedteslag in het wiel zit. Dat werkt enorm vlot en handig; dat is een blijvertje.

Ook bedacht ik me dat de fietscomputer soms geen snelheid aangeeft in strakke bochten naar rechts. Het wiel vervormt dan (mogelijk door de gebroken spaak?) net teveel waardoor de fietscomputersensor de magneet niet meer registreert; die komt dan blijkbaar net te ver van sensor af. Gelukkig had ik de magneet op een spaak geplaatst die niet het dichtst bij de sensor zit en was er nog wat ruimte tussen sensor en magneet. De magneet heb ik nu een spaak verplaatst zodat hij een spaakdikte dichter bij de sensor komt. Hopelijk blijft m'n teller nu netjes werken, ook in forse bochten naar rechts.

De statistieken van de vervangen spaken (met ringetjes):

Rechter voorwiel:
1 spaak met 2 messing ringetjes

Linker voorwiel:
1 spaak met 4 messing ringetjes
3 spaken met 3 messing ringetjes

Kilometerstand: 5966

vrijdag 27 november 2009

Dat doen we dus niet nog een keer....



Er komt een serie 'frisparty's' in Wezep voor middelbare scholieren. Het gaat om feestjes zonder alcohol. Binnenkort is een party met het thema 'ice'. Als voorproefje werd het schoolplein van het Agnieten College in Wezep vol met 'feest'schuim gezet om een winters tafereeltje te maken wat past bij het thema.

Ik kon de verleiding niet weerstaan om door de laag 'sneeuw' te fietsen. Maar zoals de titel zegt: dat doen we dus niet nog een keer.....

zondag 15 november 2009

Spaakbreuk LV3 en nieuwe Kojak

Afgelopen week voelde ik m'n fiets weer wat vreemd gedragen in bochten. Ik ben zelfs een keer uitgestapt om m'n banden te controleren op een mogelijk lek. Maar geen lek, dus moet het wel een spaakbreuk zijn. Een latere controle gaf duidelijkheid. Linksvoor was weer een spaak gebroken.

Vandaag heb ik hem vervangen. Het betrof weer een oude spaak. De eerdere twee vervangen spaken (met ringetjes) zaten nog netjes op hun plek.

Het valt me enorm mee hoe vlot je deze spaken kan vervangen zonder het wiel te hoeven demonteren. Het is eigenlijk een koud kunstje. Zelfs het netjes richting stelt geen fluit voor. Omdat de wielkasten van de Quest maar weinig ruimte hebben, zit je met de wielkasten al vrij dicht bij de velg. Met behulp van een wasco-krijtje markeer ik even snel waar de oneffenheid zit door eerst het wiel een zwiep te geven en dan langzaam met het krijtje richting de velg te bewegen waarbij ik m'n handen steun op de wielkast. Zo kan ik zeer nauwkeurig langzam richting de velg gaan tot het krijtje net de draaiende velg raakt. Als ik het wiel dan weer stil zet, zie ik op de plek waar wat aan het spaken moet gebeuren een mooi gekleurd streepje.

De statistieken van de vervangen spaken (met ringetjes):

Rechter voorwiel:
één spaak vervangen en voorzien van 2 messing ringetjes

Linker voorwiel:
drie spaken vervangen. Twee hebben 3 messing ringetjes, de ander heeft 4 messing ringetjes.

Verder heb ik de losgehaalde buitenband maar even gecontroleerd op binnengedrongen steentjes. Maar heel ver met controleren ben ik niet gekomen omdat de band aan vervanging toe was. Op een paar plekken kwam het canvas door de rijlaag heen.
Dus heb ik een nieuwe band om het linker voorwiel gedaan. Dit was tevens de laatste die ik op voorraad had. Het wordt dus tijd voor een ritje naar Dronten om wat nieuwe banden te halen en direct wat nieuwe spaken want ik moet er nog een flink aantal vervangen maar daarvoor heb ik er niet genoeg meer op voorraad.

Kilometerstand: 5649

maandag 9 november 2009

Grote boze automobilisten en ook wel vrolijke mensen

Of het ligt aan de tijd van het jaar, ik weet het niet maar de laatste tijd lijkt m'n fiets meer aandacht te trekken en uit te nodigen tot commentaar.

Complimenten en geïnteresseerde vragen komen op me af vanuit verschillende mensen. Schilders bij de opvang van m'n jongste dochter, schilders op het werk, mensen onderweg en nog wat meer. Maar mijn aanwezigheid op de rijbaan wordt toch niet door iedereen op prijs gesteld. Afgelopen vrijdag een soort Paulus de Boskabouter met grijze baard en al in een witte bestelwagen die me tegen kwam en hoofd schuddend voorbij reed terwijl hij me strak in de ogen aankeek. Vanmiddag een werkersbusje die luid claxonnerend achterop kwam en dicht achter me ging rijden. Bij een rotonde neem ik meer afstand omdat ik een rotonde vlotter kan nemen maar even later vond hij het weer nodig om m'n fiets van dichtbij te bekijken. Hij heeft vanwege z'n gedrag nog 200 meter langer mogen doen omdat ik wat vlotjes m'n normale stukje naar het fietspad iets te vlot voorbij reed omdat ik m'n hoofd bij andere dingen had.

Doe mij toch maar het geïnteresseerde slag mensen.

zaterdag 7 november 2009

Computers en weer knipperellende

Op het werk worden computers van werkplekken vervangen. De oude PC's (Compaq Evo P4's) mogen we meenemen als we dat willen. Ik heb twee stuks gevraagd. En die moesten natuurlijk mee naar huis.
Een collega had er ook twee gevraagd maar zat met het probleem hoe hij ze mee naar huis kon krijgen met de fiets. Voor mij totaal geen probleem. Die kleine systeemkasten van de Evo's gaan zonder problemen in de Quest. Ik kon zelfs beide kasten in één keer meenemen. De ene stond wel deels naast me waardoor ik m'n linker arm niet helemaal normaal kon houden maar goed genoeg om gewoon lekker door te rijden.

Alleen om de computers in de Quest te kunnen zetten, moest ik wel eerst weer de fietspomp ophangen in de staart. Gelukkig is dat een kwestie van twee klittenbandjes vastmaken.

Onderweg begonnen de LEDjes van de richtingaanwijzers op het dashboard weer raar te doen. Als ik links inschakelde, ging rechts ook zwak meeknipperen. Ik begin zo langzamerhand toch de indruk te krijgen dat de pomp de oorzaak is en dat die tegen de stekkers in de staart drukt.

Thuis aangekomen ben ik wat beter aan het kijken gegaan wat er allemaal wel/niet werkte aan de richtingaanwijzers. Foute acties van de richtingaanwijzers aan de buitenkant heb ik gelukkig niet gezien. Het lijkt er dus op dat het probleem zich nu alleen op het dashboard voordoet. Dat vind ik niet zo'n groot probleem.

Maar ik houd het in de gaten want als het wel aan de buitenkant zichtgbaar wordt, dan is dat niet veilig. Maar nu moet ik maar weer eens gaan nadenken/puzzelen waar het probleem nu nog kan zitten. Tja, wellicht de twee diodes die ik nog NIET in de staart gesoldeerd heb, alleen had het euvel dan ook aan de staart zichtbaar moeten zijn volgens mij, dan had daar wel aan beide kanten de boel moeten knipperen en dat gebeurde dus niet.

Toch maar weer even nadenken dus.

zaterdag 31 oktober 2009

Meer spaakbreuk LV1 en LV2

Gisteren had ik de indruk dat er iets mis was met de besturing van m'n fiets. Het voelde niet aan zoals het hoort. Ik dacht eerst aan een lekke band maar dat voelt toch net even anders. Verder voelde ik tijdens het remmen dat dat niet geleidelijk ving maar meer iets wat op ABS leek. Thuis aangekomen heb ik m'n spaken gecontroleerd. Links voelde ik een gebroken spaak, rechts niet.

Vandaag heb ik de Quest op z'n kant gelegd om de gebroken spaak te vervangen. Maar om de één of andere manier zag het er wat anders uit dan 2 weken geleden toen bij VM.nl de gebroken spaak vervangen was.

Ik ging op zoek naar de gebroken spaak en dat hoeft gelukkig niet lang te duren. Maar ineens zag ik nog een tweede gebroken spaak.
Ik ben op zoek gegaan naar de eerder vervangen spaak met de twee ringetjes achter de kop. Maar tot m'n stomme verbazing kon ik die niet vinden. Zou één van de twee gebroken spaken dan de nieuwe spaak zijn? Zou kunnen want ik heb twee messing ringetjes laten monteren terwijl ik met de Versatile telkens twee stalen ringetjes geplaatst had en die laatste zijn dikker.

Ik heb daarom nu één spaak voorzien van 3 messing ringetjes en de andere van 4 messing ringetjes. Dat past nog probleemloos door de flens dus zal ook 4 niet teveel zijn.

Omdat de Quest toch op z'n kant lag en ik alle spullen voor het vervangen van spaken klaar had liggen, heb ik het andere wiel ook nog maar eens geïnspecteerd voor de zekerheid.
Toen werd het ineens duidelijk waarom alles er anders uit zag dan 2 weken geleden bij Velomobiel.nl. Ik heb nu twee spaken aan het LINKER wiel vervangen terwijl 2 weken geleden het gebeurd is aan het RECHTER wiel. Daar zag ik dus een spaak met twee ringetjes achter de kop.

Mijn vorige weblog had ik voorzien van statistieken over lekke banden. Deze weblog heeft dat ook al maar daar gaat ook een stukje over spaakbreuk bij komen. Omdat ik bij m'n vorige fiets ook heel wat spaakbreuk heb gehad, en ik op een gegeven moment een beetje de tel ben kwijt geraakt, ga ik het nu wat beter aanpakken. Dus:

Rechter voorwiel:
één spaak vervangen en voorzien van 2 messing ringetjes

Linker voorwiel:
twee spaken vervangen. Één heeft 3 messing ringetjes, de ander heeft 4 messing ringetjes.

donderdag 29 oktober 2009

Weer zo'n dag dat je zegt....

Het begon vanmorgen vlak bij huis. Op het voetpad, aangrenzend aan het fietspad, loopt een man met hond. Geen probleem op zich. Ware het niet dat het beest niet aangelijnd was. Hoeft ook geen probleem te zijn. Alleen in dit geval wel omdat het beest niet de neiging had om netjes naast het baasje te blijven lopen. Toen ik eraan kwam, zwalkte het beest wat heen en weer over het fietspad. Om het onnozele dier van de nog veel onnozelere eigenaar niet te rammen, moest ik afremmen. Dit ging gepaard met wat gemopper van mijn kant. Maar dat mag natuurlijk niet want ik kreeg direct een grote bek van de ineens heel wat alertere eigenaar van de hond.

Verder nog last gehad van spookrijdende fietsers. Maar goed, die konden er weinig aan doen want ze moesten dat volgens de borden bij de wegwerkzaamheden.

Om niet tegen al het spookrijdende volk in te hoeven rijden, ben ik wat eerder de rijbaan op gegaan. En dat bleek geen overbodige luxe. Niet vanwege de tegenliggers maar vanwege een auto die z'n trailer zonodig op het fietspad moest parkeren.

Verder nog een auto die wat ver over de haaietanden stil stond bij een rotonde. En niet te vergeten een paar fietsers die haaietanden gewoon negeerden en daarmee toch even wat dichter bij mij in de buurt kwamen dan verwacht.

Ook ben ik vanavond nog even naar de stad geweest voor een boodschap. Vlak bij huis moet ik een weg oversteken. Van links komen twee witte lichten aanrijden maar er klopt iets niet. Ik zie ook rood. Blijkt het een auto te zijn die achteruit rijdt met een enorme vaart. Voorrang verlenen aan het fietspad van rechts is voor menig automobilist al lastig maar een automobilist die een bijzondere verrichting uitvoert lijkt er al helemaal geen trek in te hebben. Of nee, dat is het niet: de man kijkt over z'n rechter schouder naar achteren en ziet daarmee dus totáál niet dat er wat van zijn 'linkerkant' komt. Lastig verhaal zo, met dat links en rechts als hij achteruit rijdt maar ik hoop dat de strekking van het verhaal duidelijk is.
Waarom weet ik niet maar de auto stopte ook nog eens dwars voor het fietspad. Gewoon recht oversteken was er dus niet bij.

Maar toch nog even wat leuks. De slagbomen onder aan de Twistvlietbrug bij Holtenbroek zijn weer in werking gesteld. Naast de slagbomen liggen wel fietsstroken maar breed zijn ze niet en er zitten twee slingertjes in. Als er al fietsen rijden is inhalen geen mogelijkheid. Maar geen nood: de Quest past er met dakje en al gewoon onderdoor :D

dinsdag 27 oktober 2009

Fietspad met split of toch niet?

Onlangs schreef ik over een mooi, nieuw, glad fietspad welke 'vernield' is met een laag split.

Een deel van het nieuwe fietspad is onlangs weggehaald in verband met de aanleg van een rotonde. De bouw van de rotonde vordert al aardig. Aan de ene kant ligt het fietspad er al. Tot m'n stomme verbazing betreft het géén zwart asfalt, geen zwart asfalt met split, geen asfalt met rode deklaag maar rood asfalt!

En zoals bekend, het rode asfalt rijdt heerlijk. Helaas gaat het rode asfalt over in het asfalt met split. Direct voel je het remmen en vooral meer trillen. Maar dat is ook al bekend, dat split minder comfort geeft.

Wat is de reden van het rode asfalt? Andere man bij de gemeente? Andere aannemer? Misschien dezelfde man bij de gemeente maar dat hij toch wat gedaan heeft met m'n commentaar? Ik weet het niet. Maar rood asfalt is nu in ieder geval ook bekend bij Gemeente Oldebroek.

vrijdag 23 oktober 2009

Fietscomputersensor

De magneet in m'n linker voorwiel had nogal eens de neiging om tegen de sensor aan de veerpoot te tikken. Zoiets vind ik bloedje irritant tijdens het rijden, dat getik de hele tijd.

Met enige regelmaat heb ik daarom de sensor weer wat van het wiel afgedraaid zodat het getik weer over was. Maar telkens kwam het getik weer terug.
De oorzaak leek te liggen in de remmen. Tijdens het remmen beweegt de remkabel een beetje. Ik vermoed dat die bewegende remkabel soms de sensor richting het wiel drukte.

De sensor heb ik daarom vervangen. Van aluminium U-profiel heb ik een houdertje gemaakt.
Aan de linker- en rechterkant van de onderkant van de U heb ik sleuven gemaakt waar tie-wraps doorheen kunnen. Een nieuw reedcontactje heb ik voorzien van twee kabeltjes. Het reedcontactje heb ik vervolgens in het U-profiel geplaatst en vastgezet met tweecomponentenlijm door het hele U-profiel vol te laten lopen. Dit levert een lekker robuuste constructie op.

Helaas heb ik wel een dik stuk rubber moeten gebruiken tussen sensor en veerpoot om de afstand tussen magneet en sensor kleiner te maken.
Ik had natuurlijk de sensor meer richting de as van het wiel kunnen monteren omdat de spaken daar dichter bij de veerpoot komen. Alleen komt de magneet dan weer te dicht langs het lange dwarsstuk van de veerpoot waar de stuurstangen aan vast zitten.

Ik zie wel of dit beter gaat bevallen.

dinsdag 20 oktober 2009

Knipperlichtproblemen aangepakt

Vandaag heb ik de rechter dashboarddoos uit de fiets gehaald om het laadpunt te vervangen door een nieuwe. De stekker die in de doos gemonteerd zat, maakte vanbninen slecht contact. Nu ik de nieuwe erin heb zitten, maakt het laadsnoer weer goed contact. Dat is 1 probleem opgelost.

Ten tweede heb ik de schakelaar om te wisselen tussen 'dot' en 'bar' van de accu-indicatoren vervangen. Die maakte vanbinnen ook niet goed contact meer. Niet problematisch op zich omdat ik die schakelaar toch nagenoeg nooit gebruik, maar het hoort niet zo dus ook dat opgelost. In het proces van testen heb ik wel een keer de polariteit omgewisseld met als gevolg 2 kapotte IC's van de accu-indicator. Gelukkig had ik de oude doos nog liggen met daarin twee werkende IC's. Die heb ik daarom maar getransplanteerd. Vanmiddag maar weer twee stuks ophalen om ook de oude reservedoos weer werkend te maken.

Ook heb ik, zoals in eerdere berichten gezegd, wat diodes aangebracht. Dit wilde ik op 4 plekken doen, 2 in de neusdoos (1 voor links en 1 voor rechts) en 2 ergens voor de achterknipperlichten.
Het meest elegant zou zijn om het in de staartdoos te doen. Alleen moet ik daarvoor de top eraf halen en daar heb ik geen trek in. Daarom heb ik ze geplaatst in de centraaldoos voor op de linker wielkast. Dat was tevens de doos waar de oorzaak leek te zitten van de knipperlichtproblemen.

Toen ik de doos opendraaide, zag ik dat bij één van de verdachte stekkers een contact met bruine draad en een contact met paarse draad wel héél dicht bij elkaar zaten. Zodanig dicht dat trillingen van de fiets mogelijk sluiting zouden kunnen maken. Het betreft hier een contact van de éne voedingskant van de knipperlichten en de voeding van de markeringslichten. Ik heb tijdens het maken van de installatie alle stekkers voorzien van smeltlijm tussen de contacten zodat kortsluiting niet mogelijk zou zijn maar op die plek zat geen lijm.

Of dat de oorzaak is geweest van het probleem, dat weet ik niet maar ik sluit het niet uit.

De diodes heb ik geplaatst in de laatstgenoemde centraaldoos. Na aanbrengen heb ik de installatie nog een keer getest. Dat werkte goed. Na lostrekken van de voedingsstekker naar de staart, viel de spanning in de staart netjes weg. De massa kan nu dus niet meer gemaakt worden via de richtingaanwijzers.

Misschien moet ik in de neusdoos ook nog die diodes plaatsen maar dat laat ik even achterwege. Eerst maar eens zien of ik met de huidige handelingen de problemen heb opgelost.

maandag 19 oktober 2009

Retourtje Dronten

Vanmorgen ben ik naar Dronten gereden om wat dingen te laten doen aan m'n fiets.

De gebroken spaak is vervangen. Nu kan ik zelf ook wel een spaak vervangen maar omdat het bij de Quest toch heel wat lastiger is omdat het wiel niet even van de as gehaald kan worden door simpelweg de asbout los te draaien. Dat is heerlijk simpel knutselen aan het wiel. Maar bij de Quest moet je heel wat werk verrichten om het wiel eruit te krijgen.

Maar wat blijkt: de gebroken spaak kon gewoon geplaatst worden zonder het wiel te demonteren. Mooi om te weten voor een eventueel volgende keer (die vast gaat komen). Dit heeft me énorm veel werk gescheeld want ik had het hele wiel gedemonteerd. Bij een volgende spaakbreuk weet ik dus hoe te handelen. De spaak heb ik trouwens wel laten voorzien van 2 vulringetjes achter de kop.

Ik had het in de planning een nieuw stel spaken mee te nemen omdat ik meende dat de Quest andere spaken heeft dan de Versatile. Van de Versatile heb ik namelijk nog wat reservespaken liggen. Maar beide fietsen hebben dezelfde naaf, dezelfde velg en ook dezelfde spaken. Een nieuwe setje spaken meenemen was dus niet nodig. Wel heb ik een nieuwe remschakelaar gekocht voor reserve.

Verder heb ik de achtervering aan laten passen. Blijkbaar kan je de vering verder omlaag schroeven. Dat wist ik dus niet. Weer wat geleerd. Maar de lengte is niet versteld. Wel hebben ze de achterveer wat zwaarder gemaakt. Ik heb een korter blauw deel en meer van het stuggere rood. Ik ben benieuwd hoe dat gaat bevallen.

zondag 18 oktober 2009

Richtingaanwijzerperikelen, vreemde zaken

Waar moet ik zoeken voor de problemen met de richtingaanwijzers? In een reactie op mijn vorige bericht staat vocht genoemd als mogelijke oorzaak van m'n probleem. Zou best kunnen. Alleen moet het dan om condensvocht gaan. Condens zelf is niet geleidend. Dus moet er dan ook nog genoeg vuiligheid in de vorm van zouten aan te pas komen om voldoende geleiding te krijgen zodat alle 4 knipperlichten tegelijk op volle sterkte oplichten. Hoewel ik het niet uitsluit, denk ik niet dat vocht mijn probleem is.

Ik zet even een paar dingen op een rij. Het probleem lijkt zich voor te doen in stekkerverbindingen. Zojuist heb ik nog wat geprutst aan 4 stekkers waarvan 1 afgelopen zomer de oorzaak leek te zijn. Toen was het droog weer en kan ik vocht dus eigenlijk uitsluiten als oorzaak destijds. En omdat ik toen niets gewijzigd heb en 'op goed geluk' verder ben gereden zonder zeker te zijn van de oorzaak, denk ik dat hetzelfde probleem ook nu nog speelt.

Bij het prutsen aan de stekkers kon ik een deel van het probleem reproduceren door een bepaalde stekker los te trekken. Daarbij gingen beide voorknippers oplichten op de maat van de clignoteur. Deze stekker is een voedingsstekker. Deze stekker is 3 aderig en heeft de volgende 3 functies: 1) constante voeding vanaf de accu 2) geschakelde voeding vanaf de accu met het contactslot en 3) massa.

Als ik de voedingsstekker naar de staart eruit trek, dan blijft achter normaal knipperen. Dat is qua voeding niet vreemd omdat de 'knippervoeding' via twee aders van het andere soort stekker (met 8 polen voor voeding van remlicht, achterlicht, mistlicht en richtingaanwijzers). Maar het is dus apart dat achter blijft werken want de massa is weg (tenzij ik anders gesoldeerd heb dan in m'n schema staat, maar dat heb ik volgens mij niet gedaan). Er lopen bij lostrekken van de ene stekker nog maar 4 draden naar de staart:
1) linker knippervoeding
2) rechter knippervoeding
3) achterlichtvoeding1
4) achterlichtvoeding2

En méér niet bij mijn weten. Op de één of andere manier gaat er dus tòch een stroom lopen terwijl er niet eens een massa is.

De voorrichtingaanwijzers gaan bij lostrekken van die voedingsstekker (met ook massa) naar het achterlicht wel vreemd doen. Beiden lichten tegelijk op met normale helderheid maar zodra ze uit horen te gaan, krijgen ze toch nog een beetje voeding en blijven ze dus oplichten.

Ik krijg sterk de indruk dat het een massaprobleem is maar waar, weet ik niet.

Hoe kan het dat m'n achterlicht en richtingaanwijzers achter blijven werken als er geen massa is?
Hoe kan het dat het ontbreken van massa naar de staart, er een probleem ontstaat bij de richtingaanwijzers in de neus terwijl die wel gewoon massa hebben?

[edit]

Goed, ik denk wat verder te zijn en misbruik m'n weblog even om m'n gedachten op papier te zetten.
Eerst dacht ik dat het niet mogelijk was dat de massa via de ongebruikte richtingaanwijzer kan gaan omdat het een Luxeon is, en dat is gewoon een lichtgevende diode. De diode laat maar in één richting stroom door en kan zodoende dus niet als massa gaan fungeren omdat stroom niet in die richting wil. Maar ik heb de Luxeons van de richtingaanwijzers niet rechtstreeks in de stroomkring opgenomen met een LM317 maar met behulp van een efficiënt geval. Hoe die elektronica er vanbinnen uit ziet, weet ik niet maar ik meen dat die elektronica niet kieskeurig is qua + en - en kan dus mogelijk wel stroom doorlaten in de omgekeerde richting waarbij de massa daar dus langs kan plaatsvinden.
Dan nog kan ik het niet goed volgen want die draad zal toch ergens uit moeten komen en dat is op twéé plekken: bij de alarmlichtschakelaar en bij de richtingaanwijzerschakelaar. En als het alarmlicht niet aan staat, komt de draad daar dus op niets uit en datzelfde geldt voor de richtingaanwijzerschakelaar.
Maar in de neus van de fiets zit natuurlijk óók een Luxeon die dezelfde voedingsdraad heeft (die dus speelt voor massa). Die Luxeon heeft echter wèl een massadraad.

Dit verklaart nog altijd niet waarom soms alle 4 knipperlichten aangaan als het euvel optreedt maar bovenstaand verhaal zou mogelijk wel een zetje in de juiste richting kunnen zijn bij het vinden van de oorzaak.

Ik denk dat het verstandig is dat ik de richtingaanwijzers allemaal een diode ga geven zodat:
1) de massa zeker niet via een voedingsdraad kan plaatsvinden
2) ik daarmee mogelijk gemakkelijker de oorzaak kan vinden omdat dan éérder bepaale lichtgen niet zullen oplichten waaruit bepaalde conclusies getrokken kunnen worden.

Wat is vervelender dan niet werkende elektronica?

Mijn weekje vakantie is aangebroken. Dus kan ik me deze week storten op het richtingaanwijzerprobleem. Gisteren had ik geen tijd en was 's avonds pas laat thuis. Ik moest in de garage zijn en heb voor de gein nog eens m'n richtingaanwijzers aangezet. En helaas, ja helaas, deed de boel het weer goed!

Niet werkende elektronica is vervelend. Maar vervelender is het als het een euvel is wat soms wel en soms niet optreedt. Om een euvel te vinden, is het wel zo fijn dat het gewoon echt NIET werkt en niet soms wel/soms niet. Ik zie komende week wel of het euvel zich weer voordoet of niet. Maar je zal zien dat het euvel natuurlijk weer de kop opsteekt als het me niet uitkomt en ik geen tijd heb om de fiets binnenstebuiten te keren.

donderdag 15 oktober 2009

Richtingaanwijzerperikelen

Vanmorgen zag ik aan m'n richtingaanwijzerindicators dat er weer iets niet helemaal in orde is met m'n richtinaanwijzers. Hoewel ik richting aangaf naar één kant, begonnen beide kanten op te lichten. Dat is natuurlijk niet de bedoeling tenzij je hem op het alarmlicht wil zetten. Maar tijdens het rijden is dat doorgaans niet echt het idee.

Onderweg ben ik gestop en heb de stekkers maar eens aangedrukt. Dat heeft een flinke tijd geleden ook geholpen toen ik hetzelfde euvel had onderweg naar Apeldoorn. Nu hielp het een beetje.

Ik heb de indruk dat de centraaldoos op de voorkant van de linker wielkast de oorzaak is. En of het nou ligt aan de stekkerverbinding of aan het soldeerwerk, dat weet ik nog niet. Dat zal ik volgende week maar eens gaan uitzoeken.

M'n to-do-lijstje:
- Rechter voorwiel van nieuwe spaak laten voorzien met ringetjes achter het kopje
- Accu-indicator-schakelaar opnieuw solderen (of anders het euvel zoeken)
- Stekker van het laadpunt vervangen want die maakt niet goed contact meer
- Richtingaanwijzerperikelen oplossen
- Velomobiel.nl laten kijken naar m'n achtervering
- Reserveschakelaar voor rem kopen
- Reservespaken kopen

Ben ik nog wat vergeten?

Adrenaline of iets anders?

Of het nou adrenaline was of..... ik weet het niet maar wel weet ik dat ik van het werk naar huis vertrok en het gevoel had dat 38 tot 40 km/h voldoende snel was voor m'n conditie van vandaag. Maar toen ik op een gegeven moment op m'n teller keek, zag ik toch echt 45 km/h staan.

Maar nog een keer, was het nou adrenaline of was het de, ehm...., slipstream aan de voorkant van die auto die zo ongeveer aanhanger van mij wilde spelen?
Toen ik op de rijbaan reed, kwam er dus op een gegeven moment een auto wel héél dicht achter me rijden. Een fietslengte zat er niet tussen. De auto zakte even een meter af om vervolgens weer gas bij te geven en wéér zo dicht achter me te gaan rijden. Ergens tijdens dat gebeuren heb ik m'n mistachterlicht maar even aangezet.
Even later haalde hij in onder luid getoeter en een brullende motor. Dat was dus het moment dat ik op m'n teller keek. Ik heb hem ook even vriendelijk toegetoeterd met het motoralarm die ik z'n hele riedeltje heb laten uitzingen. Meneer reed een x aantal meters voor me en nam er geen genoegen mee en liet z'n remlicht nog even oplichten, zonder effectief af te remmen overigens.

Dit heerschap in z'n (ik meen) donkere Toyota stationwagon zal ik bij een eventueel volgende keer toch proberen bekend te maken bij de politie. Zo'n figuur is een gevaar op de weg.

dinsdag 13 oktober 2009

Beesten

Gisteren reed ik van het werk naar huis. Toen ik op de rijbaan reed, zag ik achter een rechts geparkeerde auto een wit poezenbeest richting de rijbaan sluipen. IJverig keek het beest naar rechts naar naderende auto's en leek de rijbaan op te willen rennen om achter de auto's langs door te kunnen gaan naar de andere kant. Maar dat leek me geen goed plan. Ik zou het beestje dan overhoop gereden hebben. De Quest is blijkbaar dermate stil dat hij me niet aan hoorde komen totdat ik de claxon gebruikte. Verschrikt keek hij naar links en staakte z'n oversteekactie.

Toen ik Hattemerbroek uit was en richting de IJsselbrug ging, zag ik in de verte een hardloopster met twee honden bij zich. Ze liep in mijn richting en op het fietspad aan 'mijn' kant van de weg. Zij liep voor mij gezien aan de rechter kant. Dat zie je voetgangers veel vaker doen, doorgaans om bewust tegen het verkeer in te lopen en zo het verkeer te zien aankomen. Op een éénrichtingsfietspad heeft dat argument geen zin maar dat geeft niet. Ze mag er lopen.
De dame in kwestie had echter twee honden bij zich. Het ene dier liep in de berm naast haar. De andere hond liep aan de andere kant van het fietspad. Allemaal geen probleem als er niemand in de buurt is. Gezien ik nog op twee- tot driehonderd meter afstand was, ook voor mij geen probleem. Alleen toen ik dichterbij kwam en dichterbij en nog dichterbij, zag ik verder weinig aanstalten van de dame om haar ene hond dichter bij zich te halen. Het dier was wel aangelijnd. Eenmaal vlak bij haar deed ze nog geen poging en ben ik maar deels de berm in gedoken. De volgende keer ga ik dat toch anders aanpakken.... Het was verre van netjes wat ze deed.

donderdag 8 oktober 2009

Eigenwijze fratsen

Quemo begint kuren te krijgen. Versleten band, lekke band, gebroken spaak. Maar vandaag meer ongein.

Niet dramatisch maar niet goed. Ik wilde vandaag even goed de accuspanning bekijken met de accu-indicatoren. Dus heb ik de schakelaar omgezet. Maar de rechter gaf geen sjoechem. Geeft niet, vermoedelijk één draadje los en die is heel snel gevonden als ik de elektronicadoos open trek. Maar daar heb ik nu even geen trek in.

Op de terugweg gaf de rechter accu-indicator helemáál geen brandend LEDje weer. De oorzaak daarvan bleek een lege accu te zijn. Toch vreemd omdat die gisteren nog aan de lading heeft gehangen. Maar gelukkig heb ik twee accu's aan boord dus kon ik zo overswitchen naar de andere.

Ik moest een boodschap doen in de stad. M'n fiets heb ik op het alarm gezet. Maar om de één of andere reden gaat het alarm soms spontaan af enkele seconden na inschakelen. Mogelijk dat dit komt door een te gevoelige afstelling van de naderingssensor. Maar dat is dus ook nog niet helemaal in orde.
Toen ik terug kwam bij m'n fiets wilde de contactsleutel niet vlot in het contact gestoken worden. Maar dat is gelukkig ook snel verholpen. Even wat grafiet erin en dat ging weer soepel.

Maar de accu's die bij de Quest geleverd zijn, ben ik niet te spreken over. De accu's die bij m'n Versatile zaten en ook nog bij V006 zitten, zijn veel beter.
De accu-indicator pak ik een andere keer wel aan. De stelschroef van de sensor zal ik wat minder gevoelig draaien in de hoop dat daarmee het spontane alarm verholpen is. De gebroken spaak en de (in dit bericht niet eerder genoemde) achtervering laat ik in de herfstvakantie naar kijken.

woensdag 7 oktober 2009

Daar gaan we weer: spaakbreuk RV1

Quemo is nu m'n 3e velomobiel. Ik lijk er maar niet aan te ontkomen: spaakbreuk. Met de Alleweder was het vaak raak, met de Versatile ook en nu weer met de Quest.

Bij de Versatile zat het telkens in het linker voorwiel. Nu met de Quest heb ik m'n eerste spaakbreuk te pakken bij het rechter wiel.

Ik had toch al een ritje naar Dronten in de planning in verband met m'n achtervering waar ik wat twijfels bij heb maar dan maak ik direct gebruik van de gelegenheid om m'n wiel van een nieuwe spaak te laten voorzien. Wel zal ik dan een paar ringetjes meenemen die ze achter het kopje van de spaak kunnen steken zodat de kans op spaakbreuk bij die spaak in ieder geval kleiner wordt.

dinsdag 6 oktober 2009

Heb ik daarvoor geplakt en Twistvlietbrug

Vandaag heb ik een lekke band gehad zoals te lezen is in mijn vorige bericht. De buitenband was afgeschreven, de binnenband heb ik geplakt. Maar dat heeft niet veel nut gehad.

Hoewel het lek netjes gedicht lijkt te zijn, gooi ik m'n band toch weg. Er zitten nu twee plakkers op maar ook dat vind ik niet voldoende om een band af te schrijven. Wat dan wel?
Bij het ventiel zitten 3 sneeën in de lengterichting van de band aan weerszijden van het ventiel. Ik heb het nog niet eerder gezien.
Ik ben na het werk bij m'n vaste fietsenzaak geweest en heb het laten zien. De eerste gedachte was dat de band mogelijk verkeerd gemonteerd was geweest maar dan zou je toch meer kreukels/vouwen moeten zien in de band. Bovendien zitten de sneeën in het geplakte ovaaltje waarin het ventiel zit.
Ik heb onder garantie een nieuwe binnenband meegekregen. Mocht ik de oorzaak vinden in de velg, dan moet ik alsnog de band betalen (begrijpelijk).

Verder is de weg tussen Twistvlietpad en Twistvlietbrug (mogelijk is het daar al het Twistvlietpad zelf) open gesteld. Eerst liep de weg vanaf de brug via een slinger naar het Twistvlietpad maar nu is de weg vanaf en naar de brug helemaal recht getrokken. Ik heb het een paar berichten geleden al genoemd. Helaas hebben ze het fietspad en de busbaan niet in de voorrang gesteld. Jammer....

Lek 3

4922 kilometer op de teller. Ik rijd langs de Willemsvaart en ga linksaf de Ruiterlaan op. Ik voel m'n fiets wat dweilen in de bocht. Nog een paar keer heen en weer sturen en het is duidelijk: de rechter voorband is lek.

Een eindje verderop stop ik op een parkeervak voor auto's en verwissel m'n band. Heerlijk om een complete set binnen- en buitenband in m'n fiets te hebben liggen. Gewoon de set eraf en een nieuwe set erom. Band oppompen met de normale vloerpomp die je ook met gemak wegdrukt in een velomobiel. Dan nog even de spullen weer in de fiets wegdrukken en rijden maar.

Onderweg zie ik op de Zuiderzeestraatweg nog iemand met panne. Aan de andere kant van de weg staat een racefietser gebukt met een klein pompje z'n achterband van lucht te voorzien. Ik ken dat maar doe dat met de Quest dus niet meer.

Op het werk heb ik de band geplakt. Er zat een fors stuk glas in m'n band. Te groot om nog op te kunnen lossen met het Super Sealant helaas.
De buitenband is trouwens de prullenbak in gegaan want die was ook versleten tot op het canvas. Veel bescherming bood die dus ook niet meer.

De vorige keer heb ik ook al rechtsvoor vervangen. Dat was met 3800 kilometer. Het lijkt er dus op dat ik rechts een stuk 'slijtser' ben dan links.

De statistieken:
Lek 1: 2358km; Rechtsvoor; gewoon lek
Lek 2: 3032km; Rechtsvoor; vrij 'groot' stukje metaal.
Lek 3: 4922km; Rechtsvoor; groot stuk glas

maandag 5 oktober 2009

Wat ze zeggen: Snelheid

Vandaag heb ik twee opmerkingen gehad over m'n snelheid. Eerst m'n collega op het werk. Ik was hem voorbij gekomen met 'enig' snelheidsverschil. 'Man, hoe hard reed je? 40 ofzo?'. Dat was dus nog wat harder toen ik hem voorbij kwam. M'n teller zei 45 km/h.

Op de terugweg zag ik in Hattemerbroek een rode snorfiets achter me rijden. Het ding heeft me niet bij kunnen houden. Pas in Zwolle bij verkeerslichten kwam een man op rode snorfiets naast me staan. 'Hoe hard rijdt dat ding? Wel 50 ofzo?' 50 km/h heb ik vandaag niet op de teller gehad maar 45 km/h wel. Dus ik gaf hem aan dat ik 40 tot 45 km/h reed. De man vervolgt 'ja, dacht ik wel zoiets want mijne rijdt 42 maar ik kon je niet bijhouden'.

vrijdag 2 oktober 2009

Blij dat ik velomobiel rij

Vanmorgen was nou niet echt geweldig. Thuis ging voor het gevoel zo'n beetje alles mis wat mis kon gaan: zo'n dag dus dat je beter in je nest had kunnen blijven liggen.

Eenmaal in m'n fiets was het niet veel beter. Ik wilde MP3 luisteren maar m'n mobieltje stond om de één of andere reden uit. Dus aangezet. Ik zag het startscherm en poef.... uit. Nog twee vruchteloze pogingen en ik was bang dat er iets defect was. De accu heb ik eruit gehaald en weer erin. Maar het euvel was niet opgelost. Volgende poging was m'n mobieltje aan de voeding van m'n fiets hangen. Maar ook daarbij twee vruchteloze pogingen m'n mobieltje aan te krijgen.
Na een tijdje m'n mobieltje van externe prik te hebben voorzien wilde hij eindelijk aan. De accu was dus blijkbaar volledig leeg. Toch vreemd omdat hij gisteren nog op 70% zat.

Hoe dan ook, ik kon weer fietsen met muziek.

In Hattemerbroek haalde ik een brommer in die even daarvoor stil had gestaan. Ik heb het gered om hem voor te blijven tot de plek waar ik af moest slaan richting m'n werk. In ieder geval toch nog een eerste pluspuntje deze dag: brommers voorblijven is leuk.

Zoals ik de laatste tijd elke dag doe, ga ik in Wezep en Hattemerbroek op de rijbaan, zowel heengaande als teruggaande. Dat irritante fietspad met dat losse split rijdt voor geen meter. De rijbaan gaat een stuk vlotter.
Met 45 km/h ga ik over het asfalt als ik in Hattemerbroek een motorrijder tegenkom die blijkbaar bij een woning aan de linker kant moet zijn. Terwijl hij afremt en z'n draai inzet, kijkt hij naar mij en schudt flauw met z'n hoofd heen en weer. Het deed me wat denken aan een afkeurend hoofdschudden. Tja, zomaar het fietspad opgaan doe ik toch maar niet meer. Ik heb sinds ik op de rijbaan zit, heel wat auto's dwars op het fietspad gezien waar ik anders last van had gehad. Met 40 tot 50 km/h op de rijbaan begint toch echt een stuk veiliger te lijken dan met 30 km/h op het fietspad. Auto's zien me nu aan komen rijden in tegenstelling tot wanneer ik op het fietspad rijd met een lagere snelheid notabene. Qua snijdende inhaalacties en toeteren valt het ook mee. Kortom: ik blijf lekker op de rijbaan.

Hoewel....
Richting het einde van Hattemerbroek staat een file. Of het de typische vrijdagmiddagspits is of een gevolg van de aanrijding op de A28 eerder deze middag, ik weet het niet maar het verkeer rijdt bar langzaam, bumper aan bumper.
Ben ik even blij dat ik velomobiel ben. Ik mag kiezen tussen rijbaan en fietspad. Hoewel de rijbaan m'n voorkeur heeft, waardoor ik dus geen last heb van auto's uit zijwegen, ben ik nu toch het laatste stuk het fietspad opgegaan. Dat gaat heel wat vlotter dan aansluiten in de stroom auto's die misschien 10 km/h rijden.

Over het fietspad gesproken. Grotendeels ligt er split maar bij zijwegen hebben ze een gladde rode slijtlaag aangebracht. Hadden ze dat maar over het héle fietspad gedaan. Dat spul rijdt veel beter dan het split. Maarja, dat zal wel weer te duur zijn geweest. En zwarte fietspaden vinden ze niet duidelijk genoeg.

Als ik in Zwolle onder de IJsselallee doorkom, zie ik rechts van de weg, bij een garage van de Brandweer, heel wat mensen in gele hesjes staan: politie. Een stuk of 14 man sterk stond auto's te controleren. Gezien er geen doorgaand verkeer is bij die brandweergarage, moeten er nog meer agenten betrokken bij zijn geweest dan het dozijn dat bij de garage stond. De auto's moeten toch ook op de één of andere manier van de Veerallee naar de garage geloodst worden. Of het een geplande actie was of dat ze van de gelegenheid (file) gebruik hebben gemaakt, weet ik niet. Mij lieten ze met m'n fietsie gewoon doorrijden.

Verder zijn ze tussen de Twistvlietbrug en het Twistvlietpad aan het werk. De weg vanaf de brug wordt rechtdoor getrokken richting het Twistvlietpad. Ik hoop dat ze dan ook van de gelegenheid gebruik maken om deze belangrijke fietsroute in de voorrang te stellen. We zullen zien.

woensdag 30 september 2009

Associaties

Ik denk dat iedereen bij bepaalde woorden wel een associatie heeft. En dat hoeft niet gelijk te zijn aan die van een ander.

M'n kinderen tracht ik bijvoorbeeld het woord 'raar' niet zo snel in de mond te laten nemen als ze iets zien wat niet geheel gebruikelijk is. Sommige kinderen en sommige ouders hebben het bij mijn fiets bijvoorbeeld over een 'rare' fiets. Maar ik heb de indruk dat de associatie vaak niet echt positief is.

Kijk ik in de Van Dale, dan zie ik staan:
raar bn, bw; -der, -st 1 ongewoon, vreemd 2 zonderling 3 niet goed wijs 4 onpasselijk: ik voel me zo ~


Betekenis 3 en 4 zijn wat minder positief van aard, betekenis 1 en 2 in wezen vrij onschuldig. Maar vaak heb ik de indruk dat een betekenis die hangt tussen 1/2 en 3 vaak bij mensen door het hoofd speelt. Ik kan het verkeerd hebben uiteraard. Hoe dan ook, ik tracht m'n kinderen liever de term 'leuke' te laten gebruiken als ze iets ongewoons zien. Uiteraard moet het dan wel gaan om iets wat in ieder geval niet vervelend is.

Maar hoe zit het met kinderen?

Vandaag stond m'n fiets geparkeerd in de winkelstraat. Ik was bezig met inpakken van m'n fiets toen een stel met kind voorbij kwam lopen.
Kind: 'Kijk, wat een rare auto!'
Vader: 'Dat is geen auto, dat is een fiets'
Kind: 'Wat een rare fiets!'
Het stel liep voorbij en was inmiddels al een meter of 5 gepaseerd terwijl bovenstaand gesprekje plaatsvond. Het kind gooide erachteraan: 'Die wil ik ook hebben!'

Bij kinderen lijkt het woord 'raar' dus meer 'ongewoon/vreemd' te betekenen waarbij er niet per definitie een negatief gevoel speelt. Misschien is het woord 'raar' toch helemaal niet zo 'raar'.

Net Rivella: "Een beetje vreemd maar wel lekker".

zondag 27 september 2009

Afronden achterlichtperikelen

Vanmorgen heb ik de bovenrand van de onderbak van de fiets voorzien van een beetje siliconenkit. Vervolgens heb ik de top er weer opgelegd zodat ik die weer vast kon schroeven.
Maar toen de top er net op lag, bedacht ik me dat ik nog vergeten was om de schuifstekkers van het nieuwe achterlicht te omwikkelen met tape om eventueel kortsluiting te voorkomen. In principe zou er helemaal geen kortsluiting moeten kunnen ontstaan omdat er praktisch geen 'bloot' metaal te zien is, maar toch wel een klein beetje. Ik kon dus twee dingen doen: Top er weer af, siliconenkit verwijderen, tape om de stekkertjes doen, siliconenkit op de rand en de top er weer op. Of ik kon doorgaan en de top vastschroeven. Ik heb toch gekozen voor het laatste. Iets opblazen zal niet zo snel gebeuren omdat ik gebruik maak van stroombronnen voor het achterlicht. Zelfs al zouden de stekkertjes kortsluiting maken, dan zou er een beperkte stroom lopen, afhankelijk van de functie van het achterlicht op dat moment met een maximum van 300 mA als ik remlicht en mistlicht zou gebruiken.

Het vastschroeven ging deze keer véél gemakkelijker dan de eerste keer, toen ik m'n fiets net had. 'Vanzelf' ging het nog net niet. In de neus schroeven valt gewoon vies tegen. Je zit boven je macht te werken en kan eigenlijk maar één arm gebruiken. Maar het is gelukt. Misschien dat de hoogte van de workmate net mooi is om onder te werken. Vorige keer heb ik het gedaan op 3 stoelen. Dat was een stuk lager dan wat ik nu heb gehad. De workmate is dus zeker voor herhaling vatbaar.

Wel is jammer dat ik gisteren in m'n eentje de fiets op de workmate heb getild. Ik heb hierbij 3 kleine beschadigingen aangebracht in het retroreflecterende folie op de zijkant. Vermoedelijk is die plek een beetje te hard langs de gesp van m'n riem gegaan. Daarom heb ik bij het eraf tillen toch maar om hulp gevraagd.

Ik hoop dat ik niet weer de top eraf hoef te halen. Ook al ging het nu veel beter, een leuk klusje wil ik het zeker niet noemen.

zaterdag 26 september 2009

Achterlichtperikelen aanpakken

Vandaag heb ik de Quest op een Workmate gezet, de top eraf geschroefd en het achterlicht maar eens bekeken. Ik schrijf het in één zin maar het heeft allemaal flink wat tijd in beslag genomen, met name het losmaken van de top.

Maar goed, het achterlicht. Ik heb de twee Luxeons, waarvan er één niet goed werkte, uit m'n fiets gehaald en maar eens goed bekeken. Het lijkt erop dat warmte toch de oorzaak is geweest van het mankement. De defecte Luxeon had z'n LEDmodule wat vreemd op de koelplaat zitten. Hij zat wat schuin omhoog. Dat kan maar één ding betekenen: geen contact met de koelplaat. Tja, dan zou het kunnen dat hij te warm is geworden.

Ik heb twee nieuwe Luxeons in m'n fiets gekit. Dat werkt nu dus weer goed.

Omdat de top van de fiets eraf is, heb ik ook mooi even wat andere dingen onder handen kunnen nemen.

Twee kabels voor de elektronica waren losgeraakt. Vermoedelijk te weinig kit gebruikt. Dus heb ik ze opnieuw vastgekit. Verder was wat zelfklevend klittenband op de rechter wielkast niet echt vast meer, dus heb ik dat ook direct vastgelijmd. Hetzelfde geldt voor het ibiliet blok waarin ik m'n alarmsirene heb zitten. Daarvan was ook klittenband losgeraakt. Dat zit nu dus ook weer vast.

De ketting heb ik ook direct een smeerbeurt gegeven. Gewoon aan de voorkant. De trappers kan ik nu mooi rondbewegen en ook bij de ketting kan ik nu goed komen. Dus ook weer een klus geklaard.

Vandaag ligt er nog een moeilijke klus voor me: geduld hebben en gewoon de kit laten drogen. Morgen pas verder gaan. Dan ligt de volgende moeilijke klus op me te wachten. En dat is het dichtschroeven van de top. Dat zal vermoedelijk nooit m'n favoriete bezigheid worden. Wel een pluspuntje is dat ik de vorige keer getracht heb om het subframe tegen de onderbody te kitten zodat het schroeven wat gemakkelijker gaat bij de voorste schroefgaten. En tot m'n grote vreugde heeft de kit goed gehouden. In ieder geval een klein lichtpuntje.

donderdag 24 september 2009

Achterlichtperikelen

Afgelopen week viel me op dat het linker LEDje van het achterlicht niet goed werkt. Hij gaf minder licht dan de overige 3. Dit is me al eerder overkomen maar dan met 5mm witte LEDs, nog niet eerder met Luxeons.

De oorzaak is me nog onduidelijk. Warmte is niet het probleem want een 1W Luxeon die op vol vermogen werkt, wordt niet eens fatsoenlijk handwarm. Een te grote stroom lijkt me ook uitgesloten omdat ik de boel netjes op een stroombron heb aangesloten in plaats van een spanningsbron. Ook de stroombron is niet defect omdat dan nog een Luxeon minder licht moet geven. Ik heb namelijk twee Luxeons in serie gezet. Dus krijgen die dezelfde stroom.

Blijven twee mogelijke oorzaken over die ik kan verzinnen: 1) slechte Luxeon die bezig is 'dood' te gaan of 2) een vochtprobleem waarbij sluiting ontstaat bij één Luxeon. Indien het laatste het geval is, ben ik blij dat ik een stroombron heb gebruikt. Ook al wordt één Luxeon volledig kortgesloten, dan zal de ander nog altijd de gewenste stroom en spanning krijgen en niet opblazen. Zelfs al zou ik beide Luxeons kortsluiten, dan is het gevaar nog niet groot gezien de stroomsterkte nog altijd beperkt blijft. Alleen krijgt de stroombron dan wel de volle 12V te verwerken en zal dat gaan 'opstoken' in warmte.

Ik heb nieuwe Luxeons besteld en ontvangen. Er ligt dus weer een rotklus op me te wachten: de top van de Quest eraf en na het plaatsen van de nieuwe Luxeons, er weer op.

Fietsers van rechts en adrenaline

Hebben ze nou voorrang of niet? Goed, bij kruisingen waar de voorrang met tekens geregeld is, daar hoeft een fietser van rechts natuurlijk geen voorrang te hebben. Ook een fietser van rechts die uit een uitrit of een weg met uitritconstructie komt of van een onverharde weg, heeft geen voorrang.

Vanmorgen een buschauffeur die van links kwam op een gelijkwaardige kruising binnen een 30-km-zone (er staan dus géén verkeersborden en/of tekens die de voorrang regelen). Hij had niet veel trek om mij voorrang te verlenen. Dat gebeurt bij heel wat meer bussen die overigens ook vrij vaak de maximum snelheid van 30 ruimschoots overtreden. Maar vanmorgen heb ik toch even wat meer doorgedrukt. Beiden kwamen we tot stilstand. De bus inmiddels wel met de neus aan de overkant van de kruising, maar goed, ik ben er voorlangs gegaan. Eenmaal 20 meter verderop moest meneer nog even z'n ongenoegen uiten met de claxon.

Adrenaline in m'n bast begon aardig te werken. Ik kon stevig doorrijden terwijl ik 's morgens echt minder goed vooruit te krijgen ben. Van de IJsselbrug af kwam een brommer mij inhalen. Hij had pech bij de verkeerslichten waardoor ik dichterbij kon komen. Ik ben vervolgens aangehaakt om met snelheden variërend van 42 tot 47 km/h naar Wezep te rijden.

Bij de rotonde in Wezep remde hij flink af voor een auto die de rotonde verliet. Jammer, m'n snelheid kwijt. Na de rotonde had ik niet genoeg puf om net zo snel als hij op te trekken en ben ik met 38 km/h verder gereden.

Grote split, kleine split

Er heeft wat mailwisseling plaatsgevonden met de gemeente Oldebroek over het aangebrachte split op de fraaie fietspaden. Helaas ben ik nog altijd niet overtuigd van het nut van het split.

Argumenten die werden aangedragen zijn:

Onderscheid tussen rijbaan en fietspad moet duidelijk zijn. Vandaar de rode kleur. Dat er een groenstrook met bomen of een hellend vlak met klinkertjes waarop vaak auto's geparkeerd staan is niet genoeg volgens de gemeente. Sommige automobilsten schijnen zo'n pad zonder rode kleur toch aan te zien voor een rijbaanachtig gebeuren. Het fietspad is ergens tussen de 2,5 en 3 meter breed. Zodanig smal dat erop rijden met de auto niet echt comfortabel breed is. Verder staan er bij elke zijweg netjes de blauwe ronde borden met de fiets erop: verplicht fietspad dus. Volgens mij horen mensen die niet in de gaten hebben dat zo'n smal pad met genoemd bord, een fietspad is, geen roze papiertje te hebben en al helemaal geen auto.

Verder zou comfort en snelheid weer als voorheen worden als het split eenmaal is aangeveegd. Bovendien hebben ze gebruik gemaakt van 'fijn split' als ik de gemeente mag geloven. Na een handjevol split te hebben opgepakt en te hebben bestudeerd, kan ik eigenlijk alleen zeggen dat er daadwerkelijk fijn split bij zit maar ook gewoonweg grof split van meer dan 15mm. Ook dat heb ik aangegeven bij de gemeente. Zij zeggen dat er gebruik is gemaakt van 4/8mm split waar incidenteel een groter deeltje kan zitten. Het handje split wat ik echter opgeraapt heb, bevat zo'n 33% aan steentjes die groter zijn dan de genoemde 8mm. Qua gewicht zit de verhouding van het handjevol steentjes nog even wat 'leuker'. 11,7 gram grotere steentjes tegenover 6,2 gram steentjes van 8mm of kleiner. Het is maar wat je 'indicenteel' noemt.

Een collega van me, die dit jaar voor het eerst vrij vaak op de fiets is, heeft z'n eerste lekke band gereden op het split. Het betreft een nieuwe fiets met dus ook nieuwe banden. Dat soort incidentjes zullen vast 'positief' werken bij het uit de auto krijgen van mensen.

Ik blijf het jammer vinden dat ze voor deze oplossing gekozen hebben en niet voor rood asfalt, of gewoon zwart asfalt. Ik hoop toch dat de gemeente in de toekomst voor betere oplossingen kiest.

donderdag 17 september 2009

Groeten

Vandaag, op de terugweg naar huis, werd ik 'betoeterd' door een grijs Volkswagenbusje. In het busje zaten in ieder geval 2 forse kerels. Toen ik opzij keek, zag ik de bijrijder een vuist maken. Het zag er niet agressief uit maar meer van 'kom op, je kan harder'. Ik tuterde terug en stak m'n hand op.

Onder aan de IJsselbrug bij de verkeerslichten kwam ik weer even naast ze te rijden. Ik heb wederom getuterd en dat werd gehoord. Ik stak m'n hand nog een keer op om te groeten en kreeg de groet terug.

Aan de andere kant van de IJsselbrug was ik te laat bij de verkeerslichten om ze weer in te halen. En ook op de Veerallee zag ik ze niet rijden.

Maar een fors eind verderop, ongeveer bij de brandweerkazerne reed ik ze weer voorbij. Wederom groette ik met hand en claxon.
Het busje heeft daarna geen mogelijkheid meer gehad om bij me te komen of in te halen.

Toch wel geinig om te zien hoe weinig verschil zit in snelheid tussen een snelle fiets en een auto als het gaat om kortere afstanden en dan deels binnen de bebouwde kom.

Wat betreft de met split verknalde fietspaden, die heb ik vandaag dus niet gebruikt. Ik ben heerlijk de rijbaan op gegaan in Hattemerbroek en Wezep.

woensdag 16 september 2009

Wat is het nou?

Op het werk zijn momenteel 2 schilders aan het werk. Ze waren nieuwsgierig naar m'n fiets en kwamen na een paar dagen toch maar eens wat vragen stellen over snelheid e.d. Ook vroeg de ene me wat het voorstelde. Ik kaatste de vraag terug. Ik kreeg als antwoord 'Koi-karper'. Maar nee, wel een vis maar géén koi. Toen duidelijk was dat het in ieder geval om een vis ging, was het even luid gelach. De mannen hadden onderling al lopen ouwehoeren over wat het nou was en waren het er niet over eens geworden aan hun reactie te merken.

Kinderen weten doorgaans wèl direct goed te raden wat het voorstelt. Je wil niet weten hoe vaak ik de naam 'NEMO' hoor roepen door kinderen. En zelfs al kan je ze niet horen, dan nog. Afgelopen week moest ik wachten bij verkeerslichten. Van rechts kwam een tourbus met daarin allemaal basisschoolkindertjes. De bus sloeg linksaf en maakte dus een boog voor mij langs. Hoewel ik niet kon horen wat ze riepen, was het me wel volledig duidelijk. Je hoeft geen volleerd liplezer te zijn om het woord 'nemo' van de roepende snoetjes af te lezen.

Het is me inmiddels wel duidelijk dat Quemo erg in de smaak valt bij kinderen. En dat is mooi want een blij kind levert ook al snel een blije pappa/mamma op die minder snel zal mopperen over de aanwezigheid van zo'n raar geval op de weg.

dinsdag 15 september 2009

Gemeente Oldebroek heeft geld teveel?

Wat is dat toch?

Een gemeente (in dit geval Oldebroek) gaat onderhoud plegen aan het fietspad. Daar ben ik als fanatiek fietser en daarmee dagelijks gebruiker van die fietspaden erg blij mee. Een door boomwortels hobbelig geworden fietspad werd vervangen door mooi, glad, zwart asfalt. Dat was nog eens lekker doorrijden.
Een lange tijd hebben honderden fietsers per dag daar genot van mogen ondervinden..... tot deze week....

Ze waren bezig op het fietspad maar waarmee was me onduidelijk. Ook de dikke zwarte troep die op het fietspad gesmeerd was, deed bij mij geen belletje rinkelen. Zou eigenlijk ook niet moeten want de reden is gewoonweg onzinnig en te dom voor woorden. Daar hoor je als weldenkend mens niet eens op te komen.

Terwijl ik vanmorgen met een rustig vaartje van zo'n 35 km/h over het fietspad tussen Hattemerbroek en Wezep reed, werd ik ineens onaangenaam verrast bij het binnenrijden van Hattemerbroek. Het mooie, gladde, snelle asfalt wat er ligt, ligt er nog steeds maar nu voorzien van een dikke laag rode steentjes. Je weet wel: een zogenaamde slijtlaag. Alsof een fiets, of zelfs een hele horde fietsers een fietspad kan vernaggelen met hun beperkte gewicht.

De gemeente heeft dus geld uitgegeven aan een mooi fietspad (jeuj!!! goede zaak)... om dat mooie fietspad vervolgens te verknallen met steentjes die heel wat nadelen hebben:

1) het comfort voor fietsers wordt minder
2) de snelheid van fietsers wordt minder
3) de kans op uitglijden op de losse steentjes bestaat nu ook
4) auto's die heel wat meer kans lopen op steenslag
5) het kost klauwen met geld
6) het heeft geen nut omdat fietsers een fietspad gewoon niet kapotrijden of binnen afzienbare tijd slijten

De, door een NCRV programma bedachte, gouden eikel gaat bij deze naar de gemeente Oldebroek. Maar mooi om te weten dat het weer goed gaat met de gemeente en dat ze dus schijnbaar geld in overvloed hebben.

Quemo gaat vermoedelijk nu véél vaker het asfalt ZONDER die rode steentjes opzoeken: de rijbaan.

zondag 13 september 2009

Aftrap van Week van de Vooruitgang

Vandaag was de aftrap van de Week van de Vooruitgang. Deze aftrap vond in Zwolle plaats in mijn woonwijk. Het weer beloofde mooi te worden, wel zou er een stevig briesje staan.

Allereerst heb ik vanmorgen een partytent naar het terrein gebracht met de auto. Vervolgens ben ik naar huis gereden om m'n Quest op te halen en Versatile006. Paulus (organisator) wilde graag wat aparte fietsen hebben staan. Dus Versatile006 heb ik ook meegenomen. Het 'sleepdienst'-handigheidje kwam dus weer mooi van pas. De Versatile heb ik met het achterwiel op de Cyclone gezet en dat zwikkie met de Quest voortgetrokken.

Na het opbouwen van het terrein konden de deelnemers van de ligfiets en roeifietsrace zich inschrijven en hun transponders ophalen. Ik had me samen met Wim G. opgegeven om mee te rijden met een Hase Pino. Om de één of andere reden kregen we beiden een transponder terwijl we toch echt samen op één fiets zouden rijden. Maar ach, de Transponder van Wim zat aan de voorkant van de fiets, de mijne aan de achterkant.

Niet veel later volgde de officiële aftrap door Wethouder Knol. Na wat woordjes via de megafoon werd een groot oranje zeil van heel wat ligfietsen getrokken om die te showen. Alleen ging dat niet helemaal volgens plan want het zeil zat achter de DuoQuest geknoopt maar het oogje van het zeil hield het niet. De DuoQuest reed vrolijk weg maar het zeil bleef liggen. Maar een stel handen werkt dan ook goed. Dus probleem opgelost.

Om 13:15h begon de ligfietsrace. Een stuk of 20 ligfietsen stond klaar voor de start. Bij het startschot konden we vertrekken.
Wim en ik stonden bewust achteraan. Een Pino is een gezellige tourtandem maar niet echt een racemonster. Vooraan staan en je hindert alleen de snellere fietsen.

Toen we van de Goudplevierstraat kwamen, was het rechtsaf de Werkerlaan op. Daar kregen we direct een flinke 'mep' van een flinke vracht wind die we van voren hadden. Tot zover klopte de weersverwachting dus. Helaas gold dat niet voor de rest. We hebben flink wat regen gehad.
De wind is trouwens best te voelen op een Pino. Geen wonder want de achterste rijder zit gewoon rechtop. Het achterdeel van zo'n Pino is in wezen een normale fiets. Het voorste deel heeft meer van een ligfiets weg.

Omdat we niet voor de eerste plek gingen, konden we onderweg tijdens stevig doortrappen toch nog wat kletsen en ouwehoeren met mensen die we onderweg zagen zoals de verkeersregelaars.

Wim had van iemand een 'voorspelling' gehad dat we met zo'n Pino misschien 5,5 rondjes zouden rijden in een uur. Dat bleek nog reuze mee te vallen want het zijn er uiteindelijk 7 geworden.

De officiële metingen van de ligfietsvereniging zal denk ik nog wel even op zich laten wachten. Tot die tijd moet ik genoegen nemen met m'n metingen die ik gedaan heb met m'n GPS.

Wim en ik hebben vrij constant gereden. De gemiddeldes van de 7 ronden zijn achtereenvolgens: 29/30/20/30/30/25/30 km/h
Waar komt die 25 km/h vandaan? Die ronde hebben we pech gehad. Of het een hobbel was of dat ik even niet bedacht was op een schakelactie van Wim, ik weet het niet. Wel weet ik nog dat m'n benen van de trappers schoten en ik even wat balans kwijt was en met moeite op de fiets bleef zitten. Maar eenmaal de voeten weer op de pedalen bleek er meer aan de hand te zijn. Ik kon de trappers niet rond krijgen. Wim ook niet. We moesten dus stoppen.
Blijkbaar was de ketting van het kleinste tandwiel gelopen. Dus moest de ketting weer gelegd worden. Kostbare snelheid en tijd waren we daardoor verloren. Al met al hebben we een minuut stil gestaan. Verdr zijn we snelheid en tijd verloren door afremmen en optrekken. Maar goed, maakt ook niet zo gek veel uit omdat we niet voor de eerste plaats gingen.

De laatste ronde zagen we bij het verlaten van de Werkerlaan de andere twee Pino's die meereden. We hebben getracht ze in te halen en dat is gelukt. We hebben dus een rondje meer gefietst dan de andere twee Pino's. Maar een eerlijk vergelijk is het niet. Wij waren met twee volwassen mannen, de andere twee Pino's waren beiden bemand met de combinatie vader-zoontje waarbij het zoontje nog niet eens de pubertijd bereikt had.

Wim merkte op dat Henk v.d. W. ons nog niet voorbij was gekomen terwijl alle andere ligfietsers ons wel ingehaald hadden (waaronder sommigen heel wat meer dan één keer). Maar helaas, net het laatste stukje richting de Finish wist Henk ons toch voorbij te komen.

Tijdens het rijden met Wim werd trouwens ook weer duidelijk hoe totaal verschillende kadans we hebben. Tijdens normale toertochtjes waar we samen reden maar dan op onze eigen fietsen, hebben we het er al eens over gehad. Ik trap lekker met een kadans van 90 tot 100. Wim trapt juist erg langzaam. Ik heb de indruk dat 70 voor hem al vrij hoog is.
Op de Pino van Wim moeten de twee rijders met dezelfde kadans rijden. Dat is niet echt handig als je zo totaal verschillende kadans hebt. Wim had de bediening van de versnellingen. Bij wind tegen was de kadans erg laag. Voor mij was dat echt enorm wennen om zo langzaam rond te trappen. Wind mee haalden we de 40 km/h. Alleen kon Wim niet hoger meer schakelen. Hij trapte voor zijn doen al te snel terwijl ik net in de buurt kwam van wat ik prettig vind.

De roeifietsers zijn een kwartier na de ligfietsers gestart en hebben na de finish van de ligfietsers daarom nog een kwartier langer doorgereden.
Na de ligfiets- en roeifietsrace volgde de steprace. Ik heb er al eerder over geschreven. Grote bewondering voor de dames en heren op de step. Vandaag waren er steppers bij die gemiddeldes reden van meer dan 25 km/h. Met m'n Fujin zou ik dat zeker niet met twee vingers in m'n neus doen maar toch echt wel serieus moeten trappen.

Na afloop moest er uiteraard weer opgeruimd worden. De partytent moest ook weer mee naar huis. Ik heb besloten om toch even te kijken of ik de tent niet in de Versatile mee kon krijgen terwijl ik die achter de Quest aansleepte. Dat bleek toch net te lukken. Dus ben ik daarmee naar huis gereden. Dit was de zwaarste sleep tot dusver: