donderdag 29 december 2011

Op hol

Nog geen bericht over de oliebollentocht 2011? Nee, nog niet. Reden is dat het nogal wat werk is voordat ik de boel klaar heb. De rit heb ik met 2 camera's opgenomen. Bij elkaar 8 fragmenten die eerst geconverteerd moeten worden en daarna moet ik nog knippen en plakken. Tijdrovend allemaal. Zeker als je PC een paar keer spontaan opnieuw opstart, waardoor je overnieuw kan beginnen. Maar goed, komt eraan dus als mijn PC tenminste niet blijft weigeren.

Maar even een stukje over vandaag.

Voor mijn 'nieuwe' Androidtelefoon heb ik een nieuwe geheugenkaart gehaald in Raalte. Dit is een afstand die gewoon goed met de fiets te doen is, dus ben ik vanmorgen in de Quest gestapt op weg naar Raalte.
Omdat het weer niet veel goeds beloofde en ik dus nog bezig ben met bewerken van de video's, heb ik vanmorgen geen camera's op m'n fiets geplaatst. Achteraf jammer want anders had ik wat behoorlijk spectaculaire beelden kunnen laten zien.

Bij de Wythmenerplas in de buurt zag ik in de verte een wagen naderen met 2 paarden ervoor. Ook al was ik nog op enorme afstand (meter of 75), de paarden leken mijn aanwezigheid niet te waarderen dus heb ik direct de fiets in de berm gezet. Dit werd direct door de man op de bok opgemerkt. Hij stak z'n hand op; hij had mijn actie begrepen en naderde. De paarden vonden het maar niets. Ze wilden liever de andere kant op maar de baas vond dat ze toch vooruit moesten. Steeds meer begonnen de dieren wat zijdelings te bewegen. Op een meter of 30 afstand voor me werd het ze echt te gortig. Bruut protesterend wilden ze omkeren. De voorbenen gingen zelfs de lucht in om toch maar proberen te keren. Eerst denderde het geheel de berm in, het zwikkie zou bijna de rijbaan (70 km/h toegestaan) opdenderen. Dat wist de man gelukkig te voorkomen. De baas moest zich toch gewonnen geven en keerde om. Hij gaf even later aan dat ik hem kon volgen.

De paarden bleven buitengewoon onrustig, ook al konden ze mij niet meer zien of horen (op het moment dat ik nog volledig stil stond). Zoals de man had aangegeven, ben ik ze van achteren genaderd. Eenmaal schuin achter ze, heb ik nog een keer gevraagd of hij het zeker wist dat ik kon passeren. Hij gaf aan dat ik toch maar beter even kon wachten. Hij stuurde vervolgens z'n dieren (met wagen erachter uiteraard) naar links de berm in op een plek waar hij wat meer ruimte had om wat verder van de weg te gaan en direct ook de paarden dus minder zicht op de weg voor hem te geven. Vervolgens ben ik als de sodemieter gepasseerd. Ik kreeg nog een bedankje van hem. Helaas heeft  het niet veel uitgehaald wat ik op voorhand deed maar dat weet je helaas nooit. Ik ben bang dat het heel anders was gelopen als ik níet eerst gestopt was maar direct was doorgereden.

Toen ik voorbij was, heeft de man zijn combinatie weer gekeerd om zijn oorspronkelijke route te vervolgen.

Het is gelukkig allemaal goed gegaan maar het had heel anders kunnen aflopen.

maandag 26 december 2011

Oliebollentocht 2011, GPS, Android en meer

Ik heb even niets van me laten horen op m'n weblog. Drukte op het werk..... geen puf om nog wat te schrijven. Verder heel wat water uit de lucht zien komen, wat niet gunstig is voor m'n camera's en nog meer smoezen.

Wel heb ik uiteraard nog wat dingen meegemaakt waaronder een glijpartij. Klinkt heftig maar het viel uiteindelijk mee. Die ene dag dat we werkelijk gladheid hebben gehad, ben ik ook daadwerkelijk aan het glijden gegaan.

Op mijn standaard route werd aan een bussluis gewerkt. Fietsers werden omgeleid via een stukje dijk. Dat stukje dijk is onverlicht. Verder maakt het ook absoluut geen deel uit van de routes voor strooien van zout. En dat laatste is in geval van gladheid niet zo handig, zeker niet als je dus je normale route niet kan/mag gebruiken.

Ik heb al eens ervaringen opgedaan met het afrijden van een dijk onder gladde omstandigheden. Dit was jááááren geleden op weg naar de Oliebollentocht in Almere. Dat was nog met de Alleweder. Maar goed, nu met de Quest moest ik dus ook de dijk afrijden. Voor mij zag ik al een fietser langzaam en voorzichtig van de dijk aflopen. Een gewaarschuwd mens telt voor twee dus ben ik zeer rustig richting de helling gereden om met een geplande maximale 5 km/h naar beneden te willen rijden. Alleen van dat voornemen kwam maar weinig terecht. En nee, ik was niet roekeloos en ook had ik mijn voornemen niet uit het oog verloren. Het was gewoonweg zodanig glad op die ouderwetse gladde klinkertjes dat er gewoon geen remmen aan was. Onderaan is een bochtje naar links. Ik heb getracht in die richting te sturen maar dat had totaal geen zin. Voor mij zat een stoeprand..... Tja, als remmen en sturen niet werkt, dan moet je er dus wel tegenop. Als de sodemieter mijn stuur rechtuit gezet om mijn wielen zo recht mogelijk de stoeprand op te laten stuiteren om niet ook de stuurinrichting om zeep te helpen en ook de wielen de kracht te laten opvangen in de richting waarin de wielen het sterkst zijn. Vrij kort na de stoeprand staat een bankje. Gelukkig kwam ik nog wel tot stilstand vóór dat bankje en is schade uitgebleven.

zondag 11 december 2011

Plasje

Gistermorgen ben ik naar het werk gereden. Voor het instappen besloot ik de camera's niet te monteren omdat ik nattigheid verwachtte. Helaas geen regen gehad en ook helaas geen camera gemonteerd juist doordat ik wèl te maken heb gehad met nattigheid.

's Middags heb ik voor de terugweg wel de camera's gemonteerd in de hoop dat ik de eerder genoemde nattigheid weer zou aantreffen en jawel:


woensdag 7 december 2011

DINGDONG

Naar aanleiding van mijn mindere ervaringen wat betreft de robuustheid van de aluminium/kunststof belletjes en de reacties op mijn vorige bericht, heb ik besloten om toch nog maar eens goed te kijken naar de ruimte die de bel heeft in mijn fiets.

Omdat ik bang was dat mijn hak (is al vaker gebeurd) tegen de bel zou komen, ben ik ingeklikt, heb mijn voet zo dicht mogelijk bij het kleine belletje gehouden en de hak zoveel mogelijk naar binnen gedraaid om te zien hoeveel afstand ik had tussen bel en hak. Daar zat nog heel wat ruimte tussen; genoeg waarschijnlijk om het verschil in dikte tussen standaard bel en 'dingdong'-bel te overtreffen. Ik heb daarom, als is het maar om het in ieder geval te proberen, een dingdongbel gekocht. Ik had keuze uit 2 groottes. Beide exemplaren zijn groter dan het 'normale formaat' dingdongbelletje op het fietsje van mijn dochter. De grootste wel heel groot maar heerlijk luid en een wat lager geluid dan de kleinere variant.

Ik heb wat gemeten en hoop dat de grootste moet kunnen en die dus meegenomen.

Het stoere 'bijtjesbelletje' heeft plaatsgemaakt voor de lompe dingdongbel. Bellen doet hij goed. Nu nog hopen dat ik niet teveel met m'n hakken er tegenaan kom en ook niet tijdens in/uitstappen.

zondag 4 december 2011

Bel en trappers

Om de één of andere reden heeft de fietsbel van m'n Quest het begeven. Niet echt een drama want ik gebruik hem zelden; de sirene van het motoralarm werkt als claxon heel wat beter. Maar soms is een bel toch een betere keuze dus heb ik een nieuwe bel gekocht.
Het was nog een aardige klus om een geschikte bel te vinden. De bel is wat lager dan de meeste fietsbellen, wat nodig is omdat er niet zo gek veel ruimte is in de Quest op de plek waar de bel gemonteerd moet worden.
Maar na een zaak of 4 te zijn afgestruind, kon ik dan toch een geschikte bel vinden. Het is een héél stoer belletje met gele en zwarte strepen. Het hendeltje waarmee je de bel moet bedienen bevat 2 gaatjes; het is dus gewoon een bijtje :o) Jammer dat je er niet zo gek veel van ziet in de Quest.

Verder heb ik de trapas wat naar voren geplaatst. Onlangs heb ik de zitting aangepast, waarbij de voorkant van de zitting behoorlijk naar voren is geschoven. Dit had ik nog niet gecompenseerd. Vandaag heb ik dat toch maar eens gedaan want de afstand tussen zitting was toch niet helemaal optimaal te noemen. Gelukkig heeft de ketting voldoende lengte om nog wat te schuiven met de trapas.
Eerst heb ik (op de gok) de trapas 1,5 centimeter naar voren geschoven. Maar dit bleek teveel te zijn. Wel vreemd want de zitting is volgens mij heel wat meer naar voren geschoven. Maar goed, de trapas weer een halve centimter terug geschoven waarmee hij dus netto 1 centimeter naar voren geschoven is. Dit lijkt goed te zijn. Eerst maar een weekje mee rijden om te zien of het zo lekker fietst.

donderdag 1 december 2011

Lek 32

Gisteren heb ik de banden maar weer eens op druk gebracht. Direct heb ik de Kojak van het achterwiel eraf gehaald en er een Furious Fred met RaceGuard om gelegd. Vorig jaar hadden we in deze tijd van het jaar sneeuw en dat wil ik graag voor zijn. En omdat het vandaag slecht weer zou worden heb ik het Versatiledakje gemonteerd.

Vandaag ging de rit naar het werk verre van snel. Ik dacht dat de tegenwind in combinatie met dakje en mogelijk m'n conditie de oorzaak was. Ik heb genoeg uurtjes slaap gehad vannacht maar ben desondanks enorm brak wakker geworden.
Maar vanmiddag kreeg ik van een collega te horen dat ik een lekke band had. Dus ben ik maar eens gaan kijken en inderdaad: totaal plat. Ik vraag me nu af of ik vanmorgen misschien ook al met een lekke band gereden heb en dat dat ook een mogelijke oorzaak was van m'n beroerde snelheid.

Hoe dan ook, ik heb op het werk de fiets naar binnen gereden zodat ik droog en warm m'n fietsband onder handen kon nemen.
Het lek heeft zich snel laten vinden. Maar het betrof voor de zoveelste keer weer eens een lek aan de velgkant. Dat is natuurlijk lastig dichten voor de Racers Sealant.

Bandje geplakt en weer gelegd. Druk weer naar 5 bar gebracht en rijden maar.
Terug had ik wind mee maar ook een band die in orde was. De snelheid was nog niet daverend hoog maar ik meende wel verschil te voelen.

Kilometerstand: 18813
Lek 32
Achterband: Furious Fred; lek aan de velgkant, lek niet gedicht.