Pap

Gistermiddag heb ik een ommetje gefietst via Kampen. Het was heerlijk weer dus dat moest kunnen. 's Ochtends was ik alleen niet echt lekker vooruit te branden. 's Middags ging beter maar optimaal was het niet. Ik kon niet met goed fatsoen 40 km/h op de teller krijgen; 38 km/h was al zodanig hard dat ik duidelijk voelde dat ik fors wat inspanning moest leveren.

Vanmorgen ging het weer als dikke str*nt door een trechter en vanmiddag was het niet anders. Pap in de benen van het bovengemiddeld zware tochtje van gisteren?
Tijdens het rijden heb ik (gisteren en vandaag) al wel een paar keer op rechte stukken redelijk strak heen en weer gestuurd om te voelen of ik misschien ergens een zachte band had of dat er iets met de sporing was of dat ik misschien zelf gewoon een slechte conditie had en papperige benen had.
Dat controleren van de bandenspanning gaat stilstaand met de hand natuurlijk een stuk beter alleen was ik het telkens vergeten te doen op momenten dat ik naast de fiets stond. En als ik onderweg ben en ik ben aan het rijden, dan rijd ik liever gewoon door in plaats van uit te stappen.
Maar goed, bij het scherpe sturen kon ik niks vreemds voelen. Zowel links als rechts ging mooi strak, teken dat de voorbanden dus in orde waren. Maar ook aan de achterkant kon ik niet echt een dweilerig gevoel ontdekken.

Vlak bij huis kwam ik van de bult naar beneden, dat ging nog wel lekker vlot. Alleen op het fietspad (met voetpad eraan vast in de vorm van een 'voetgangersstrook') reden 2 jonge meisjes met hun skates. Eerst tamelijk breeduit. Ik had al fors vaart geminderd om dat de 2 jonge grietjes (schat ik nog geen 7 jaar oud) veilig te kunnen passeren. De meisjes keken niet op of om maar gingen achter elkaar rijden. Ik trapte de Quest weer op z'n staart en wilde met een grote boog links langs ze inhalen (zo'n 1,5 à 2 meter afstand). Maar toen ik nèt bezig was ze te passeren, knalden de dametjes zonder kijken, blikken of blozen gewoon linksaf. Ik moest vol in de ankers en kon gelukkig de afstand nog op een meter houden. Toen ik stil stond had het voorste dametje pas in de gaten dat ze niet de enige op het fietspad was. Ik heb haar wel even gezegd dat ze natuurlijk wel moet uitkijken als ze afslaat. Ze was al een tikkie geschrokken en aangedaan dus echt brommen heb ik maar niet gedaan.

Thuis aangekomen heb ik er eindelijk aan gedacht om de bandenspanning te controleren. En jawel, de achterband was enorm zacht. Meer dan 3 bar heeft er niet in gezeten. De band heb ik opgepompt. Gesis heb ik niet gehoord. Ik zie morgen wel of er nog lucht in de band zit (en hoeveel). Wellicht dat ik hem moet plakken.