Ik ben wat grieperig. M'n snelheid ligt daarom vandaag ook wat lager. Veel puf om flink door te rijden heb ik dan ook niet. In Hattemerbroek en Wezep heb ik het fietspad genomen en rustig doorgetuft met 25 km/h.
In Wezep zag ik in de verte iets op het fietspad zitten. Het bewoog behoorlijk. Al snel was duidelijk wat het was. Het waren twee houtduiven. Beurtelings sprongen ze een centimeter of 30 omhoog, vleugels flapperend waarna ze weer op de grond terecht kwamen.
Het dartele spul was zo druk bezig met de gevolgen van de lentekriebels dat ze mijn niet aan zagen komen. Na het gedartel gooide het mannetje het over een andere boeg. Opgezette borst, vooroverbuigend probeerde hij z'n partner voor zich te winnen. Maar hij was daar zo druk mee bezig dat hij me pas opmerkte toen ik op een meter afstand was. Als de sodemieter vloog hij op, in eerste instantie ook nog eens in de verkeerde richting: mijn kant op. Gelukkig was het niet raak en kon hij z'n vlucht vervolgen.
Liefde maakt blind. Dit lijkt me een klassiek voorbeeld (met een andere uitleg)
Ik heb die dingen in de boom boven mijn tuin zitten. Erg romantisch idd.
BeantwoordenVerwijderen