Vandaag heb ik een 'vakantieritje' gemaakt om mijn wekelijkse kilometers een beetje op peil te houden. Normaal rijd ik zo'n 100 kilometer per week voor woon-werk-verkeer. Die kilometers wil ik in de zomervakantie ook maken om m'n conditie niet teveel te laten kelderen.
De eerste 3 weken zitten erop. Afgelopen week zijn we weg geweest, waardoor er van fietsen niets terecht is gekomen. De 2 weken daarvoor heb ik ook niet echt veel gelegenheid gehad om te fietsen in verband met diverse dingen die geregeld moesten worden. Gelukkig heb ik de fiets wel een aan tal keren k unnen pakken maar aan 100 km per week gemiddeld zat ik helaas bij lange na niet.
Vandaag ben ik even op en neer gereden naar Apeldoorn. Gewoon even dom doorjakkeren langs het Apeldoorns kanaal; goed voor 84 kilometer voor het retourtje.. Ik zit nu naar schatting op 200 kilometer, wat 300 zou moeten zijn. Ik moet dus nog een inhaalslag doen.
De rit begon vanmiddag niet best. Ik heb nieuwe schoenen en nieuwe SPD plaatjes. Dit was de eerste keer dat ik met deze combinatie inklikte. Omdat mijn oude schoenen en plaatjes enorm versleten waren, klikten ze vlot in. Nu, met de nieuwe, ongesleten zolen en dikke plaatjes, ging het inklikken met de linker voet blijkbaar niet soepel genoeg want bij de eerste beweging die ik maakte, klikte mijn linker voet los, waardoor ik met m'n hiel snoeihard tege n de rand van het instapgat knalde. Dat deed best pijn. Wat zou ik doen? Fiets in de garage en gaan zitten huilen in een hoekje of toch maar proberen te fietsen in de hoop dat de beweging m'n hiel goed zou doen. De keuze was snel gemaakt: fietsen!.
De eerste kilometer voelde ik m'n hiel goed maar daarna zakte het snel weg.
Ik heb met racekap gereden. Wel heb ik 2 magneet'blokjes' (PVC buisje van zo'n 1,5 cm lengte met 2 magneten erin) tussen de body in de racekap gezet aan de voorkant voor extra ventilatie. De warmte is me enorm meegevallen. Wel moest het vizier daarvoor ook maximaal open.
Dit geopende vizier had wel als gevolg dat ik bij Hattem ineens een enorme hommel (geel-zwarte met witte kont en dan een erg grote variant) in m'n racekap. Veel insecten vliegen met de stroomlijn zo over de racekap heen maar dit zwaardere dier heeft het toch gepresteerd om bij me in de fiets te belanden. Gelukkig ben ik voor hommels niet bang. Prachtige diertjes zijn het. Maar dan nog kunnen ze gemeen steken.
Het dier dwarrelde eerst omlaag richting m'n buik maar vloog vervolgens omhoog, waar hij in de luchtstroom terecht kwam onder de racekap, waardoor hij regelrecht door de tochtkier tussen kap en rolbeugel naar buiten gedirigeerd werd.
Verder ben ik op de terugweg op de gevoelige plaat vastgelegd door een Britse auto. Eerst bleef hij een tijdje naast me rijden (ik had zo'n 35 km/h op de teller). De snelheid heb ik vervolgens opgevoerd naar 45 km/h.
Na wat foto's en/of filmpjes met een mobiele telefoon van hun, zijn ze doorgereden. Maar even later, bij een zijweg, stond de wagen langs de kant van de weg. De (ik denk) bestuurder (degene die rechts in de wagen zat en al eerder de camera in z'n hand had) was uitgestapt en filmde in het voorbij gaan.
M'n conditie is niet echt daverend te noemen. Heengaande zo'n 31 km/h gemiddeld gefietsts, teruggaande dacht ik meer te gaan rijden maar helaas..... 28 km/h. Ik had weinig puf meer. Neem daarbij regenval waardoor het zicht minder werd en ook nog eens zout zweet wat in m'n ogen drupte en het plaatje is compleet. M'n kilometers heb ik wel nodig om een beetje conditie te houden.
Op naar de volgende kilometers.
Ik heb wel eens op de open ligfiets een bij/wesp tussen mijn bovenarm en bovenlichaam gehad. Deze begon gelijk te steken met een leuke bult op mijn bovenarm als gevolg (niet leuk).
BeantwoordenVerwijderenTijdens mijn reis door Amerika vorig jaar hadden we ook een dat of twee a drie 'last' van sprinkhanen. Er waren zoveel van die beestjes dat H@rry een theorie had dat er altijd zes (???) van die beestjes in je fiets aanwezig waren. Ik heb ook nog een foto van de beestjes kunnen maken.