Zo, vandaag een langzamer ritje gereden voor woon-werk-verkeer. En dat op m'n vrije dag.
Er was me gevraagd om toch te komen. En zo af en toe moet dat kunnen. Alleen moest ik ook op de kinderen passen. Die konden gelukkig mee naar het werk. En daar ligt de oorzaak van m'n lage snelheid. Achter m'n Quest hing de Burley D'Lite kinderkar met daarin een smurfje van 2,5 jaar oud. Kar helemaal open want dat vindt ze fijner. Op m'n schoot m'n dochter van 5,5 jaar oud. Die maakt het één en ander ook niet lichter. Dus een windvanger achter me en flink wat massa extra en een lichtelijk verminderde ademhaling door een jong persoontje wat enigszins m'n buik indrukte in combinate met achterwerkje wat ook nog eens steeds met m'n bovenbenen in aanraking kwam door het trappen maakte dat m'n snelheid niet daverend hoog lag. Had ik op de terugweg nog wind pal op kop ook.
Desondanks toch nog 18,09 km/h gemiddeld gereden volgens m'n Sigma BC1606.
Deze 25 kilometer totaal voelde zwaarder aan dan gewoon 100 kilometer lekker doorjakkeren.
Één ding is duidelijk. Mijn naam is niet Ymte S.
Aha maar dat zal komen doordat bij 'n lage snelheid het aerodynamisch voordeel ook praktisch helemaal wegvalt bij je hogere rolweerstand door het grote totaalgewicht: Maar hoe leg je dat de kinderen uit?
BeantwoordenVerwijderenGelukkig hoef ik het niet uit te leggen. Buiten dat m'n oudste dochter (op schoot) wel wat last van de benen kreeg (vermoedelijk de constante houding) vinden beide meiden het best. De oudste kletst wat met mij, groet de mensen die we passeren/inhalen en de jongste hangt lekker lui onderuit in de fietskar en geniet van de rijwind.
BeantwoordenVerwijderenEn daar waar genoten wordt, hoeft weinig uitgelegd te worden ;-)
Tuurlijk, onmisbaar die momenten.
BeantwoordenVerwijderenMaar nog even theoretiserend: Ik wed dat je op dat moment met een (20 kg lichtere!)trike iets soepeler zou hebben gereden.