M'n kinderen tracht ik bijvoorbeeld het woord 'raar' niet zo snel in de mond te laten nemen als ze iets zien wat niet geheel gebruikelijk is. Sommige kinderen en sommige ouders hebben het bij mijn fiets bijvoorbeeld over een 'rare' fiets. Maar ik heb de indruk dat de associatie vaak niet echt positief is.
Kijk ik in de Van Dale, dan zie ik staan:
raar bn, bw; -der, -st 1 ongewoon, vreemd 2 zonderling 3 niet goed wijs 4 onpasselijk: ik voel me zo ~
Betekenis 3 en 4 zijn wat minder positief van aard, betekenis 1 en 2 in wezen vrij onschuldig. Maar vaak heb ik de indruk dat een betekenis die hangt tussen 1/2 en 3 vaak bij mensen door het hoofd speelt. Ik kan het verkeerd hebben uiteraard. Hoe dan ook, ik tracht m'n kinderen liever de term 'leuke' te laten gebruiken als ze iets ongewoons zien. Uiteraard moet het dan wel gaan om iets wat in ieder geval niet vervelend is.
Maar hoe zit het met kinderen?
Vandaag stond m'n fiets geparkeerd in de winkelstraat. Ik was bezig met inpakken van m'n fiets toen een stel met kind voorbij kwam lopen.
Kind: 'Kijk, wat een rare auto!'
Vader: 'Dat is geen auto, dat is een fiets'
Kind: 'Wat een rare fiets!'
Het stel liep voorbij en was inmiddels al een meter of 5 gepaseerd terwijl bovenstaand gesprekje plaatsvond. Het kind gooide erachteraan: 'Die wil ik ook hebben!'
Bij kinderen lijkt het woord 'raar' dus meer 'ongewoon/vreemd' te betekenen waarbij er niet per definitie een negatief gevoel speelt. Misschien is het woord 'raar' toch helemaal niet zo 'raar'.
Net Rivella: "Een beetje vreemd maar wel lekker".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten