donderdag 31 december 2009

Laatste dag van het jaar en Oliebollentocht 2009

Ik laat wat laat van me horen. Normaal schrijf ik al heel wat eerder over de gereden oliebollentocht. Maar weer thuis aangekomen voelde ik me niet lekker, had wat verhoging en ben direct gaan slapen. De volgende ochtend volgden de beginselen van spuitpoep en was de verhoging veranderd in koorts. 's Avonds kon ik met 40 graden Celcius wel spreken over een echte koorts denk ik. Vandaag is m'n temperatuur eindelijk weer normaal maar ik ben helaas nog wel vaste klant van het toilet.

Maar goed, nu toch maar even het achterstallige bericht. Eerst maar even de oliebollentocht. Afgelopen maandag ben ik op tijd opgestaan, heb mezelf gereed gemaakt, heb Quemo op de aanhanger gezet en ben vertrokken naar Paulus. Paulus en Quesjer hebben meegelift.

Op de plaats van bestemming waren al wel wat velomobielen aanwezig maar niet zo enorm veel. We hebben de fietsen van de aanhangwagen gehaald en zijn naar binnen gegaan om ons in te schrijven. Op dat moment was het aantal velomobielrijders al heel wat groter geworden.

Ik heb voor het eerst Frans G. ontmoet IRL. Toch wel eens een keer leuk als je al vaker 'digitaal contact' gehad hebt. Hij heeft me zijn zeer simpele maar ook zeer ingenieuze elektronica laten zien van z'n fiets. In wezen maar 4 pulsschakelaars (en de wielsensor) om de fiets te bedienen. Goed, ook nog 3 harde 'aan-uit'-schakelaars voor de accu's, maar die laat ik even buiten beschouwing. Met een PIC regelt hij welke functies de 4 knoppen hebben. Heel wat doordachte dingen zitten erin zoals verlichting die automatisch gaat branden als je gaat rijden en na een x aantal minuten uit gaat als je stil staat. 1 Pulstoets waarmee twee functies zijn op te roepen door kort indrukken of iets langer ingedrukt houden. Dat soort dingetjes. Zelf zou ik er denk ik nog iets meer in bouwen zoals iets meer standen voor de felheid van het achterlicht, idem voor het stadslicht. Maar een héérlijk simpel printje liet zich zien toen hij het dashboardkastje van de wielkast trok. Tja, simpel omdat het ingewikkelde gebeuren geprogrammeerd zat in het PICje op de print.

Rob B. was inmiddels ook aan komen rijden. Zijn fiets heeft 'eenvoudigere' elektronica zoals de mijne maar heeft wel een héél mooi dashboardkastje. Erg fraai paneel wat ik op z'n website al meerdere malen bewonderd had maar nu dus eens in het echt kon zien. Koppel die twee dingen samen en je hebt een héél erg gelikt gebeuren denk ik. Maar goed, weinig oliebollentocht tot dusver. Tja, anderen ontmoeten en ideeën uitwisselen vind ik dan ook erg leuk.

Binnen heb ik ook een nieuwe Zwolse rijdster ontmoet. Paulus had haar naam al op de lijst zien staan en had ook gezien dat het ergens omgeving Zwolle moest zijn. Hij heeft haar opgezocht. Het blijkt om Clarice P. te gaan. Vermoedelijk ben ik haar al enorm vaak tegen gekomen. Dat ik haar als ligfietsster niet heb herkend, is niet geheel vreemd. 's Morgens kom ik haar schijnbaar op m'n woonwerkroute tegen. Zij op een bukker, ik in Quemo. Ze meende een grijze tegen te komen. Grijs is Quemo natuurlijk niet. Maar in het donker onder natriumlampen is kleur toch wel verdraaid lastig te herkennen. Dus helemaal vreemd hoeft 'grijs' niet te zijn. Maar gezien het tijdstip en de plaats moet ik het haast wel zijn omdat ik niet weet van een andere velomobiel die op hetzelfde moment rijdt op dat stukje woonwerkroute. Naar ik begrepen heb, had ze voor de tocht een leenvelomobiel en heeft ze een andere in bestelling o.i.d. Wie weet zien we haar dus binnenkort ook ijverig in Zwolle en omstreken rondvelomobieleren.

De tocht begon op een gegeven moment in 3 groepen. Ik was ingedeeld in de derde groep. Na een paar kilometer fietsen kwamen we aan in het centrum van Utrecht. Op het Domplein verzamelden alle velomobielen zich weer voor een groepsfoto. Prachtig gezicht al die velomobielen bij elkaar. Na een praatje van de wethouder van verkeer en de groepsfoto zijn we weer in drie groepen vertrokken.

Ergens halverwege de tocht werd een pauze gehouden. Na nuttigen van eten en drinken is de club weer vertrokken. Deze keer in één groep. Dat is toch wel erg massaal en moeilijk bij elkaar te houden. Redelijk vlot na vertrek ben ik vooruit gereden om de hele club op film te zetten. Quemo staat er uiteraard niet op maar ook Frans G. niet, hij was me blijkbaar achterna gereden met een vergelijkbaar plan. Op het filmpje staan in ieder geval iets meer dan 100 velomobielen. Mogelijk missen er nog wel wat meer want onderweg zijn enorm veel lekke banden geweest.
Als ik de enquête van Ligfiets.net mag geloven zijn het er in ieder geval 29 geweest. Voor m'n gevoel zeg ik dat het er in ieder geval 20 zijn geweest die ik gezien heb dus zou 29 me ook niet verbazen.

Onderweg is er ook op een gegeven moment iets niet helemaal goed gegaan met de groep. Op een gegeven moment zag ik op m'n GPS de route naar links gaan terwijl een hele horde velomobielen rechtuit ging. Ik meende even dat dat een mogelijke omleiding was in verband met de bredere DuoQuest. Maar al snel bleek dat niet het geval te zijn. Maar als een echte 'stampede' stormden de velomobielen achter elkaar aan rechtdoor. Ik was al vrij snel gekeerd en reed de andere kant weer op. Kreeg ik de vraag waar ik heen ging ;-) Nouja, de route weer volgen dus. Na een tijdje was de club weer bij elkaar want een kilometer of wat verderop werd gewacht.

De route was verder gevariëerd. We hebben mooie landelijke weggetjes tussen knotwilgen gehad, industrie, een dure woonwijk, hartje Utrecht met z'n fraaie oude gebouwen en vast nog wel wat meer. Uiteraard wachtte bij de start/finish de warme erwtensoep en oliebollen. Helaas heb ik daar eerst het toilet uitgebreid moeten gebruiken. Na het nuttigen van een bak erwtensoep onder gezelschap van een paar bekende deelnemers uit België en de oliebol ben ik naar huis gereden. Hoewel ik niet helemaal fit was, heb ik toch wel weer een leuk dagje gehad en weer eens wat mensen gesproken die ik normaal alleen in de vorm van lettertjes op m'n beeldscherm zie.



En een grotere variant


Dan nog even voor de statistieken. Dit jaar was mijn plan om de 8000 kilometer weer vol te maken. Dat is best een fors verschil met vorig jaar, toen was het nog net geen 6300 kilometer dus zou ik dit jaar zeker 1700 kilometer meer moeten fietsen. En dat terwijl ik dit jaar het hele jaar maar 4 dagen heb gewerkt, vorig jaar maar de helft van het jaar dat ik 4 dagen heb gewerkt, de rest 5 dagen.
De 8000 kilometer heb ik niet gehaald. Daarvoor mis ik nog 294 kilometer. Mijn totaalstand dit jaar is dus uitgekomen op 7706 kilometer. Alsnog geen slechte score vind ik voor mezelf. Quemo heeft nu 6461 kilometer gereden op dit moment. En ik hoop dat daar nog heel wat meer achteraan komen. Maar dat gaat op z'n vroegst volgend jaar gebeuren. Tja, het standaard grapje. Het klinkt ver weg maar start al over een paar uur. Ik wens iedereen een goede jaarwisseling een een gezond fietsjaar met veel probleemloze kilometers.

zondag 27 december 2009

Helemaal klaar voor

Morgen is de oliebollentocht. Vandaag nog even de laatste dingetjes gedaan. Even de ketting gesmeerd, nieuwe vouwkratten gekocht in de stad (lang leve de koopzondag), m'n fiets leeggetrokken en de spullen in het vouwkrat gedeponeerd. (Misschien moet ik toch maar eens wat minder meenemen want het hele krat heb ik gevuld met inhoud die ik normaal in m'n fiets meezeul.)
Verder heb ik de Kojak weer om het achterwiel gelegd. De spaken van m'n voorwielen heb ik gecontroleerd, het dakje van m'n fiets gehaald en een 'strijdplan' gemaakt voor morgenvroeg.

Ik heb er helemaal zin in :-)

vrijdag 25 december 2009

Schwalbe Furious Fred monteren

Met profielbanden zit ik toch wel eens te kijken hoe ze gemonteerd moeten worden.
Doorgaans wordt gezegd: Met de punt van de V-vorm in het profiel naar voren wijzend als je boven op de band kijkt. Zo raakt de punt als eerste de grond tijdens het rijden.

Maar Furous Fred geeft dus twee dingen aan. Twee pijlen die in tegenovergestelde richting wijzen met bij de ene pijl het woord 'Front' en bij de andere het woord 'Rear'. Met andere woorden: het maakt uit of je hem op het voorwiel of achterwiel monteert

Op het loopvlak zitten ruitvormpjes waarvan één punt is afgehakt (groen op de foto onder). Met een klein beetje verbeelding kan je daar een V in herkennen. Alleen als ik daar vanuit ga, dan zou FF juist omgekeerd gemonteerd moeten worden ten opzichte van de vuistregel.

Maar als ik wat beter kijk, is nog een V-vorm te herkennen en dan aan de grotere noppen aan de zijkant. Die wijzen de andere kant op (rood):



Twéé V-vormen dus, een grove en een fijne.
De grove (rode) V-vorm lijkt te zijn om modder/sneeuw aan de kant te drukken terwijl de fijne V-vormpjes zich juist met de afgeplatte kant willen haken aan het wegdek. Zou zoiets de theorie zijn?

donderdag 24 december 2009

Meer over remmen en versnellingen

Zojuist heb ik m'n fiets even getest op remwerking. In eerste instantie leek het maar weinig verbeterd. Maar ik kon ook met goed fatsoen de remhendel 100% inknijpen. Dat betekent dus dat ze strakker gesteld kunnen worden. En dat heb ik gedaan. En jawel, m'n fiets remt weer goed.

De versnellingen heb ik ook even getest. Maar het geratel van vanmiddag komt denk ik doordat hij mogelijk niet helemaal goed 'uitgeschakeld' was en dus mogelijk niet helemaal netjes op het tandwiel lag. Net heb ik even achteruit geflinstoned en dat ging zonder ratelen.

Remmen onder handen genomen

Gisteren was de remwerking van m'n fiets absoluut niet goed meer. Een noodstop had ik niet kunnen maken. Daarom ben ik gisteren direct maar even naar de fietsenmaker geweest voor een paar nieuwe remkabels.

Vandaag heb ik gebruik gemaakt van de fraaie nieuwe handleiding die Velomobiel.nl onlangs online gezet heeft.

De fiets heb ik eerst op z'n rechter zij gelegd om de linker rem aan te pakken. Omdat dit de eerste keer is dat ik deze handeling bij de Quest deed, was het allemaal nieuw en even kijken hoe het allemaal het handigst gaat.

Het eerste probleem was het losdraaien van de asbout. Het bitsetje wat ik altijd op zak heb, is eigenlijk net te hoog om te gebruiken. Dus moest ik toch een simpele imbus-5-sleutel uit de kast halen. Maar nog gaat het dan niet vanzelf. Het gemakkelijkst gaat het als je het wiel bij elke halve slag de ene of de andere kant opkantelt om meer ruimte te creëren tussen het uitende vna de sleutel en de wielkast.

Eenmaal het boutje los kwam het volgende probleem. Het wiel wilde zich niet van de as laten tillen. Na flink tillen kwam de hele fiets mee omhoog maar het wiel en de as bleven elkaar stug vasthouden. Een klein beetje kruipolie op het uiteinde van de as en een schroevendraaier helemaal bij de as waarbij een draaibeweging van de schroevendraaier de naaf van de as tilde.

Met een paar houten blokjes tussen wiel en wielkast hield ik het wiel omhoog. Vervolgens heb ik de remkabel losgehaald zodat ik het rem-armpje goed heen en weer kon bewegen. Om even een antwoord te geven op een vraag/tip die ik heb gehad van een lezer van mijn weblog, de binnen- en buitenkabel zaten nog helemaal netjes op hun plek, de metalen busjes netjes aangeschoven, etc. Bij de linker rem was dat dus in orde en rechts, zo bleek later, ook.

Na het smeren van de linker rem heb ik de kabel ook even getest. Maar die was soepel genoeg. De binnen- en buitenkabel wilden gewoon soepel bewegen ten opzichte van elkaar.

Na alles weer te hebben gemonteerd, heb ik de fiets op z'n andere zij gelegd. Ook hier wilde het wiel niet gemakkelijk loskomen van de as. Maar dezelfde handelingen als bij het linker wiel was genoeg om het toch snel voor elkaar te krijgen.

De rechter rem was denk ik de oorzaak van het stroeve bewegen van de remhendel. Na ook deze te hebben gesmeerd, leek de boel weer goed te werken.

Ik heb nog niet gefietst maar ik denk dat alles weer naar behoren werkt. Misschien dat ik nog even de remmen weer moet afstellen zodat ze met gelijke kracht remmen, maar dat is snel gedaan.

Misschien dat ik ook nog even moet kijken naar de smering vna de ketting, wellicht dat die nog een klein beetje olie kan gebruiken want het schakelen gaat de laatste dagen ook wat minder prettig. Even afstellen heeft ook weinig effect gehad. Met andere fietsen met derailleur achter heb ik het idee gekregen dat een niet goed gesmeerde ketting ook kan zorgen voor slecht(er) schakelen. Maar dramatisch is het verder niet. Alleen ratelde de aandrijving wat toen ik m'n fiets vanmiddag achteruit de garage uit liet rollen; dat betekent doorgaans dat de ketting niet netjes recht voor de tandwielen zit.

Misschien dat ik dat vandaag ook nog even aanpak.

dinsdag 22 december 2009

Velomobielvervoer

De jaarlijkse oliebollentoch is alweer in zicht. Over een paar dagen zullen met een beetje mazzel meer dan 100 velomobielrijders zich met hun velomobielen verzamelen in Utrecht.

Ook ik heb mij dit jaar weer opgegeven om mee te rijden. Alleen was er voor mij een praktisch probleempje. Voorgaande jaren zijn de Alleweder en later de Versatile op de aanhangwagen van m'n vader vervoerd. Nu moet er een Quest op. En die is dus toch een stuk langer waardoor hij niet in de bak van de aanhanger past zoals de Alleweder en de Versatile. Dus daar moest iets op gevonden worden in de vorm van een rek.

Maar nog voordat ik aan het knutselen geslagen was, kreeg ik een telefoontje van Paulus. Hij zocht nog vervoer naar Utrecht. En om een lang verhaal kort te maken, vanavond heeft Paulus bij hem op het werk een fraai houten frame in elkaar gefreubeld waar 1 velomobiel in het midden op past of 2 naast elkaar. En dat rek past strak op de aanhangwagen.

Quesjer heeft model gestaan voor de maten:



Wat betreft het vervoer is het dus geregeld. Nu nog hopen dat het weer meezit en natuurlijk de gesteldheid van de wegen.

zondag 20 december 2009

Sneeuwritje

Afgelopen week heb ik al 2x de sneeuw getrotseerd voor m'n woon-werk-verkeer.
Vandaag wilden we er opuit om naar de koopzondag van bouwmarkten te gaan. Dus het hele spul in de auto. Maar bij de eerste bocht was het me wel duidelijk: onverantwoord. Hoewel ik rustig reed, brak de achterkant toch uit. Ik heb geen zin om auto en/of gezin verder in gevaar te brengen dus direct weer naar huis gereden.

Met de fiets durfde ik het wel aan om naar de Marslanden te gaan. Snel zou het niet gaan, dat was me al wel duidelijk maar als je je daarop instelt, dan valt het wel mee.

Na 3 kilometer zwoegen merkte ik wel dat het een barre tocht zou worden. Ik had het bloedheet en heb daarom m'n trui uitgetrokken zodat ik aan m'n bovenlijf alleen nog een overhemd had.

In de Marslanden kon ik direct weer ongedane zaken huiswaarts keren want alle bouwmarkten zaten dicht. Zal wel zijn vanwege het slechte weer.

Zowel op de heen- als de terugweg heb ik op sommige plekken mooi de rijbaan genomen omdat het fietspad geen doorkomen aan was.

Het vreemde was dat ik soms zwaarder ging rijden terwijl het wegdek niet zo dramatisch slecht leek. Maar thuis aangekomen was wel duidelijk wat de oorzaak was. Niet zozeer de (al dan niet kapot gereden) sneeuw op het wegdek maar de sneeuw in de wielkasten:


Rechts de hoop van het achterwiel, linksboven van het rechter voorwiel en linksonder van het linker voorwiel. Daar kwam niet zo gek veel uit. Dat is overigens geen garantie dat er niets in zit; mogelijk hangt het nog allemaal vast in de wielkast.

De remmen maakten een bruut piepend en krakend geluid tijdens het remmen. Zal wel de kou zijn denk ik.
Ik heb op de terugweg bij de laatste hoge brug ook maar weer eens gebruik gemaakt van het lichtste bergverzet. Ik gebruik het kleinste voorblad bijna nooit maar soms is het toch wel handig.

De Furious Fred heeft z'n dienst wel weer bewezen. Hoewel ook die soms wel slipte, heb ik overal toch voldoende grip gehad om vooruit te komen.

De rit van 16 kilometer heeft één uur geduurd. Twee keer zo lang als normaal. Een gemiddelde van 16 km/h was dus het resultaat. Geen record maar dat hoef je met dit weer ook zeker niet te verwachten.

vrijdag 18 december 2009

Deze ochtend kon beter

Vanmorgen wilde ik m'n oudste dochter wegbrengen met de fiets. En dan bedoel ik m'n dochter op schoot en niet zelf fietsend in verband met de gladheid. Dus dakje 'binnenstebuiten' gedrukt en op de neus gelegd. Dochter op schoot en optrekken. Dat gaat met de Furious Fred erg goed.

Ik rijd tussen de auto en garage vandaan het achterpad op en stuur naar rechts. De auto stond niet helemaal handig geparkeerd dus moest ik de draai wat later inzetten. Met de neus schamp ik de struiken aan de andere kant van het pad. Ach, moet de fiets tegen kunnen dus ik trap door totdat ik ineens het dakje verfromfraaid op me af zie komen. Ik was even vergeten dat er nog een stukje dak voor de neus uit stak. De aluminium buizen van het dakje probeerde ik weer uit de U-bocht met een diameter van 15cm te buigen maar helaas. Het aluminium was het er niet mee eens en knapte.

Vanmiddag ben ik daarom naar VM.nl gereden om twee nieuwe buisjes voor het dakje te halen. Bij Alligt heb ik direct nog even een stuurklem gekocht want die in mijn Quest begint zo langzamerhand op het punt te komen dat hij vervangen moet worden. Wat wil je na enorm vaak het stuur in-en-uitgeklikt te hebben. Ik heb al wel een boutje erdoor zitten om de klem steeds strakker te kunnen draaien maar dat houdt ook een keer op.

Maar goed, vanmorgen toen ik eindelijk vertrokken was, heb ik een fietser _met licht_ van rechts over het hoofd gezien (de fietser zat in de dode hoek als gevolg van m'n dochter). Gelukkig geen aanrijding maar ik kreeg wel een boze 'JA, HALLO' naar m'n hoofd geslingerd. Volledig terecht. Ik heb enigszins pissig (vanwege het voorval op het achterpad) 'ja, ook hallo' gebruld, gevolg door een eveneens boos klinkende maar wel oprechte 'sorry'.

donderdag 17 december 2009

Lek 4 en Furious Fred

Sneeuw!! Lekker toch met de fiets naar het werk. Veel last van gladheid heb ik op de heenweg niet gehad. Alleen optrekken ging wat lastig door een slippende Kojak op het achterwiel. Maar eenmaal op gang ging het uitstekend. Bij bochten was het een ander verhaal. Daar was het toch even rustig aan doen in verband met een, met name, uitbrekend achterwiel.

Teruggaande ging wat minder vlot. Niet zo vreemd omdat er inmiddels meer sneeuw lag. Optrekken was bijna onmogelijk geworden omdat de grip van het achterwiel nagenoeg nihil was. En eenmaal een klein beetje op gang zwiepte de staart nog een paar keer wat heen en weer voordat hij een recht spoor volgde. Tijd dus voor een winterband.

Op Ligfiets.net was mijn aandacht al gewekt door een woedende Fred, de Schwalbe Furious Fred. Ik ben daarom vanavond naar de stad gereden om zo'n band te bemachtigen. Het is de versie zonder antileklaag geworden omdat de versie met niet in de winkel lag.

Maar het wegkomen was al een probleem. Met geen mogelijkheid kreeg ik de Quest van z'n plek op ons achterpad. Ik heb hem dus met de hand van het achterpad moeten drukken en op de weg gezet om uberhaupt richting stad te kunnen gaan.

Bij de fietsenmaker heb ik direct de band vervangen. Bij het loshalen van de oude Kojak wilde ik de binnenband eruit halen om die in de Furious Fred te drukken. Maar de binnenband liet zich niet gemakkelijk uit de Kojak halen. Om de één of andere reden rinktelde er een belletje maar heel ver weg. Toen ik de binnenband helemaal uit de buitenband getrokken had, zag ik ineens witte druppels vloeistof op de vloer liggen. Antilekvloeistof. Blijkbaar had ik dus een lekke achterband zonder dat ik ervan wist. Dus heb ik direct een nieuwe binnenband gekocht, MET antilekvloeistof erin.

Het leggen ging vrijwel probleemloos. Goed, de dikke vouwband (let op: niet altijd even verstandig voor een achterwiel; liever een draadband op die plek) moest wel eerst langs het wiel in de wielkast gedrukt worden. Dat was even wurmen maar daarna liet Furious Fred zich probleemloos in de velg leggen.

Bij het optrekken was het direct duidelijk: dit bandje heeft duidelijk veel meer grip. Thuis op het achterpad aangekomen ben ik bewust stil gaan staan bij het oprijden van de scheef liggende oprit om daar vanuit stilstand op te trekken. Vrijwel probleemloos. Maar goed, daarbij stond m'n achterwiel nog op de weg die overigens niet vrij van sneeuw was maar wel aardig platgereden.
Op het achterpad zelf ben ik nog twee keer stil gaan staan om op te trekken. Ik kan het achterwiel laten slippen maar met moeite terwijl de Kojaks probleemloos rond-en-rond-en-rond konden blijven draaien.
Zijdelings heeft Furious Fred ook mooi grip.

Bij het monteren trouwens wel even opletten want hij heeft een rijrichting. Twee pijlen staan erop die tegen elkaar in wijzen. Bij de ene staat 'rear', bij de ander 'front'. Ik heb die instructies netjes opgevolgd.

De statistieken:
Lek 1: 2358km; Rechtsvoor; gewoon lek
Lek 2: 3032km; Rechtsvoor; vrij 'groot' stukje metaal.
Lek 3: 4922km; Rechtsvoor; groot stuk glas
Lek 4: 6341km; achter; groot stuk glas maar effectief gedicht door SuperSealant

woensdag 16 december 2009

Oplossing streeft z'n doel voorbij en Remmen

Een flinke tijd geleden heb ik een kapotte schakelaar van m'n claxon gehad. Ik heb de schakelaar toen moeten vervangen. Omdat de schakelaar niet echt robuust is, heb ik sindsdien een paar reserveschakelaars in m'n fiets liggen zodat ik altijd de schakelaar kan vervangen.

Maar omdat ik onderweg moeilijk kan solderen, heb ik de snoertjes van schuifstekkertjes voorzien die ik over de pootjes van de schakelaar kan schuiven. Zo kan ik met alleen een tang de claxon van een nieuwe schakelaar voorzien want de draden met zo'n schuifstekkertje kan je zo aan de lipjes van de schakelaar schuiven.

Maar wat er gemakkelijk op wil, wil er soms ook gemakkelijk af. Het is me nu al een paar keer gebeurd dat 1 of beide schuifstekkertjes van de schakelaar geschoven waren met als gevolg dat ik geen claxon kon gebruiken voordat ik de schuifstekkertjes weer aan de schakelaar had gedrukt.

Dat moest dus anders. Ik heb daarom nu de reserveschakelaartjes voorzien van een stukje draad en het contra-deel van de schuifstekkers. Dat past een stuk beter dan op de lipjes van de schakelaar.

Verder heb ik de remkabel wat teflonvet gegeven aan de bovenkant. Het zal niet voldoende zijn om door de kabel te komen neem ik aan maar ik kan wat vaker een beetje teflonvet bij de ingang van de buitenkabel spuiten. Door gebruik zal het vet zich dan wel langzaam verpreiden in de kabel. Ook heb ik de remmen bij het remheveltje van wat vettigheid voorzien. Dit alles vanaf de buitenkant van de rem want de veerpoten demonteren heb ik nog weinig trek in.
Ik hoop in ieder geval dat het voldoende is om m'n remmen toch net wat vlotter terug te laten veren. Dit gebeurde niet helemaal goed meer waardoor ik in bochten naar rechts de rem hoorde aanlopen.

maandag 14 december 2009

Remmen

M'n remmen doen de laatste dagen wat vreemd. Misschien komt het door het koude weer.
Het probleem is dat ze niet helemaal goed terugveren. Ik moet de remhendel dus met de hand nog wat optillen. Ik voel er niets van overigens tijdens het rijden totdat ik een bocht maak. Dan hoor ik soms een rem piepen terwijl ik de hendel niet ingeknepen houd.

Het is bijna vakantie, dan zal ik de boel maar eens bekijken. Her en der wat asjes smeren bijvoorbeeld.

donderdag 10 december 2009

Interieurverlichting

De Quest wordt standaard geleverd met een LEDje aan een lang snoer die in eerste instantie dienst doet als fietscomputerverlichting maar ook gebruikt kan worden om andere zaken bij te lichten zoals je banden/wielen als je in het donker eens een band moet verwisselen. Of als je net dat laatste pakje boter maar niet terug kan vinden in die donkere staart (geen idee waarom je een pakje boter in je fiets zou hebben liggen, laat staan meerdere.... ik weet ook niet waarom ik 'pakje boter' gebruikt heb)

Maar toch miste ik nog wel iets. Dat mooie looplampje laat ik liever gewoon op z'n plek zitten omdat ik anders weer met die snoeren moet gaan hannesen.
Maar vorige week zag ik iets fraais. Osram levert de zogenaamde 'LED Stixx'. Het betreft een buisvormige aluminium behuizing met daarin 4 witte LEDs die naar de zijkant uitstralen. In één uiteinde zit een aan-uit-knop. Aan de andere kant zit een schroefdopje om het ding open te kunnen maken en de 3 AAA-batterijen ten tonele te brengen mocht je ze moeten vervangen. Verder zit in dat uiteinde ook een magneet waarmee je het ding onder aan een ijzeren ding kan hangen. Ook is meegeleverd een voet waarop hij kan staan of waarin je hem kan klemmen als je die voet tegen een oppervlak hebt gekleefd.


Hoewel ik zelf veel ervaring heb met LEDs etc. ben ik soms ook liever lui dan moe. Dit ding leek me een prachtig apparaatje om als interieurverlichting te gaan gebruiken.

Eenmaal gekocht heb ik hem voorzien van wat zelfklevend klittenband.
De Quest heb ik, op de rand tussen onderbak en bovenkant, ook voorzien van klittenband. Dat wilde overigens niet goed kleven. Daar zal ik nog met wat schuurpapier en lijm bij moeten om het wel goed te laten hechten.
Maar goed, klittenband op de rand links van het instapgat. Vervolgens de buisvormige behuizing op het klittenband gedrukt met de aan/uit-knop naar voren gericht.
Het levert mooi licht op wat ook nog aardig wat schijnsel in de staart weet te krijgen.


woensdag 9 december 2009

Getik?

Vandaag hoorde ik getik ergens achter me in bochten naar links. Het geluid leek rechtsachter te zitten. Verder had ik het idee dat het getik gelijk op ging met het draaien van het achterwiel. Maar echt testen kon ik het niet want ik hoorde het te laat maar had ook nog eens m'n twee dochtertjes mee; de ene op schoot, de ander op haar eigen fietsje naast Quemo.

Vanavond heb ik nog een keer een poging gedaan om te achterhalen wat de oorzaak was van het getik. Mijn eerste gok was een gebroken spaak. Dus heb ik alle spaken gecontroleerd maar geen een was gebroken. Toen heb ik nog een blokje om gereden waarbij ik getracht heb het geluid weer te horen maar dat is niet gelukt.

Ik weet dus nog niet wat het is/was.

dinsdag 8 december 2009

Spaakbreuk LV5 en buschauffeurs

Vanmorgen op de heenweg naar het werk heb ik weer eens te maken gehad met een boze buschauffeur. De man meende vermoedelijk dat ik niet op de rijbaan thuishoorde aan z'n gedrag te merken: Snel van achteren naderen, kort achter me gaan rijden, groot licht op, daarna inhalen en wat vroegtijdig weer naar rechts gaan (tja, dat krijg je met diverse vluchtheuvels tussen de twee rijbanen in...)

Die inhaalactie had ook bar weinig nut want goed en wel ingehaald moest hij alweer vaart eruit halen voor de volgende bushalte, waar ik hem dus weer 'vrolijk' voorbij reed.

Het moment dat ik voor een buschauffeur van de rijbaan het fietspad op ga, is niet eerder dan dat zijzelf zich netjes houden aan de 30 km/h in m'n woonstraat, dat ze netjes voorrang verlenen aan fietsers van rechts, dat ze geen fietsers snijden bij het uitvoegen naar de busopstapplekken, etc.

Verder merkte ik aan m'n remmen dat er weer een spaak gebroken was. Het remmen voelde aan de linkerkant wat haperig. Niet veel maar wel voelbaar. Op het werk heb ik in een tussenuur maar even de spaken gecontroleerd. En jawel. de 5e spaak van het linker voorwiel is gebroken. Die heb ik vervolgens binnen vervangen. Heerlijk warm en droog. Dat is heel wat beter dan in m'n eigen donkere garage of buiten met al dat gemiezer en die regen.

Verder nog even wat over gisteren. Toen ik m'n dochter ophaalde van de BSO, kwam een man met mij het schoolplein oprijden en sprak me aan. Hij had me al heel wat vaker zien fietsen maar dat ging dermate vlot, dat een gesprek aanknopen geen mogelijkheid was. Nu hij me langzaam zag fietsen en ik een 'eindbestemming' had bereikt, had hij z'n kans schoon gezien. De prijs en waar je ze kan kopen wilde hij graag weten. Wie weet een velomobielaspirant?

De statistieken van de vervangen spaken (met ringetjes):

Rechter voorwiel:
1 spaak met 2 messing ringetjes

Linker voorwiel:
1 spaak met 4 messing ringetjes
4 spaken met 3 messing ringetjes

Kilometerstand: 6164

dinsdag 1 december 2009

Grote boze automobilist met bijrijder en Streetview

Vandaag had ik weer eens te maken met een grote boze automobilist die op de terugweg van werk naar huis achter me reed in Hattemerbroek. Onder de A50 zet ik m'n richtingaanwijzer aan ten teken dat ik even later de rijbaan zal verlaten. Vlak voor het moment dat ik daadwerkelijk naar het fietspad ga, begint de auto achter me hevig te claxonneren. Kan ik ook en doe ijverig met hem mee. Als de auto me inhaalt kijkt de bijrijder met vlammende ogen in mijn richting en gebaart wat met z'n armen.
Of ze nou niet weten dat ik daar mag rijden of dat ze gewoon vinden dat ik het niet mag, ook al mag ik het wel, ik weet het niet maar vriendelijk waren ze niet.

In Zwolle haal ik het stel (in de donkere/zwarte Astra Stationwagon) ter hoogte van de Veerallee weer in. Bij de verkeerslichten waar je rechtsaf naar het station kan, komen ze me voorbij rijden en slaan rechtsaf. De bijrijder hangt uit het raam en brult iets om m'n aandacht te trekken. De claxon wordt weer gebruikt. Ik toeter maar weer even terug om te laten horen dat ook ik herrie kan maken. Ik krijg de vinger en groet hem vriendelijk op de 'Mr. Bean goes to America' terug. De bijrijder brult nog iets van 'Mot je wat' en trekt stoer een paar keer met z'n hoofd naar achteren van 'kom maar op'. Held.......

Maar vanavond wordt m'n dag weer goed gemaakt. Op internet lees ik dat ik inderdaad gespot ben door Google Streetview. 16 juli 2009 schreef ik er al over op m'n weblog. Maar nu staan de beelden dus ook online.

Hier een voorbeeld.