Tegen de brug op ben ik doorgaans niet echt vlot. Maar hij had de verkeerslichten tegen dus duurde het wel even voordat hij me achterop kwam.
Het moment dat hij mij passeerde was weer net over het hoogste punt heen. Vanaf daar is het dus dalen; dikke pret dus.
Omlaag heb ik langzaam de snelheid opgevoerd. De afstand liet ik bewust redelijk groot omdat we verkeerslichten naderen. Bovendien zag ik een fietser staan bij de verkeerslichten dus inhalen is dan geen strak plan.
De fietser krijgt groen nog voordat wij bij hem zijn. Wij hebben mazzel want we kunnen bij de verkeerslichten direct doorrijden. Even later haalt mijn collega op z'n wat vlotte snorfiets de fietsers (tevens collega en inmiddels bekend met mijn fiets, het geluid en de snelheid) in. Ik volg hem nu van een stuk dichterbij.
Zodra mijn snorfietsende collega m'n fietsende collega voorbij is, heb ik ruim baan en zet flink wat kracht op de pedalen. Omdat we nog altijd lichtelijk dalen, gaat dat versnellen enorm vlot want in rap tempo gaat de snelheid van 36 km/h naar 52 km/h. En ja..... dat gaat best hard. Onderstaande video geeft een aardige impressie. (de snelheid loopt overigens wel omlaag; aan het einde van het filmpje zit ik ongeveer op 40 km/h)
Heel herkenbaar,Ik heb het geluk dat ik dit elke ochtend ook mag meemaken. Dit zonder brug maar op een prachtige brede en gladde asfalt(balg)weg. Geeft een prima gevoel. Groet Cees
BeantwoordenVerwijderenHééééérlijk, als je ook nog eens zo'n weg hebt als jij beschrijft. Ik moet het doen met een betonstrook (die overigens best goed rijdt, maar gladder en breder kan zeker).
BeantwoordenVerwijderen