maandag 27 februari 2012

Meer onderhoud

Na beide remmen onder handen te hebben genomen (asjes gesmeerd) en de ketting van nieuw vet te hebben voorzien is m'n fiets weer heel wat soepeler (en ook een tikkie stiller) geworden.
Omdat ik de voorwielen met veerpoot en al gedemonteerd heb gehad, was het nodig om weer eens te controleren of de voorwielen in dezelfde richting staan. Na een meting bleek dat niet (meer) het geval te zijn. Ik had een licht uitspoor. Dit heb ik verholpen.

Tijdens het klussen was me ook duidelijk geworden dat een Kojak weer eens een vreemde 'snee' had. Deze snee loopt in de lengterichting van de band en helemaal rondom. De snee ligt ongeveer een halve centimeter naast het midden. Aan de andere kant van het midden is een lijn zichtbaar waar het loopvlak over gaat in de wang. Dit is al de zoveelste Kojak die dit soort scheuren/sneeën laat zien. Nog niet eerder had ik de snee helemaal rondom.
De band heb ik gedropt bij de fietsenmaker, die zal hem retour doen. Garantie zal ik niet op hoeven te rekenen ben ik bang gezien er ook een behoorlijke beschadiging door een stuk glas in zat. Die laatste boeit mij weinig; voor mij geen reden om de band niet te gebruiken maar die snee tot op het canvas vind ik toch minder prettig....

zondag 26 februari 2012

Snif.....

Jammer..... ik tracht doorgaans wat 'mijlpalen' te zien verschijnen op het display van m'n fietscomputer. De eerste 1000 kilometer, de eerste 10000 kilometer, de eerste 20000 kilometer......  en daar ging het dus verkeerd. Vorige week ben ik die laatste grens gepasseerd maar helaas heb ik hem gemist op m'n netvlies.

Maar goed. Op naar de 25000. Dat vind ik ook wel een fraai getal.

dinsdag 21 februari 2012

Snorfietsert

Vandaag heb ik de fiets een stuk gemakkelijker uit de garage kunnen krijgen dan gisteren. Geen aanlopende linker rem meer. De rit ging vandaag dan ook heel wat vlotter. Zodanig vlot zelfs dat ik vermoed dat het aanlopen van de rem al veel langer speelde.

Bij de verkeerslichten van de Rieteweg reed een snorfiets voor me. Hij kwam me vaag bekend voor. Helaas wil zo'n opgefokt ding heel wat vlotter optrekken dan een Quest. Hij wist dan ook vrij vlot een stevige afstand tussen hem en mij te creëren. Desondanks kon ik hem in ieder geval nog wel volgen.
Bij diverse afslagen was het even spannend of hij nog voor me reed of dat hij bij een afslag een andere kant op was gegaan. Maar hij bleef voor me rijden.

Tegen de Oude IJsselbrug op zag ik hem op forse afstand voor me rijden. En tegen de bult op ben ik doorgaans niet de snelste. Eenmaal boven op de Oude IJsselbrug zag ik hem al voorbij de verkeerslichten. Daarmee had hij een 400 tot 500 meter voorsprong. Maar de achtervolging heb ik wel ingezet. En dat betekende fors doortrappen.

Met meer dan 45 km/h op de teller kwam ik het Wokrestaurant voorbij. Deze snelheid heb ik zo lang mogelijk volgehouden. Maar ik moest mijn snelheid toch langzaam laten zakken, waardoor het 'inlopen' op hem steeds trager verliep.
Met 38 km/h op de teller kwam ik toch nog achter hem te rijden op een metertje of 20  afstand.
In Hattemerbroek ben ik de rijbaan op gegaan om (beduidend!) minder weerstand te hebben van het wegdek (dat compleet zinloze split op het fietspad...... welke automobilist dat bedacht heeft.......). Ik had mazzel want hij moest ook nog eens op fietsers voor hem wachten tot die aan de kant waren gegaan zodat hij kon passeren. Ik zag mijn kans schoon en heb hem nu zeker voor de 3e keer eruit gereden.

Hoezo snorfietsers rijden maximaal 25 km/h. Maar dit was eindelijk weer eens een redelijk Questwaardige snelheid.

maandag 20 februari 2012

Prioriteiten

Prioriteiten. Soms is het gemakkelijk te bepalen wat hogere prioriteiten heeft en wat minder. Soms is het lastig en soms blijkt achteraf een keuze niet de beste te zijn geweest.

Afgelopen zaterdag heb ik prioriteiten fout gesteld, zo bleek vandaag.
Volgende week heb ik een weekje vakantie. Mijn Quest wil zo langzamerhand wel graag wat onderhoud hebben. Ketting lijkt soms naar een ander blad te willen op de achtercassette, de wielen voor lopen niet helemaal soepel. Lagers en remmen lijken daar de oorzaak te zijn. Maar goed, dramatisch was het allemaal niet. Mooi klusje dus voor volgende week..... dacht ik.....

Maar vanmorgen leek het toch niet zo'n mooi klusje te zijn voor volgende week. Zoals altijd open ik de garagedeur, haal de laadstekker uit het dashboard. Haal de fiets van de rem en trek hem achteruit...... Of toch niet? Het linker wiel gaf duidelijk nogal wat weerstand.

Goed, de fiets heb ik alsnog uit de garage getrokken en hem maar even op 2 wielen gezet terwijl ik het linker wiel inspecteerde. Hij draaide bedroevend stroef. Duidelijk gevalletje aanlopende rem.

Er viel mee te fietsen maar prettig was het niet. 30 km/h kon ik wel halen maar even een sprintje trekken was geen goed idee. Ik ben op het werk aangekomen maar voelde wel dat dit ritje zwaarder was dan anders.

Vanmiddag heb ik daarom maar een klusje van volgende week een weekje naar voren getrokken.
De linker veerpoot heb ik onder de fiets vandaan getrokken. Dat was al een lastige klus want de boutjes hadden duidelijk kennis gemaakt met vocht en pekel. Lekker losdraaien was er niet bij en vervolgens de kogelkopjes uit de dwarsstang van de veerpoot halen ging ook zeker niet vanzelf.

Toen ik de boel uit elkaar had, dacht ik de oorzaak te vinden bij de remkabel. Maar dat leek na een inspectie toch redelijk mee te vallen. Dus dan moet het aan de rem zelf liggen. En jawel, het remhendeltje was bijna niet in beweging te krijgen.

Zo goed en kwaad als het ging, heb ik de rem onder handen genomen. Her en der een klein drupje teflon'olie' en een kloddertje vet. Na een flink aantal keren heen en weer bewegen van het remarmpje zat er weer een aangename beweging in. De veerpoot heb ik weer onder de fiets gemonteerd en de fiets verder weer rijklaar gemaakt. Andere plannen heb ik nog niet uitgevoerd. De temperatuur is me wat te laag om lekker uitgebreid  te klussen. Ik hoop volgende week op een lekker lentetemperatuurtje.

maandag 6 februari 2012

Sleetransport

Sleetransport..... transport per slee? Nee......

Vandaag moest ik even langs Van Rossum metaalhandel. Hetgeen waarvoor ik kwam, dat was er niet. Maar buiten viel me al wel op dat ervrachten sleeën stonden. De 'normale' sleeën in kort en lang maar ook de Tiroler sleeën (met mooie krul aan de voorkant) in kort en lang. Ik was na mijn boodschap op weg naar buiten en bedacht me dat ik nog had willen vragen naar de prijs van de sleeën maar omdat ik al op weg was dacht ik 'laat ook maar'. Maar buiten aangekomen zag ik weer die vracht sleeën staan. Toch maar bij de andere deur naar binnen. Vrouw gebeld of we nog een 2e slee willen hebben (2 dochters). Aan de andere kant kwam een gretige 'ja.... ze hebben er nu al steeds ruzie om'. Gezien we geen lange maar korte slee hebben, gaat met z'n tweeën erop ook niet zo geweldig meer. Dus toch maar een (lange) slee gekocht.

Maar hoe neem je zo'n ding mee naar huis? Toen ik met het ding klaar stond om af te rekenen had ik zoiets van 'zien we zo wel' terwijl er allerlei plaatjes door m'n hoofd schoten over hoe het zou kunnen.

Op de neus? Kan je makkelijk onderdoor kijken. Aan de zijkant? Heb ik al eens gedaan met een gourmetstel. Gaat ook uitstekend. Op de staart misschien? Het is het laatste geworden. Mijn fleecejack tussen slee en Quemo om beschadigingen te voorkomen. 2 spanbanden die altijd in m'n fiets liggen, kwamen ook nu weer mooi van pas. Racekap wilde niet meer over de opening. Had ik wel voor elkaar kunnen krijgen maar dan had ik de slee andersom op de staart moeten leggen. Maar met de magneten blijft de kap mooi op de neus liggen. Wel heb ik rustig gereden omdat ik de boel niet teveel wind wilde laten vangen.

Ik heb diverse WAW-rijders al zo zien rijden en me altijd verbaasd dat ze geen last hadden van die racekap voor hun snufferd zo voor op de neus. Maar nu ik het zelf gedaan heb: gaat uitstekend. Je hebt alleen 2 'A-stijlen' zoals bij een auto alleen dan minder hinderlijk dan bij een auto.





vrijdag 3 februari 2012

In beslag nemen? en sneeuw

Gistermiddag ben ik even op pad gegaan om op zoek te gaan naar stevig licht schuimachtig materiaal om eens te zien of ik een nette oplossing kan maken voor de opening tussen racekap en rolbeugel. Er zijn nogal wat Questrijders die de opening, die 's zomers vast zeer aangenaam is, in de winter hebben afgedicht met een handdoek o.i.d. Het wil namelijk wel flink doortochten en met kou is dat niet altijd even prettig. Nou heb ik wel wat m'n bedenkingen bij het afdichten omdat dat ook de luchtstroom bij het vizier zal doen afnemen, wat mogelijk weer zorgt voor meer beslaan van het vizier. Maar goed, of dat zo is, daar kan je maar op één manier achter komen.

Eerst ben ik bij een zaak geweest die bankstellen e.d. van kussens voorziet. Die hebben zat schuim maar helaas niet wat ik zoek. Het moet bij voorkeur licht zijn, stevig en geen water opnemen. En met name bij dat laatste gaat het veelal fout. Wel hadden ze spul wat geen water opneemt maar dan zit je direct aan vrij zwaar spul; niet wat ik zoek. Zelf zat ik meer te denken aan het schuim wat gebruikt wordt voor diverse 'drijfspullen' die je in zwembaden aantreft. Dan gaat het bijvoorbeeld om van die lange staven waar mensen mee in het water dobberen. Een ander materiaal wat ik geschikt acht is PPE; piepschuim maar dan veel taaier.

Op internet heb ik eens een filmpje gezien waarbij een modelbouwer een fraai vliegend toestel had gemaakt met, wat ik meende PPE, dus hoopte ik het spul aan te treffen bij een modelbouwzaak. Dus ben ik daar naar toe gegaan.
Toen ik weer buiten kwam (ongedane zaken helaas), stond er een agent bij mijn fiets. De man heb ik een jaar of wat eerder ook al eens gesproken, alleen had ik toen nog de Versatile. Ik groet de man. Hij kijkt me aan en zegt : 'Ik denk dat ik deze maar eens in beslag ga nemen'. Ik speel mee en geef aan dat ik dat toch maar liever niet heb (en uiteraard is de kern geheel waar maar zijn opmerking was niet serieus, wat was wel duidelijk). We kletsen wat. Hij lijkt nog altijd geïnteresseerd maar niet genoeg om zelf ook zo'n apparaat aan te schaffen.

En dan vandaag...... is de voorspelde horrorwinter dan toch eindelijk aangebroken? Een paar dagen flinke vorst; genoeg zelfs om in no-time schaatsijs te produceren; en vandaag een dik pak..........


SNEEEEEEUUUUUWWWWW !!!!!!!!!!!!!!

Prachtig gewoon. En ook geen kinderachtig beetje maar gewoon echt een leuk pak. De terugweg ging trouwens betrekkelijk vlot. De verse sneeuw van toch bijna (of misschien wel helemaal) 10 centimeter liet zich betrekkelijk gemakkelijk rijden. Met 30 km/h heb ik hele stukken afgelegd. Maar onderweg heb ik op een gegeven moment toch voor de rijbaan (Vmax 80 km/h) gekozen. Auto's reden betrekkelijk rustig en op het fietspad was het toch niet helemaal fraai meer.

Furious Fred heeft kunnen doen waarvoor ik hem om de achtervelg gelegd heb: graven in de sneeuw. En nodig was het wel want zelfs FF heb ik meermaals aan het slippen gekregen.

woensdag 1 februari 2012

Toch een klittenbandje

Ik had het al een tijdje in de planning: een klittenbandje aan de voorkant van de racekap. Bij het magneetdekje had ik dat ook al. Bij het dekje was het doel om bij wind het dekje op te vangen mochten de magneten onverhoopt loslaten. Nou is dat laatste nooit gebeurd maar toch heb ik een reden om bij de racekap alsnog het klittenbandje aan te brengen.

Zowiezo kan hij ook als 'zekering' dienen maar voornaamste reden is dat ik wel graag een 'handvat' heb aan de onderkant van de racekap. Bij wind is het soms lastig om de racekap te plaatsen als de wind eronder komt. Een handvat aan de onderkant is dan best welkom.

Vandaar:


De magneten zitten erop om het klittenband mooi strak tegen de kap te klemmen terwijl de tweecomponentenlijm tussen klittenband en kap bezig is uit te harden. De magneten heb ik inmiddels verwijderd en een extra lange strook klittenband gereed gemaakt om aan het korte stukje te monteren om eventueel als zekering te dienen.

Ik heb trouwens wel de zachte variant tegen de kap gelijmd terwijl Velomobielonderdelen juist de harde versie gebruikt op die plek. Ik heb de zachte variant geplaatst om de kans op krassen op de neus van de fiets te verkleinen op de momenten dat de racekap op de neus van de fiets ligt.