vrijdag 25 februari 2011

Retourtje Meppel

Mijn afritsbroeken (ja, van die foute broeken met van die zakken aan de zijkanten en afritsbare pijpen) zijn zo langzamerhand aan vervanging toe. Omdat afritsbroeken niet echt in trek zijn, heeft de marktman, waar ik ze altijd haalde, ze niet altijd bij zich en al helemaal niet in het aantal wat ik wil hebben dus heb ik hem gebeld om een bestelling te plaatsen. Helaas kreeg ik te hroen dat hij gestopt was met zijn marktkraam. Maar hij wist me wel een adres te geven van een bedrijf wat de broeken wel levert.

Er zijn blijkbaar meerdere merken die van die 'combatbroeken' op de markt brengen. Maar mij is ook duidelijk geworden dat er duidelijk verschil in kwaliteit is. Momenteel heb ik een vrachtje broeken van het merk Fostex. Een paar broeken heb ik vroegtijdig moeten afschrijven omdat de ritsen van de pijpen het begaven op verschillende manieren maar meestal door een 'ruiter' die spontaan in meerdere stukken brak.
Hoe dan ook, Fostex heeft bij mij dus geen goede indruk achtergelaten. Betere ervaringen heb ik met broeken met een groen etiket in de boord. Helaas geen merkje te vinden. De marktman wist me zo ook niet meer te vertellen welke broek ik van hem had. Maar goed, ik ben aan het googlen geweest naar de gegevens die op het etiket staan. Het enige wat me duidelijk is geworden dat de kwaliteitsbroek die ik heb, uit de VS komt en dan echt bedoelt is voor de strijdmachten aldaar.

Helaas heb ik op internet geen Nederlands bedrijf kunnen vinden die die broeken verkoopt. Geen wonder omdat ik geen merk heb kunnen vinden.

Maar vandaag ben ik met de fiets naar Meppel gegaan. Ik heb een week weinig gefietst dus even de benen laten bewegen was welkom.

De heenweg ben ik vanuit Zwolle via Hasselt een klein stukje richting Zwartsluis gegaan om even na Hasselt rechtsaf te slaan en zo 'binnendoor' richting Meppel te gaan. Dit is echt een geweldige route met lange, rechte, goede wegen. Een groot deel heb ik betonplaten onder me gehad, wat best aangenaam rijden is.

In Meppel heeft de dame van het bedrijf (wat de marktman noemde) wat gebeld, in catalogussen gebladerd e.d. Ik heb ondertussen nog contact gehad met het thuisfront om te vragen of m'n vrouw nog even kon checken wat er in de betere broek (die in de was ligt) staat en of er een merkje op staat die ik over het hoofd heb gezien. De dame in de winkel liet me namelijk een broek zien met hetzelfde groene labeltje met dezelfde code als mijn broek alleen met het merk Vintage op een zijvak. Dus heeft mijn vrouw gezocht naar datzelfde teken op mijn betere broek maar niet aangetroffen.
Even later belde m'n vrouw weer: ze had oudere broeken (die me inmiddels te klein zijn) bekeken, waar dus WEL het merk Vintage op staat. Die broeken waren duidelijk beter van kwaliteit; nooit problemen gehad met de rits.

Het bedrijf laat nu 2 van die Vintagebroeken komen, nu hopen dat dat inderdaad de broek is die ik wil hebben.

Maar zonder broeken ben ik weer naar huis gegaan omdat ze geen afritsbroeken op voorraad had.
De terugweg ging heel wat minder vlot dan de heenweg. Daar waar ik op de heenweg met een gemiddelde van net geen 32 km/h gereden heb, ging de terugweg beduidend langzamer.
Ik heb besloten om een andere route te rijden. In dit geval ben ik gegaan voor Meppel-Staphorst-Zwolle. Maar wat is dat Staphorst een drama om doorheen te fietsen. Het zijn klinkers, klinkers en nog eens klinkers. En als je na kilometers fietsen over die klinkers al al je vullingen kwijt bent volgen nog meer klinkers, klinkers, klinkers. Mijn snelheid lag daar al lager maar dat getril werd ik niet vrolijk van. M'n voeten kregen er last van. M'n snelheid zakte naar 22 km/h.

Gelukkig zag ik op een gegeven moment in de verte 2 fietsers met felle kleding aan. Dat zijn vaak mensen van de TNT, een enkele forensfietser met veiligheidshesje aan OF........ racefietsers! Het betrof dus 2 racefietsers. Mijn snelheid ging direct wat omhoog. Ook kwam er een heerlijk vlot nummer van Amy McDonald op m'n MP3 voorbij, wat het traptempo ook ten goede kwam. Maar echt vlot dichterbij kwam ik niet. Pas toen ik asfalt onder de wielen had, ging het wat vlotter. Maar helaas, daar was de kruising bij de Koperen Hoogte. Zij mochten doorrijden, ik mocht een tijdje wachten voor rood licht.

Eenmaal groen ben ik weer aan het trappen gegaan maar meer dan 33 à 35 wist ik niet op de teller te krijgen na de marteling in Staphorst. Maar ik heb ze toch ingehaald. Helaas haakten ze niet aan. Veel gein was er dus niet aan te beleven (voor zover ik succesvol was geweest als ze wel de achtervolging hadden ingezet.....)
Wel heel apart vind ik dat het veel langer lijkt te duren om 100 meter achterstand in te halen in vergelijking met 100 meter voorsprong krijgen. Hoe zou dat komen?

Maar goed, ik heb een leuk tochtje gehad. Ik moet binnenkort dus weer naar Meppel. Maar dat wordt een retourtje via dezelfde route en dat gaat dus NIET via Staphorst worden.

Ter illustratie: dit is een heerlijke route om te rijden:

dinsdag 15 februari 2011

Pot en ketel

Je kent ze wel, die standaard ergernissen die automobilisten hebben als het gaat om fietsers. Je weet wel, die fietsers die geen voorrang verlenen en gewoon de weg op stuiven en die fietsers die door rood rijden, die fietsers die rijden op plekken waar ze niet horen te rijden, fietsers die hun fiets overal neerkwakken.

Of het nou oorzaak en gevolg is van fiets naar auto of omgekeerd of dat het niets met oorzaak en gevolg te maken heeft maar meer met gewoon het feit dat zowel automobilisten als fietsers mensen zijn, ik weet het niet. Wel weet ik dat de verwijten van automobilisten richting fietsers regelrecht teruggekaatst kunnen worden.

Vandaag een groot stuk ergernis van mijn kant richting automobilisten. Het gaat om een wetsregel van hoofdstuk 2.4. Het bevat maar één artikel en direct ook een zéér eenvoudig te begrijpen artikel:

[quote]2.4

Oprijden van kruispunten

Artikel 14
Bestuurders mogen een kruispunt niet blokkeren.
[/quote]

Waarom heb je nog altijd massa's auto's die gewoon als een stel domme lemmings achter elkaar aan hobbelen zonder enige blijk van intelligentie en inzicht te geven. Zodra je een stel haaietanden voor je neus hebt, betekent dat doorgaans dat je voorrang moet verlenen aan het verkeer dat je wil gaan kruisen.
Komt er geen verkeer aanrijden, dan mag je dus in wezen doorrijden echter zijn er nog altijd andere dingen die je in de gaten moet houden. Één daarvan is dus dat je wel door mag rijden maar alleen als je dan ook direct de hele kruising over kan of op z'n minst zodanig dat je ander verkeer niet gaat hinderen door de boel te blokkeren. En laat dat laatste nou heel gewoon zijn voor auto's.

Vandaag ook weer zo'n muts. Het is druk met auto's maar ook met fietsers. Ik heb massa's fietsers de stoep op zien rijden omdat dat nog de enige plek was waar fietsers haar voorbij konden komen. Ik ben eerst naast haar portier gestop, heb m'n aanwezigheid kenbaar gemaakt. Mevrouw keek even opzij maar gaf verder weinig sjoechem. Tja, actie ondernemen kon ze ook niet meer omdat ze zowel voor als achter door haar medelemmings was ingeklemd. Ik ben vervolgens ook maar als een lemming de medefietserlemmings achterna gegaan door ook de stoep op te denderen anders zou ik er nu mogelijk nog staan. in het voorbijrijden heb ik wel even het plaatwerk wat laten klinken met mijn vlakke hand.

Wanneer leren ze het nou eens..............

maandag 14 februari 2011

Lek nummer.....

Hm, dat had ik niet verwacht. Ik heb géén lek in m'n linker voorband aangetroffen toen ik hem inspecteerde na het voelen van een bobbel tijdens het rijden. Waarom ik wel 1 of meerdere lekken had verwacht? Ik trof hem in deze staat aan:

Geen wonder dat ik een bobbel voelde tijdens het rijden. En ook geen wonder dat ik een vreemd geluid hoorde op nat wegdek. Dat zullen vast die losse flubberende stukken rubber van het rijvlak zijn geweest (voor zover er nog sprake was van rijvlak).

deze band heeft uiteraard een enkeltje container gekregen omdat hij plaats heeft moeten maken voor een nieuwe buitenband. De binnenband heb ik wel even voorzien van wat nieuwe vloeistof want veel zat er niet meer in.

vrijdag 4 februari 2011

Ventilatie

Afgelopen week heb ik een simpel projectje uitgevoerd om ventilatie in m'n Quest te krijgen terwijl ik het dekje gemonteerd heb.

Ten tijde van de Alleweder he ik nogal eens het middelste bevestigingspunt van het zeiltje losgemaakt en daar het zeiltje omhoog gedrukt zodat er een kier tussen zeiltje en body ontstond waardoor lucht van buiten naar binnen kon stromen.
Later met de Alleweder Versatile kon ik meer ventilatie creëren door de zijflappen van de openslaande klep naar buiten te drukken als ik dde klep dicht deed. Met de Quest wil dat allemaal niet. Maar ik heb in het verleden al eens gedacht dat een luciferdoosje al uitkomst zou bieden door die gewoon tussen de body en het dekje in te klemmen midden bovenop zodat er een kier ontstaat. Soms, op warmere momenten heb ik ook wel eens met een vinger op die plek gereden om even wat koelte naarbinnen te krijgen.

Maar ik heb nu met m'n magneetdekje toch maar eens wat simpels gefabriceerd. Van een stuk PVC buis heb ik twee stukjes gezaagd van zo'n 1,5cm lengte. In deze buisjes heb ik met Bison Polycarbonaat 2 magneetjes met 2 kunststof tussenringetjes gekit/gelijmd en de uiteindes voorzien van een laagje rubber.
De tussenringetjes zijn trouwens gewoon de ringetjes die standaard tussen de magneetjes zitten als je ze bestelt; maar voor  de gewenste afstand heb ik dus 2 ringetjes tussen de magneten gedaan.

Deze PVC-buisjes-met-magneetjes kan ik nu op gewenste momenten gewoon tussen dekje en body drukken. Ze zoeken zelf hun plek op omdat zowel dekje als body ook al magneten bevatten.
de extra magneetjes houden nu dus het dekje op 1,5cm hoogte boven de body maar houden tegelijk het dekje wel mooi op z'n plek.

Als ik de ventilatiekier niet wil kan ik de magneetjes er dus ook zo tussenuit trekken en aan de onderkant van het instapgat gewoon tegen 1 van de vele magneetjes kleven om ze op te bergen.